крайнї

See also: крайні

Pannonian Rusyn

Etymology

Inherited from Old Slovak krajní, krajný, from Proto-Slavic *krajьnъ. Cognates include Czech krajní, Polish krajny, Russian кра́йний (krájnij), Serbo-Croatian крајњи / krajnji and Ukrainian кра́йній (krájnij). By surface analysis, край (kraj) +‎ -нї (-nji).

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈkrajɲi]
  • Rhymes: -ajɲi
  • Hyphenation: край‧нї

Adjective

крайнї (krajnji) (not comparable, adverb крайнє, abstract noun крайносц)

  1. furthest, outermost, extreme, last, utmost

Declension

Declension of крайнї
singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
nominative крайнї (krajnji) крайня (krajnja) крайнє (krajnje) крайнї (krajnji)
genitive крайнього (krajnʹoho) крайнєй (krajnjej) крайнього (krajnʹoho) крайнїх (krajnjix)
dative крайньому (krajnʹomu) крайнєй (krajnjej) крайньому (krajnʹomu) крайнїм (krajnjim)
accusative personal/animal inanimate крайню (krajnju) крайнє (krajnje) крайнїх (krajnjix) крайнї (krajnji)
крайнього (krajnʹoho) крайнї (krajnji)
instrumental крайнїм (krajnjim) крайню (krajnju) крайнїм (krajnjim) крайнїма (krajnjima)
locative крайнїм / крайньому (krajnjim / krajnʹomu) крайнєй (krajnjej) крайнїм / крайньому (krajnjim / krajnʹomu) крайнїх (krajnjix)
vocative крайнї (krajnji) крайня (krajnja) крайнє (krajnje) крайнї (krajnji)

References