проповѣдь
Old Church Slavonic
Etymology
про- (pro-) + повѣдь (povědĭ)
Noun
проповѣдь • (propovědĭ) f
Declension
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | проповѣдь propovědĭ |
проповѣди propovědi |
проповѣди propovědi |
| genitive | проповѣди propovědi |
проповѣдью, проповѣдию propovědĭju, propovědiju |
проповѣдьи, проповѣдии propovědĭi, propovědii |
| dative | проповѣди propovědi |
проповѣдьма propovědĭma |
проповѣдьмъ propovědĭmŭ |
| accusative | проповѣдь propovědĭ |
проповѣди propovědi |
проповѣди propovědi |
| instrumental | проповѣдьѭ, проповѣдиѭ propovědĭjǫ, propovědijǫ |
проповѣдьма propovědĭma |
проповѣдьми propovědĭmi |
| locative | проповѣди propovědi |
проповѣдью, проповѣдию propovědĭju, propovědiju |
проповѣдьхъ propovědĭxŭ |
| vocative | проповѣди propovědi |
проповѣди propovědi |
проповѣдьѥ, проповѣдиѥ propovědĭje, propovědije |
Derived terms
- проповѣдьникъ (propovědĭnikŭ)