розлучитися

Ukrainian

Etymology

From розлучи́ти (rozlučýty) +‎ -ся (-sja). Compare Russian разлучи́ться (razlučítʹsja), Belarusian разлучы́цца (razlučýcca), Polish rozłączyć się.

Pronunciation

IPA^(key): [rɔzɫʊˈt͡ʃɪtesʲɐ]
Audio: (file)
Rhymes: -ɪtesʲɐ
Hyphenation: роз‧лу‧чи‧ти‧ся

Verb

розлучи́тися • (rozlučýtysja) pf (imperfective розлуча́тися) (+ з + instrumental)

to part, to separate, to part company, to go separate ways
Synonyms: розійти́ся pf (rozijtýsja), розста́тися pf (rozstátysja)
to divorce, to get divorced

Conjugation

Conjugation of розлучи́тися, розлучи́тись, розлучи́ться (class 4c, perfective, reflexive)

For declension of participles, see their entries. Adverbial participles are indeclinable.
perfective aspect
infinitive	розлучи́тися, розлучи́тись, розлучи́ться rozlučýtysja, rozlučýtysʹ, rozlučýtʹsja
participles	present tense	past tense
active	—	—
passive	—	—
adverbial	—	розлучи́вшись rozlučývšysʹ
	present tense	future tense
1st singular я	—	розлучу́ся, розлучу́сь rozlučúsja, rozlučúsʹ
2nd singular ти	—	розлу́чишся rozlúčyšsja
3rd singular він / вона / воно	—	розлу́читься rozlúčytʹsja
1st plural ми	—	розлу́чимся, розлу́чимося, розлу́чимось rozlúčymsja, rozlúčymosja, rozlúčymosʹ
2nd plural ви	—	розлу́читеся, розлу́читесь rozlúčytesja, rozlúčytesʹ
3rd plural вони	—	розлу́чаться rozlúčatʹsja
imperative	singular	plural
first-person	—	розлучі́мся, розлучі́мося, розлучі́мось rozlučímsja, rozlučímosja, rozlučímosʹ
second-person	розлучи́ся, розлучи́сь rozlučýsja, rozlučýsʹ	розлучі́ться rozlučítʹsja
past tense	singular	plural ми / ви / вони
masculine я / ти / він	розлучи́вся, розлучи́всь rozlučývsja, rozlučývsʹ	розлучи́лися, розлучи́лись rozlučýlysja, rozlučýlysʹ
feminine я / ти / вона	розлучи́лася, розлучи́лась rozlučýlasja, rozlučýlasʹ
neuter воно	розлучи́лося, розлучи́лось rozlučýlosja, rozlučýlosʹ

Related terms

розлу́чення n (rozlúčennja)