ամանամ

Old Armenian

Verb

ամանամ • (amanam)  (aorist indicative ամացայ)

  1. alternative form of ամամ (amam)

Conjugation

mediopassive
infinitive ամանալ (amanal) participle ամացեալ (amacʻeal)
causative ամացուցանեմ (amacʻucʻanem) aorist stem ամաց- (amacʻ-)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
indicative
present ամանամ (amanam) ամանաս (amanas) ամանայ (amanay) ամանամք (amanamkʻ) ամանայք (amanaykʻ) ամանան (amanan)
imperfect ամանայի (amanayi) ամանայիր (amanayir) ամանայր (amanayr) ամանայաք (amanayakʻ) ամանայիք (amanayikʻ) ամանային (amanayin)
aorist ամացայ (amacʻay) ամացար (amacʻar) ամացաւ (amacʻaw) ամացաք (amacʻakʻ) ամացայք (amacʻaykʻ) ամացան (amacʻan)
subjunctive
present ամանայցիմ (amanaycʻim) ամանայցիս (amanaycʻis) ամանայցի (amanaycʻi) ամանայցիմք (amanaycʻimkʻ) ամանայցիք (amanaycʻikʻ) ամանայցին (amanaycʻin)
aorist ամացայց (amacʻaycʻ) ամասցիս (amascʻis) ամասցի (amascʻi) ամասցուք (amascʻukʻ) ամասջիք (amasǰikʻ) ամասցին (amascʻin)
imperatives
imperative ամացի՛ր (amacʻír) ամացարո՛ւք (amacʻarúkʻ)
cohortative ամասջի՛ր (amasǰír) ամասջի՛ք (amasǰíkʻ)
prohibitive մի՛ ամանար (mí amanar) մի՛ ամանայք (mí amanaykʻ)