ապստամբութիւն

Old Armenian

Etymology

From ապստամբ (apstamb, “rebellious”) +‎ -ութիւն (-utʻiwn).

Noun

ապստամբութիւն • (apstambutʻiwn)

  1. rebellion, revolt, mutiny, sedition, faction, revolution

Declension

n-type
singular plural
nominative ապստամբութիւն (apstambutʻiwn) ապստամբութիւնք (apstambutʻiwnkʻ)
genitive ապստամբութեան (apstambutʻean) ապստամբութեանց (apstambutʻeancʻ)
dative ապստամբութեան (apstambutʻean) ապստամբութեանց (apstambutʻeancʻ)
accusative ապստամբութիւն (apstambutʻiwn) ապստամբութիւնս (apstambutʻiwns)
ablative ապստամբութենէ (apstambutʻenē) ապստամբութեանց (apstambutʻeancʻ)
instrumental ապստամբութեամբ (apstambutʻeamb) ապստամբութեամբք (apstambutʻeambkʻ)
locative ապստամբութեան (apstambutʻean) ապստամբութիւնս (apstambutʻiwns)

Descendants

  • Armenian: ապստամբություն (apstambutʻyun) (apstambut’yun)

References

  • Petrosean, Matatʻeay (1879) “ապստամբութիւն”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.