աւթիմ

Old Armenian

Verb

աւթիմ • (awtʻim)

  1. alternative form of օթիմ (ōtʻim)

Conjugation

mediopassive
infinitive աւթել, աւթիլ* (awtʻel, awtʻil*) participle աւթեցեալ, աւթեալ (awtʻecʻeal, awtʻeal)
causative aorist stem աւթեց- (awtʻecʻ-)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
indicative
present աւթիմ (awtʻim) աւթիս (awtʻis) աւթի (awtʻi) աւթիմք (awtʻimkʻ) աւթիք (awtʻikʻ) աւթին (awtʻin)
imperfect աւթէի (awtʻēi) աւթէիր (awtʻēir) աւթէր, աւթիւր (awtʻēr, awtʻiwr) աւթէաք (awtʻēakʻ) աւթէիք (awtʻēikʻ) աւթէին (awtʻēin)
aorist աւթեցայ (awtʻecʻay) աւթեցար (awtʻecʻar) աւթեցաւ (awtʻecʻaw) աւթեցաք (awtʻecʻakʻ) աւթեցայք (awtʻecʻaykʻ) աւթեցան (awtʻecʻan)
subjunctive
present աւթիցիմ (awtʻicʻim) աւթիցիս (awtʻicʻis) աւթիցի (awtʻicʻi) աւթիցիմք (awtʻicʻimkʻ) աւթիցիք (awtʻicʻikʻ) աւթիցին (awtʻicʻin)
aorist աւթեցայց (awtʻecʻaycʻ) աւթեսցիս (awtʻescʻis) աւթեսցի (awtʻescʻi) աւթեսցուք (awtʻescʻukʻ) աւթեսջիք (awtʻesǰikʻ) աւթեսցին (awtʻescʻin)
imperatives
imperative աւթեա՛ց (awtʻeácʻ) աւթեցարո՛ւք (awtʻecʻarúkʻ)
cohortative աւթեսջի՛ր (awtʻesǰír) աւթեսջի՛ք (awtʻesǰíkʻ)
prohibitive մի՛ աւթիր (mí awtʻir) մի՛ աւթիք (mí awtʻikʻ)
  • post-classical