գոյ

Armenian

Etymology

Learned borrowing from Old Armenian գոյ (goy).

Pronunciation

Noun

գոյ • (goy) (rare)

  1. being, existence, substance

Declension

i-type, inanimate (Eastern Armenian)
singular plural
nominative գոյ (goy) գոյեր (goyer)
dative գոյի (goyi) գոյերի (goyeri)
ablative գոյից (goyicʻ) գոյերից (goyericʻ)
instrumental գոյով (goyov) գոյերով (goyerov)
locative գոյում (goyum) գոյերում (goyerum)
definite forms
nominative գոյը / գոյն (goyə / goyn) գոյերը/գոյերն (goyerə/goyern)
dative գոյին (goyin) գոյերին (goyerin)
1st person possessive forms (my)
nominative գոյս (goys) գոյերս (goyers)
dative գոյիս (goyis) գոյերիս (goyeris)
ablative գոյիցս (goyicʻs) գոյերիցս (goyericʻs)
instrumental գոյովս (goyovs) գոյերովս (goyerovs)
locative գոյումս (goyums) գոյերումս (goyerums)
2nd person possessive forms (your)
nominative գոյդ (goyd) գոյերդ (goyerd)
dative գոյիդ (goyid) գոյերիդ (goyerid)
ablative գոյիցդ (goyicʻd) գոյերիցդ (goyericʻd)
instrumental գոյովդ (goyovd) գոյերովդ (goyerovd)
locative գոյումդ (goyumd) գոյերումդ (goyerumd)

Derived terms

Old Armenian

Etymology 1

From Proto-Indo-European *h₂wes-.

Noun

գոյ • (goy)

  1. being, existence, substance
    ըստ գոյին, գոյիւ, գոյիւ իւրով, գոյիւ չափəst goyin, goyiw, goyiw iwrov, goyiw čʻapʻas much as his means or property allow, as much as he had; entirely, completely
    ի գոյ ածելi goy acelto create, to cause to exist
  2. God
  3. (usually in the plural) goods, property
Declension
i-type
singular plural
nominative գոյ (goy) գոյք (goykʻ)
genitive գոյի (goyi) գոյից (goyicʻ)
dative գոյի (goyi) գոյից (goyicʻ)
accusative գոյ (goy) գոյս (goys)
ablative գոյէ (goyē) գոյից (goyicʻ)
instrumental գոյիւ (goyiw) գոյիւք (goyiwkʻ)
locative գոյի (goyi) գոյս (goys)
Derived terms
  • գոմ (gom)
  • գոյակ (goyak)
  • գոյական (goyakan)
  • գոյականութիւն (goyakanutʻiwn)
  • գոյակից (goyakicʻ)
  • գոյակցութիւն (goyakcʻutʻiwn)
  • գոյանամ (goyanam)
  • գոյանունութիւն (goyanunutʻiwn)
  • գոյապետ (goyapet)
  • գոյապետութիւն (goyapetutʻiwn)
  • գոյապէս (goyapēs)
  • գոյարան (goyaran)
  • գոյարար (goyarar)
  • գոյարարողական (goyararołakan)
  • գոյարարութիւն (goyararutʻiwn)
  • գոյացաբար (goyacʻabar)
  • գոյացական (goyacʻakan)
  • գոյացողական (goyacʻołakan)
  • գոյացողութիւն (goyacʻołutʻiwn)
  • գոյացութիւն (goyacʻutʻiwn)
  • գոյացումն (goyacʻumn)
  • գոյացուցանեմ (goyacʻucʻanem)
  • գոյացուցիչ (goyacʻucʻičʻ)
  • գոյաւոր (goyawor)
  • գոյաւորիմ (goyaworim)
  • գոյաւորութիւն (goyaworutʻiwn)
  • գոյեղ (goyeł)
  • գոյեղաբար (goyełabar)
  • գոյեղագոյն (goyełagoyn)
  • գոյեղէն (goyełēn)
  • գոյեղինաբար (goyełinabar)
  • գոյեղինապէս (goyełinapēs)
  • գոյեղինութիւն (goyełinutʻiwn)
  • գոյեղութիւն (goyełutʻiwn)
  • գոյեղուտ (goyełut)
  • գոյութիւն (goyutʻiwn)
  • գոյումն (goyumn)
  • չգոյ (čʻgoy)
Descendants
  • Armenian: գոյ (goy), գույք (guykʻ)

References

  • Petrosean, Matatʻeay (1879) “գոյ”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “գոյ”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
  • Ačaṙean, Hračʻeay (1971–1979) “գոյ”, in Hayerēn armatakan baṙaran [Armenian Etymological Dictionary] (in Armenian), 2nd edition, a reprint of the original 1926–1935 seven-volume edition, Yerevan: University Press
  • Martirosyan, Hrach (2010) Etymological Dictionary of the Armenian Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 8), Leiden and Boston: Brill, page 221

Etymology 2

Verb

գոյ • (goy)

  1. third-person singular present active indicative of գոմ (gom)