קלינגען

Yiddish

Etymology

From Middle High German klingen, Old High German klingan, from Proto-West Germanic *klingan, from Proto-Germanic *klinganą. More at clink.

Verb

קלינגען • (klingen) (past participle געקלונגען (geklungen))

  1. to ring
  2. to call, to ring (to contact by telephone)

Conjugation

Conjugation of קלינגען
infinitive קלינגען
klingen
present participle קלינגענדיק
klingendik
past participle געקלונגען
geklungen
auxiliary האָבן
hobn
present איך קלינג
ikh kling
מיר קלינגען
mir klingen
דו קלינגסט
du klingst
איר קלינגט
ir klingt
ער קלינגט
er klingt
זיי קלינגען
zey klingen
imperative קלינג (דו)
kling (du)
קלינגט (איר)
klingt (ir)
Composed forms
past איך האָב געקלונגען
ikh hob geklungen
מיר האָבן געקלונגען
mir hobn geklungen
דו האָסט געקלונגען
du host geklungen
איר האָט געקלונגען
ir hot geklungen
ער האָט געקלונגען
er hot geklungen
זיי האָבן געקלונגען
zey hobn geklungen
pluperfect איך האָב געהאַט געקלונגען
ikh hob gehat geklungen
מיר האָבן געהאַט געקלונגען
mir hobn gehat geklungen
דו האָסט געהאַט געקלונגען
du host gehat geklungen
איר האָט געהאַט געקלונגען
ir hot gehat geklungen
ער האָט געהאַט געקלונגען
er hot gehat geklungen
זיי האָבן געהאַט געקלונגען
zey hobn gehat geklungen
future איך וועל קלינגען
ikh vel klingen
מיר וועלן קלינגען
mir veln klingen
דו וועסט קלינגען
du vest klingen
איר וועט קלינגען
ir vet klingen
ער וועט קלינגען
er vet klingen
זיי וועלן קלינגען
zey veln klingen
future perfect איך וועל האָבן געקלונגען
ikh vel hobn geklungen
מיר וועלן האָבן געקלונגען
mir veln hobn geklungen
דו וועסט האָבן געקלונגען
du vest hobn geklungen
איר וועט האָבן געקלונגען
ir vet hobn geklungen
ער וועט האָבן געקלונגען
er vet hobn geklungen
זיי וועלן האָבן געקלונגען
zey veln hobn geklungen

Derived terms

See also