שר

See also: שׂר

Hebrew

Etymology 1

Root
שׁ־י־ר (sh-y-r)
3 terms

Verb

שָׁר • (shar) (pa'al construction, future יָשִׁיר)

  1. to sing
Conjugation
Conjugation of שָׁר (see also Appendix:Hebrew verbs)
non-finite forms to-infinitive לָשִׁיר
action noun שִׁירָה
finite forms singular plural
m f m f
past first שַׁרְתִּי שַׁרְנוּ
second שַׁרְתָּ שַׁרְתְּ שַׁרְתֶּם שַׁרְתֶּן
third שָׁר שָׁרָה שָׁרוּ
present שָׁר שָׁרָה שָׁרִים שָׁרוֹת
future first אָשִׁיר נָשִׁיר
second תָּשִׁיר תָּשִׁירִי תָּשִׁירוּ תָּשֵׁרְנָה1
third יָשִׁיר תָּשִׁיר יָשִׁירוּ תָּשֵׁרְנָה1
imperative שִׁיר שִׁירִי שִׁירוּ שֵׁרְנָה1

1 Rare in Modern Hebrew.

Etymology 2

Root
שׂ־ר־ר (s-r-r)
2 terms

Cognate with Akkadian 𒈗 (šarrum)

Noun

שַׂר • (sárm (plural indefinite שָׂרִים, singular construct שַׂר־, feminine counterpart שָׂרָה) [pattern: קֶטֶל]

  1. (military) captain, commander
  2. (government) cabinet minister
  3. (Judaism) guardian angel
  4. (Biblical Hebrew) prince, captain, chief, ruler, chieftain, official
Alternative forms
Derived terms
Descendants
  • Yiddish: שׂר (sar)

References

Anagrams

  • רש