آصی
Ottoman Turkish
Etymology
Inherited from Proto-Common Turkic *asïg (“profit, gain”). Cognate with Old Turkic 𐰽𐰍 (asïɣ).
Noun
آصی • (ası) (definite accusative آصیی (asıyı), plural آصیلر (asılar))
Derived terms
- آصیلاندرمق (asılandırmak, “to make or let gain”)
- آصیلانمق (asılanmak, “to gain; to profit”)
- آصیلو (asılı, “profitable, remunerative”)
Further reading
click to expand
- Barbier de Meynard, Charles (1881) “آصی”, in Dictionnaire turc-français, volume I, Paris: E. Leroux, page 70
- Çağbayır, Yaşar (2007) “ası1”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 314
- Hindoglu, Artin (1838) “آصی”, in Hazine-i lûgat ou dictionnaire abrégé turc-français[1], Vienna: F. Beck, page 45a
- Kélékian, Diran (1911) “آصی”, in Dictionnaire turc-français[2] (in French), Constantinople: Mihran, page 21
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Utilitas”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[3], Vienna, column 1798
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “آصی”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[4], Vienna, columns 261-262
- Redhouse, James W. (1890) “آصی”, in A Turkish and English Lexicon[5], Constantinople: A. H. Boyajian, page 131