أحرق

Arabic

Root
ح ر ق (ḥ r q)
17 terms

Etymology 1.1

Verb

أَحْرَقَ • (ʔaḥraqa) IV (non-past يُحْرِقُ (yuḥriqu), verbal noun إِحْرَاق (ʔiḥrāq))

  1. (transitive) to burn
    Synonym: حَرَقَ (ḥaraqa)
Conjugation
Conjugation of أَحْرَقَ (IV, sound, full passive, verbal noun إِحْرَاق)
verbal noun
الْمَصْدَر
إِحْرَاق
ʔiḥrāq
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُحْرِق
muḥriq
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُحْرَق
muḥraq
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَحْرَقْتُ
ʔaḥraqtu
أَحْرَقْتَ
ʔaḥraqta
أَحْرَقَ
ʔaḥraqa
أَحْرَقْتُمَا
ʔaḥraqtumā
أَحْرَقَا
ʔaḥraqā
أَحْرَقْنَا
ʔaḥraqnā
أَحْرَقْتُمْ
ʔaḥraqtum
أَحْرَقُوا
ʔaḥraqū
f أَحْرَقْتِ
ʔaḥraqti
أَحْرَقَتْ
ʔaḥraqat
أَحْرَقَتَا
ʔaḥraqatā
أَحْرَقْتُنَّ
ʔaḥraqtunna
أَحْرَقْنَ
ʔaḥraqna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُحْرِقُ
ʔuḥriqu
تُحْرِقُ
tuḥriqu
يُحْرِقُ
yuḥriqu
تُحْرِقَانِ
tuḥriqāni
يُحْرِقَانِ
yuḥriqāni
نُحْرِقُ
nuḥriqu
تُحْرِقُونَ
tuḥriqūna
يُحْرِقُونَ
yuḥriqūna
f تُحْرِقِينَ
tuḥriqīna
تُحْرِقُ
tuḥriqu
تُحْرِقَانِ
tuḥriqāni
تُحْرِقْنَ
tuḥriqna
يُحْرِقْنَ
yuḥriqna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُحْرِقَ
ʔuḥriqa
تُحْرِقَ
tuḥriqa
يُحْرِقَ
yuḥriqa
تُحْرِقَا
tuḥriqā
يُحْرِقَا
yuḥriqā
نُحْرِقَ
nuḥriqa
تُحْرِقُوا
tuḥriqū
يُحْرِقُوا
yuḥriqū
f تُحْرِقِي
tuḥriqī
تُحْرِقَ
tuḥriqa
تُحْرِقَا
tuḥriqā
تُحْرِقْنَ
tuḥriqna
يُحْرِقْنَ
yuḥriqna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُحْرِقْ
ʔuḥriq
تُحْرِقْ
tuḥriq
يُحْرِقْ
yuḥriq
تُحْرِقَا
tuḥriqā
يُحْرِقَا
yuḥriqā
نُحْرِقْ
nuḥriq
تُحْرِقُوا
tuḥriqū
يُحْرِقُوا
yuḥriqū
f تُحْرِقِي
tuḥriqī
تُحْرِقْ
tuḥriq
تُحْرِقَا
tuḥriqā
تُحْرِقْنَ
tuḥriqna
يُحْرِقْنَ
yuḥriqna
imperative
الْأَمْر
m أَحْرِقْ
ʔaḥriq
أَحْرِقَا
ʔaḥriqā
أَحْرِقُوا
ʔaḥriqū
f أَحْرِقِي
ʔaḥriqī
أَحْرِقْنَ
ʔaḥriqna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُحْرِقْتُ
ʔuḥriqtu
أُحْرِقْتَ
ʔuḥriqta
أُحْرِقَ
ʔuḥriqa
أُحْرِقْتُمَا
ʔuḥriqtumā
أُحْرِقَا
ʔuḥriqā
أُحْرِقْنَا
ʔuḥriqnā
أُحْرِقْتُمْ
ʔuḥriqtum
أُحْرِقُوا
ʔuḥriqū
f أُحْرِقْتِ
ʔuḥriqti
أُحْرِقَتْ
ʔuḥriqat
أُحْرِقَتَا
ʔuḥriqatā
أُحْرِقْتُنَّ
ʔuḥriqtunna
أُحْرِقْنَ
ʔuḥriqna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُحْرَقُ
ʔuḥraqu
تُحْرَقُ
tuḥraqu
يُحْرَقُ
yuḥraqu
تُحْرَقَانِ
tuḥraqāni
يُحْرَقَانِ
yuḥraqāni
نُحْرَقُ
nuḥraqu
تُحْرَقُونَ
tuḥraqūna
يُحْرَقُونَ
yuḥraqūna
f تُحْرَقِينَ
tuḥraqīna
تُحْرَقُ
tuḥraqu
تُحْرَقَانِ
tuḥraqāni
تُحْرَقْنَ
tuḥraqna
يُحْرَقْنَ
yuḥraqna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُحْرَقَ
ʔuḥraqa
تُحْرَقَ
tuḥraqa
يُحْرَقَ
yuḥraqa
تُحْرَقَا
tuḥraqā
يُحْرَقَا
yuḥraqā
نُحْرَقَ
nuḥraqa
تُحْرَقُوا
tuḥraqū
يُحْرَقُوا
yuḥraqū
f تُحْرَقِي
tuḥraqī
تُحْرَقَ
tuḥraqa
تُحْرَقَا
tuḥraqā
تُحْرَقْنَ
tuḥraqna
يُحْرَقْنَ
yuḥraqna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُحْرَقْ
ʔuḥraq
تُحْرَقْ
tuḥraq
يُحْرَقْ
yuḥraq
تُحْرَقَا
tuḥraqā
يُحْرَقَا
yuḥraqā
نُحْرَقْ
nuḥraq
تُحْرَقُوا
tuḥraqū
يُحْرَقُوا
yuḥraqū
f تُحْرَقِي
tuḥraqī
تُحْرَقْ
tuḥraq
تُحْرَقَا
tuḥraqā
تُحْرَقْنَ
tuḥraqna
يُحْرَقْنَ
yuḥraqna

Etymology 1.2

Verb

أحرق (form I)

  1. أَحْرُقُ (ʔaḥruqu) /ʔaħ.ru.qu/: first-person singular non-past active indicative of حَرَقَ (ḥaraqa)
  2. أَحْرِقُ (ʔaḥriqu) /ʔaħ.ri.qu/: first-person singular non-past active indicative of حَرَقَ (ḥaraqa)
  3. أُحْرَقُ (ʔuḥraqu) /ʔuħ.ra.qu/: first-person singular non-past passive indicative of حَرَقَ (ḥaraqa)
  4. أَحْرُقَ (ʔaḥruqa) /ʔaħ.ru.qa/: first-person singular non-past active subjunctive of حَرَقَ (ḥaraqa)
  5. أَحْرِقَ (ʔaḥriqa) /ʔaħ.ri.qa/: first-person singular non-past active subjunctive of حَرَقَ (ḥaraqa)
  6. أُحْرَقَ (ʔuḥraqa) /ʔuħ.ra.qa/: first-person singular non-past passive subjunctive of حَرَقَ (ḥaraqa)
  7. أَحْرُقْ (ʔaḥruq) /ʔaħ.ruq/: first-person singular non-past active jussive of حَرَقَ (ḥaraqa)
  8. أَحْرِقْ (ʔaḥriq) /ʔaħ.riq/: first-person singular non-past active jussive of حَرَقَ (ḥaraqa)
  9. أُحْرَقْ (ʔuḥraq) /ʔuħ.raq/: first-person singular non-past passive jussive of حَرَقَ (ḥaraqa)

Etymology 1.3

Verb

أحرق (form II)

  1. أُحَرِّقُ (ʔuḥarriqu) /ʔu.ħar.ri.qu/: first-person singular non-past active indicative of حَرَّقَ (ḥarraqa)
  2. أُحَرَّقُ (ʔuḥarraqu) /ʔu.ħar.ra.qu/: first-person singular non-past passive indicative of حَرَّقَ (ḥarraqa)
  3. أُحَرِّقَ (ʔuḥarriqa) /ʔu.ħar.ri.qa/: first-person singular non-past active subjunctive of حَرَّقَ (ḥarraqa)
  4. أُحَرَّقَ (ʔuḥarraqa) /ʔu.ħar.ra.qa/: first-person singular non-past passive subjunctive of حَرَّقَ (ḥarraqa)
  5. أُحَرِّقْ (ʔuḥarriq) /ʔu.ħar.riq/: first-person singular non-past active jussive of حَرَّقَ (ḥarraqa)
  6. أُحَرَّقْ (ʔuḥarraq) /ʔu.ħar.raq/: first-person singular non-past passive jussive of حَرَّقَ (ḥarraqa)