أخر

Arabic

Etymology 1.1

Root
ء خ ر (ʔ ḵ r)
11 terms

Cognate with Aramaic אחר and Hebrew אַחַר (achár).

Verb

أَخَّرَ • (ʔaḵḵara) II (non-past يُؤَخِّرُ (yuʔaḵḵiru), verbal noun تَأْخِير (taʔḵīr))

  1. to postpone, to set back, to hold back, to put back, to delay
    • 609–632 CE, Qur'an, 82:1-5:
      إِذَا ٱلسَّمَاءُ ٱنْفَطَرَتْ
      وَإِذَا ٱلْكَوَاكِبُ ٱنْتَثَرَتْ
      وَإِذَا ٱلْبِحَارُ فُجِّرَتْ
      وَإِذَا ٱلْقُبُورُ بُعْثِرَتْ
      عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ
      ʔiḏā s-samāʔu nfaṭarat
      wa-ʔiḏā l-kawākibu ntaṯarat
      wa-ʔiḏā l-biḥāru fujjirat
      wa-ʔiḏā l-qubūru buʕṯirat
      ʕalimat nafsun mā qaddamat wa-ʔaḵḵarat
      When the sky breaks apart,
      And when the stars commence to scatter,
      And when the seas gush forth,
      And when the graves are strewn,
      A soul will know what it has put forward and what it has set back.
Conjugation
Conjugation of أَخَّرَ (II, sound, full passive, verbal noun تَأْخِير)
verbal noun
الْمَصْدَر
تَأْخِير
taʔḵīr
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُؤَخِّر
muʔaḵḵir
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُؤَخَّر
muʔaḵḵar
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَخَّرْتُ
ʔaḵḵartu
أَخَّرْتَ
ʔaḵḵarta
أَخَّرَ
ʔaḵḵara
أَخَّرْتُمَا
ʔaḵḵartumā
أَخَّرَا
ʔaḵḵarā
أَخَّرْنَا
ʔaḵḵarnā
أَخَّرْتُمْ
ʔaḵḵartum
أَخَّرُوا
ʔaḵḵarū
f أَخَّرْتِ
ʔaḵḵarti
أَخَّرَتْ
ʔaḵḵarat
أَخَّرَتَا
ʔaḵḵaratā
أَخَّرْتُنَّ
ʔaḵḵartunna
أَخَّرْنَ
ʔaḵḵarna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُؤَخِّرُ
ʔuʔaḵḵiru
تُؤَخِّرُ
tuʔaḵḵiru
يُؤَخِّرُ
yuʔaḵḵiru
تُؤَخِّرَانِ
tuʔaḵḵirāni
يُؤَخِّرَانِ
yuʔaḵḵirāni
نُؤَخِّرُ
nuʔaḵḵiru
تُؤَخِّرُونَ
tuʔaḵḵirūna
يُؤَخِّرُونَ
yuʔaḵḵirūna
f تُؤَخِّرِينَ
tuʔaḵḵirīna
تُؤَخِّرُ
tuʔaḵḵiru
تُؤَخِّرَانِ
tuʔaḵḵirāni
تُؤَخِّرْنَ
tuʔaḵḵirna
يُؤَخِّرْنَ
yuʔaḵḵirna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُؤَخِّرَ
ʔuʔaḵḵira
تُؤَخِّرَ
tuʔaḵḵira
يُؤَخِّرَ
yuʔaḵḵira
تُؤَخِّرَا
tuʔaḵḵirā
يُؤَخِّرَا
yuʔaḵḵirā
نُؤَخِّرَ
nuʔaḵḵira
تُؤَخِّرُوا
tuʔaḵḵirū
يُؤَخِّرُوا
yuʔaḵḵirū
f تُؤَخِّرِي
tuʔaḵḵirī
تُؤَخِّرَ
tuʔaḵḵira
تُؤَخِّرَا
tuʔaḵḵirā
تُؤَخِّرْنَ
tuʔaḵḵirna
يُؤَخِّرْنَ
yuʔaḵḵirna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُؤَخِّرْ
ʔuʔaḵḵir
تُؤَخِّرْ
tuʔaḵḵir
يُؤَخِّرْ
yuʔaḵḵir
تُؤَخِّرَا
tuʔaḵḵirā
يُؤَخِّرَا
yuʔaḵḵirā
نُؤَخِّرْ
nuʔaḵḵir
تُؤَخِّرُوا
tuʔaḵḵirū
يُؤَخِّرُوا
yuʔaḵḵirū
f تُؤَخِّرِي
tuʔaḵḵirī
تُؤَخِّرْ
tuʔaḵḵir
تُؤَخِّرَا
tuʔaḵḵirā
تُؤَخِّرْنَ
tuʔaḵḵirna
يُؤَخِّرْنَ
yuʔaḵḵirna
imperative
الْأَمْر
m أَخِّرْ
ʔaḵḵir
أَخِّرَا
ʔaḵḵirā
أَخِّرُوا
ʔaḵḵirū
f أَخِّرِي
ʔaḵḵirī
أَخِّرْنَ
ʔaḵḵirna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُخِّرْتُ
ʔuḵḵirtu
أُخِّرْتَ
ʔuḵḵirta
أُخِّرَ
ʔuḵḵira
أُخِّرْتُمَا
ʔuḵḵirtumā
أُخِّرَا
ʔuḵḵirā
أُخِّرْنَا
ʔuḵḵirnā
أُخِّرْتُمْ
ʔuḵḵirtum
أُخِّرُوا
ʔuḵḵirū
f أُخِّرْتِ
ʔuḵḵirti
أُخِّرَتْ
ʔuḵḵirat
أُخِّرَتَا
ʔuḵḵiratā
أُخِّرْتُنَّ
ʔuḵḵirtunna
أُخِّرْنَ
ʔuḵḵirna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُؤَخَّرُ
ʔuʔaḵḵaru
تُؤَخَّرُ
tuʔaḵḵaru
يُؤَخَّرُ
yuʔaḵḵaru
تُؤَخَّرَانِ
tuʔaḵḵarāni
يُؤَخَّرَانِ
yuʔaḵḵarāni
نُؤَخَّرُ
nuʔaḵḵaru
تُؤَخَّرُونَ
tuʔaḵḵarūna
يُؤَخَّرُونَ
yuʔaḵḵarūna
f تُؤَخَّرِينَ
tuʔaḵḵarīna
تُؤَخَّرُ
tuʔaḵḵaru
تُؤَخَّرَانِ
tuʔaḵḵarāni
تُؤَخَّرْنَ
tuʔaḵḵarna
يُؤَخَّرْنَ
yuʔaḵḵarna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُؤَخَّرَ
ʔuʔaḵḵara
تُؤَخَّرَ
tuʔaḵḵara
يُؤَخَّرَ
yuʔaḵḵara
تُؤَخَّرَا
tuʔaḵḵarā
يُؤَخَّرَا
yuʔaḵḵarā
نُؤَخَّرَ
nuʔaḵḵara
تُؤَخَّرُوا
tuʔaḵḵarū
يُؤَخَّرُوا
yuʔaḵḵarū
f تُؤَخَّرِي
tuʔaḵḵarī
تُؤَخَّرَ
tuʔaḵḵara
تُؤَخَّرَا
tuʔaḵḵarā
تُؤَخَّرْنَ
tuʔaḵḵarna
يُؤَخَّرْنَ
yuʔaḵḵarna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُؤَخَّرْ
ʔuʔaḵḵar
تُؤَخَّرْ
tuʔaḵḵar
يُؤَخَّرْ
yuʔaḵḵar
تُؤَخَّرَا
tuʔaḵḵarā
يُؤَخَّرَا
yuʔaḵḵarā
نُؤَخَّرْ
nuʔaḵḵar
تُؤَخَّرُوا
tuʔaḵḵarū
يُؤَخَّرُوا
yuʔaḵḵarū
f تُؤَخَّرِي
tuʔaḵḵarī
تُؤَخَّرْ
tuʔaḵḵar
تُؤَخَّرَا
tuʔaḵḵarā
تُؤَخَّرْنَ
tuʔaḵḵarna
يُؤَخَّرْنَ
yuʔaḵḵarna
Descendants
  • Swahili: ahiri

Etymology 1.2

Adjective

أَخِر • (ʔaḵir)

  1. outcast, distant, remote
Declension
Declension of adjective أَخِر (ʔaḵir)
singular masculine feminine
basic singular triptote singular triptote in ـَة (-a)
indefinite definite indefinite definite
informal أَخِر
ʔaḵir
الْأَخِر
al-ʔaḵir
أَخِرَة
ʔaḵira
الْأَخِرَة
al-ʔaḵira
nominative أَخِرٌ
ʔaḵirun
الْأَخِرُ
al-ʔaḵiru
أَخِرَةٌ
ʔaḵiratun
الْأَخِرَةُ
al-ʔaḵiratu
accusative أَخِرًا
ʔaḵiran
الْأَخِرَ
al-ʔaḵira
أَخِرَةً
ʔaḵiratan
الْأَخِرَةَ
al-ʔaḵirata
genitive أَخِرٍ
ʔaḵirin
الْأَخِرِ
al-ʔaḵiri
أَخِرَةٍ
ʔaḵiratin
الْأَخِرَةِ
al-ʔaḵirati
dual masculine feminine
indefinite definite indefinite definite
informal أَخِرَيْن
ʔaḵirayn
الْأَخِرَيْن
al-ʔaḵirayn
أَخِرَتَيْن
ʔaḵiratayn
الْأَخِرَتَيْن
al-ʔaḵiratayn
nominative أَخِرَانِ
ʔaḵirāni
الْأَخِرَانِ
al-ʔaḵirāni
أَخِرَتَانِ
ʔaḵiratāni
الْأَخِرَتَانِ
al-ʔaḵiratāni
accusative أَخِرَيْنِ
ʔaḵirayni
الْأَخِرَيْنِ
al-ʔaḵirayni
أَخِرَتَيْنِ
ʔaḵiratayni
الْأَخِرَتَيْنِ
al-ʔaḵiratayni
genitive أَخِرَيْنِ
ʔaḵirayni
الْأَخِرَيْنِ
al-ʔaḵirayni
أَخِرَتَيْنِ
ʔaḵiratayni
الْأَخِرَتَيْنِ
al-ʔaḵiratayni
plural masculine feminine
plural unknown sound feminine plural
indefinite definite indefinite definite
informal ? ? أَخِرَات
ʔaḵirāt
الْأَخِرَات
al-ʔaḵirāt
nominative ? ? أَخِرَاتٌ
ʔaḵirātun
الْأَخِرَاتُ
al-ʔaḵirātu
accusative ? ? أَخِرَاتٍ
ʔaḵirātin
الْأَخِرَاتِ
al-ʔaḵirāti
genitive ? ? أَخِرَاتٍ
ʔaḵirātin
الْأَخِرَاتِ
al-ʔaḵirāti

Etymology 1.3

Noun

أُخُر • (ʔuḵurm

  1. back part, hinder part
Declension
Declension of noun أُخُر (ʔuḵur)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal أُخُر
ʔuḵur
الْأُخُر
al-ʔuḵur
أُخُر
ʔuḵur
nominative أُخُرٌ
ʔuḵurun
الْأُخُرُ
al-ʔuḵuru
أُخُرُ
ʔuḵuru
accusative أُخُرًا
ʔuḵuran
الْأُخُرَ
al-ʔuḵura
أُخُرَ
ʔuḵura
genitive أُخُرٍ
ʔuḵurin
الْأُخُرِ
al-ʔuḵuri
أُخُرِ
ʔuḵuri

Etymology 1.4

Adjective

أُخَر • (ʔuḵarf pl

  1. feminine plural of آخَر (ʔāḵar)

References

  • Freytag, Georg (1830) “أخر”, in Lexicon arabico-latinum praesertim ex Djeuharii Firuzabadiique et aliorum Arabum operibus adhibitis Golii quoque et aliorum libris confectum[1] (in Latin), volume 1, Halle: C. A. Schwetschke, pages 18–19
  • Lane, Edward William (1863-1893) “أخر”, in Arabic-English Lexicon, London: Williams & Norgate, page 31.
  • Wehr, Hans with Kropfitsch, Lorenz (1985) “أخر”, in Arabisches Wörterbuch für die Schriftsprache der Gegenwart[2] (in German), 5th edition, Wiesbaden: Otto Harrassowitz, published 2011, →ISBN, pages 11–12

Etymology 1

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

أخر (form I)

  1. أَخِرُّ (ʔaḵirru) /ʔa.xir.ru/: first-person singular non-past active indicative of خَرَّ (ḵarra)
  2. أَخُرُّ (ʔaḵurru) /ʔa.xur.ru/: first-person singular non-past active indicative of خَرَّ (ḵarra)
  3. أَخِرَّ (ʔaḵirra) /ʔa.xir.ra/: first-person singular non-past active subjunctive/jussive of خَرَّ (ḵarra)
  4. أَخُرَّ (ʔaḵurra) /ʔa.xur.ra/: first-person singular non-past active subjunctive/jussive of خَرَّ (ḵarra)
  5. أَخِرِّ (ʔaḵirri) /ʔa.xir.ri/: first-person singular non-past active jussive of خَرَّ (ḵarra)
  6. أَخُرِّ (ʔaḵurri) /ʔa.xur.ri/: first-person singular non-past active jussive of خَرَّ (ḵarra)

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

أخر (form I)

  1. أَخِرُّ (ʔaḵirru) /ʔa.xir.ru/: first-person singular non-past active indicative of خَرَّ (ḵarra)
  2. أَخُرُّ (ʔaḵurru) /ʔa.xur.ru/: first-person singular non-past active indicative of خَرَّ (ḵarra)
  3. أَخِرَّ (ʔaḵirra) /ʔa.xir.ra/: first-person singular non-past active subjunctive/jussive of خَرَّ (ḵarra)
  4. أَخُرَّ (ʔaḵurra) /ʔa.xur.ra/: first-person singular non-past active subjunctive/jussive of خَرَّ (ḵarra)
  5. أَخِرِّ (ʔaḵirri) /ʔa.xir.ri/: first-person singular non-past active jussive of خَرَّ (ḵarra)
  6. أَخُرِّ (ʔaḵurri) /ʔa.xur.ri/: first-person singular non-past active jussive of خَرَّ (ḵarra)