أدهش

Arabic

Etymology 1.1

Morphologically from the root د ه ش (d h š).

Pronunciation

  • IPA(key): /ʔad.ha.ʃa/

Verb

أَدْهَشَ • (ʔadhaša) IV (non-past يُدْهِشُ (yudhišu), verbal noun إِدْهَاش (ʔidhāš))

  1. to amaze
    ودقتها ستدهشك. ― Its accuracy will amaze you.
Conjugation
Conjugation of أَدْهَشَ (IV, sound, full passive, verbal noun إِدْهَاش)
verbal noun
الْمَصْدَر 		إِدْهَاش
ʔidhāš
active participle
اِسْم الْفَاعِل 		مُدْهِش
mudhiš
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول 		مُدْهَش
mudhaš
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد 		dual
الْمُثَنَّى 		plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم 		2nd person
الْمُخَاطَب 		3rd person
الْغَائِب 		2nd person
الْمُخَاطَب 		3rd person
الْغَائِب 		1st person
الْمُتَكَلِّم 		2nd person
الْمُخَاطَب 		3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي 		m أَدْهَشْتُ
ʔadhaštu 		أَدْهَشْتَ
ʔadhašta 		أَدْهَشَ
ʔadhaša 		أَدْهَشْتُمَا
ʔadhaštumā 		أَدْهَشَا
ʔadhašā 		أَدْهَشْنَا
ʔadhašnā 		أَدْهَشْتُمْ
ʔadhaštum 		أَدْهَشُوا
ʔadhašū
f أَدْهَشْتِ
ʔadhašti 		أَدْهَشَتْ
ʔadhašat 		أَدْهَشَتَا
ʔadhašatā 		أَدْهَشْتُنَّ
ʔadhaštunna 		أَدْهَشْنَ
ʔadhašna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع 		m أُدْهِشُ
ʔudhišu 		تُدْهِشُ
tudhišu 		يُدْهِشُ
yudhišu 		تُدْهِشَانِ
tudhišāni 		يُدْهِشَانِ
yudhišāni 		نُدْهِشُ
nudhišu 		تُدْهِشُونَ
tudhišūna 		يُدْهِشُونَ
yudhišūna
f تُدْهِشِينَ
tudhišīna 		تُدْهِشُ
tudhišu 		تُدْهِشَانِ
tudhišāni 		تُدْهِشْنَ
tudhišna 		يُدْهِشْنَ
yudhišna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب 		m أُدْهِشَ
ʔudhiša 		تُدْهِشَ
tudhiša 		يُدْهِشَ
yudhiša 		تُدْهِشَا
tudhišā 		يُدْهِشَا
yudhišā 		نُدْهِشَ
nudhiša 		تُدْهِشُوا
tudhišū 		يُدْهِشُوا
yudhišū
f تُدْهِشِي
tudhišī 		تُدْهِشَ
tudhiša 		تُدْهِشَا
tudhišā 		تُدْهِشْنَ
tudhišna 		يُدْهِشْنَ
yudhišna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم 		m أُدْهِشْ
ʔudhiš 		تُدْهِشْ
tudhiš 		يُدْهِشْ
yudhiš 		تُدْهِشَا
tudhišā 		يُدْهِشَا
yudhišā 		نُدْهِشْ
nudhiš 		تُدْهِشُوا
tudhišū 		يُدْهِشُوا
yudhišū
f تُدْهِشِي
tudhišī 		تُدْهِشْ
tudhiš 		تُدْهِشَا
tudhišā 		تُدْهِشْنَ
tudhišna 		يُدْهِشْنَ
yudhišna
imperative
الْأَمْر 		m أَدْهِشْ
ʔadhiš 		أَدْهِشَا
ʔadhišā 		أَدْهِشُوا
ʔadhišū
f أَدْهِشِي
ʔadhišī 		أَدْهِشْنَ
ʔadhišna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد 		dual
الْمُثَنَّى 		plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم 		2nd person
الْمُخَاطَب 		3rd person
الْغَائِب 		2nd person
الْمُخَاطَب 		3rd person
الْغَائِب 		1st person
الْمُتَكَلِّم 		2nd person
الْمُخَاطَب 		3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي 		m أُدْهِشْتُ
ʔudhištu 		أُدْهِشْتَ
ʔudhišta 		أُدْهِشَ
ʔudhiša 		أُدْهِشْتُمَا
ʔudhištumā 		أُدْهِشَا
ʔudhišā 		أُدْهِشْنَا
ʔudhišnā 		أُدْهِشْتُمْ
ʔudhištum 		أُدْهِشُوا
ʔudhišū
f أُدْهِشْتِ
ʔudhišti 		أُدْهِشَتْ
ʔudhišat 		أُدْهِشَتَا
ʔudhišatā 		أُدْهِشْتُنَّ
ʔudhištunna 		أُدْهِشْنَ
ʔudhišna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع 		m أُدْهَشُ
ʔudhašu 		تُدْهَشُ
tudhašu 		يُدْهَشُ
yudhašu 		تُدْهَشَانِ
tudhašāni 		يُدْهَشَانِ
yudhašāni 		نُدْهَشُ
nudhašu 		تُدْهَشُونَ
tudhašūna 		يُدْهَشُونَ
yudhašūna
f تُدْهَشِينَ
tudhašīna 		تُدْهَشُ
tudhašu 		تُدْهَشَانِ
tudhašāni 		تُدْهَشْنَ
tudhašna 		يُدْهَشْنَ
yudhašna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب 		m أُدْهَشَ
ʔudhaša 		تُدْهَشَ
tudhaša 		يُدْهَشَ
yudhaša 		تُدْهَشَا
tudhašā 		يُدْهَشَا
yudhašā 		نُدْهَشَ
nudhaša 		تُدْهَشُوا
tudhašū 		يُدْهَشُوا
yudhašū
f تُدْهَشِي
tudhašī 		تُدْهَشَ
tudhaša 		تُدْهَشَا
tudhašā 		تُدْهَشْنَ
tudhašna 		يُدْهَشْنَ
yudhašna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم 		m أُدْهَشْ
ʔudhaš 		تُدْهَشْ
tudhaš 		يُدْهَشْ
yudhaš 		تُدْهَشَا
tudhašā 		يُدْهَشَا
yudhašā 		نُدْهَشْ
nudhaš 		تُدْهَشُوا
tudhašū 		يُدْهَشُوا
yudhašū
f تُدْهَشِي
tudhašī 		تُدْهَشْ
tudhaš 		تُدْهَشَا
tudhašā 		تُدْهَشْنَ
tudhašna 		يُدْهَشْنَ
yudhašna

Etymology 1.2

Verb

أدهش (form I)

  1. أَدْهَشُ (ʔadhašu) /ʔad.ha.ʃu/: first-person singular non-past active indicative of دَهَشَ (dahaša) and دَهِشَ (dahiša)
  2. أُدْهَشُ (ʔudhašu) /ʔud.ha.ʃu/: first-person singular non-past passive indicative of دَهَشَ (dahaša)
  3. أَدْهَشَ (ʔadhaša) /ʔad.ha.ʃa/: first-person singular non-past active subjunctive of دَهَشَ (dahaša) and دَهِشَ (dahiša)
  4. أُدْهَشَ (ʔudhaša) /ʔud.ha.ʃa/: first-person singular non-past passive subjunctive of دَهَشَ (dahaša)
  5. أَدْهَشْ (ʔadhaš) /ʔad.haʃ/: first-person singular non-past active jussive of دَهَشَ (dahaša) and دَهِشَ (dahiša)
  6. أُدْهَشْ (ʔudhaš) /ʔud.haʃ/: first-person singular non-past passive jussive of دَهَشَ (dahaša)

Etymology 1.3

Verb

أدهش (form II)

  1. أُدَهِّشُ (ʔudahhišu) /ʔu.dah.hi.ʃu/: first-person singular non-past active indicative of دَهَّشَ (dahhaša)
  2. أُدَهَّشُ (ʔudahhašu) /ʔu.dah.ha.ʃu/: first-person singular non-past passive indicative of دَهَّشَ (dahhaša)
  3. أُدَهِّشَ (ʔudahhiša) /ʔu.dah.hi.ʃa/: first-person singular non-past active subjunctive of دَهَّشَ (dahhaša)
  4. أُدَهَّشَ (ʔudahhaša) /ʔu.dah.ha.ʃa/: first-person singular non-past passive subjunctive of دَهَّشَ (dahhaša)
  5. أُدَهِّشْ (ʔudahhiš) /ʔu.dah.hiʃ/: first-person singular non-past active jussive of دَهَّشَ (dahhaša)
  6. أُدَهَّشْ (ʔudahhaš) /ʔu.dah.haʃ/: first-person singular non-past passive jussive of دَهَّشَ (dahhaša)

Etymology 1.4

Verb

أدهش (form IV)

  1. أُدْهِشَ (ʔudhiša) /ʔud.hi.ʃa/: inflection of أَدْهَشَ (ʔadhaša):
    1. third-person masculine singular past passive
    2. first-person singular non-past active subjunctive
  2. أُدْهِشُ (ʔudhišu) /ʔud.hi.ʃu/: first-person singular non-past active indicative of أَدْهَشَ (ʔadhaša)
  3. أُدْهَشُ (ʔudhašu) /ʔud.ha.ʃu/: first-person singular non-past passive indicative of أَدْهَشَ (ʔadhaša)
  4. أُدْهَشَ (ʔudhaša) /ʔud.ha.ʃa/: first-person singular non-past passive subjunctive of أَدْهَشَ (ʔadhaša)
  5. أُدْهِشْ (ʔudhiš) /ʔud.hiʃ/: first-person singular non-past active jussive of أَدْهَشَ (ʔadhaša)
  6. أُدْهَشْ (ʔudhaš) /ʔud.haʃ/: first-person singular non-past passive jussive of أَدْهَشَ (ʔadhaša)
  7. أَدْهِشْ (ʔadhiš) /ʔad.hiʃ/: second-person masculine singular imperative of أَدْهَشَ (ʔadhaša)

References

  • Wehr, Hans (1979) “دهش”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN

South Levantine Arabic

Root
د ه ش
1 term

Etymology

Learned borrowing from Arabic أَدْهَشَ (ʔadhaša).

Pronunciation

  • IPA(key): /ʔad.haʃ/, [ˈʔad.haʃ]
  • Audio (Ramallah):(file)

Verb

أدهش • (ʔadhaš) IV (present بدهش (bidheš))

  1. to amaze, to surprise
    Synonym: أبهر (ʔabhar)

Conjugation

Conjugation of أدهش
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m أدهشت (ʔadhašt) أدهشت (ʔadhašt) أدهش (ʔadhaš) أدهشنا (ʔadhašna) أدهشتو (ʔadhaštu) أدهشو (ʔadhašu)
f ادهشتي (ʔadhašti) أدهشت (ʔadhašat)
present m بدهش (badhiš) بتدهش (btidhiš) بدهش (bidhiš) مندهش (mnidhiš) بتدهشو (btidhišu) بدهشو (bidhišu)
f بتدهشي (btidhiši) بتدهش (btidhiš)
subjunctive m ادهش (adhiš) تدهش (tidhiš) يدهش (yidhiš) ندهش (nidhiš) تدهشو (tidhišu) يدهشو (yidhišu)
f تدهشي (tidhiši) تدهش (tidhiš)
imperative m ادهش (idhiš) ادهشو (idhišu)
f ادهشي (idhiši)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.