أشخص

See also: اشخص

Arabic

Etymology 1

Root
ش خ ص (š ḵ ṣ)
11 terms

Pronunciation

  • IPA(key): /ʔaʃ.xa.sˤa/

Verb

أَشْخَصَ • (ʔašḵaṣa) IV (non-past يُشْخِصُ (yušḵiṣu), verbal noun إِشْخَاص (ʔišḵāṣ))

  1. to send out, to dispatch
    • 1355 CE, Ibn Battuta, “الشام”, in رحلة ابن بطوطة, volume 1, →ISBN, page 88:
      وَتَكَلَّمَ مَرَّةً بِأَمْرٍ أَنْكَرَهُ الْفُقَهَاءُ، وَرَفَعُوهُ إِلَى الْمَلِكِ النَّاصِرِ، فَأَمَرَ بِإِشْخَاصِهِ إِلَى الْقَاهِرَةِ، []
      watakallama marratan biʔamrin ʔankarahu l-fuqahāʔu, warafaʕūhu ʔilā l-maliki n-nāṣiri, faʔamara biʔišḵāṣihi ʔilā l-qāhirati, []
      One day he made a statement of which the doctors disapproved; they carried the case to al-Malik al-Nasir, who gave orders to dispatch him to Cairo.
Conjugation
Conjugation of أَشْخَصَ (IV, sound, full passive, verbal noun إِشْخَاص)
verbal noun
الْمَصْدَر
إِشْخَاص
ʔišḵāṣ
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُشْخِص
mušḵiṣ
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُشْخَص
mušḵaṣ
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَشْخَصْتُ
ʔašḵaṣtu
أَشْخَصْتَ
ʔašḵaṣta
أَشْخَصَ
ʔašḵaṣa
أَشْخَصْتُمَا
ʔašḵaṣtumā
أَشْخَصَا
ʔašḵaṣā
أَشْخَصْنَا
ʔašḵaṣnā
أَشْخَصْتُمْ
ʔašḵaṣtum
أَشْخَصُوا
ʔašḵaṣū
f أَشْخَصْتِ
ʔašḵaṣti
أَشْخَصَتْ
ʔašḵaṣat
أَشْخَصَتَا
ʔašḵaṣatā
أَشْخَصْتُنَّ
ʔašḵaṣtunna
أَشْخَصْنَ
ʔašḵaṣna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُشْخِصُ
ʔušḵiṣu
تُشْخِصُ
tušḵiṣu
يُشْخِصُ
yušḵiṣu
تُشْخِصَانِ
tušḵiṣāni
يُشْخِصَانِ
yušḵiṣāni
نُشْخِصُ
nušḵiṣu
تُشْخِصُونَ
tušḵiṣūna
يُشْخِصُونَ
yušḵiṣūna
f تُشْخِصِينَ
tušḵiṣīna
تُشْخِصُ
tušḵiṣu
تُشْخِصَانِ
tušḵiṣāni
تُشْخِصْنَ
tušḵiṣna
يُشْخِصْنَ
yušḵiṣna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُشْخِصَ
ʔušḵiṣa
تُشْخِصَ
tušḵiṣa
يُشْخِصَ
yušḵiṣa
تُشْخِصَا
tušḵiṣā
يُشْخِصَا
yušḵiṣā
نُشْخِصَ
nušḵiṣa
تُشْخِصُوا
tušḵiṣū
يُشْخِصُوا
yušḵiṣū
f تُشْخِصِي
tušḵiṣī
تُشْخِصَ
tušḵiṣa
تُشْخِصَا
tušḵiṣā
تُشْخِصْنَ
tušḵiṣna
يُشْخِصْنَ
yušḵiṣna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُشْخِصْ
ʔušḵiṣ
تُشْخِصْ
tušḵiṣ
يُشْخِصْ
yušḵiṣ
تُشْخِصَا
tušḵiṣā
يُشْخِصَا
yušḵiṣā
نُشْخِصْ
nušḵiṣ
تُشْخِصُوا
tušḵiṣū
يُشْخِصُوا
yušḵiṣū
f تُشْخِصِي
tušḵiṣī
تُشْخِصْ
tušḵiṣ
تُشْخِصَا
tušḵiṣā
تُشْخِصْنَ
tušḵiṣna
يُشْخِصْنَ
yušḵiṣna
imperative
الْأَمْر
m أَشْخِصْ
ʔašḵiṣ
أَشْخِصَا
ʔašḵiṣā
أَشْخِصُوا
ʔašḵiṣū
f أَشْخِصِي
ʔašḵiṣī
أَشْخِصْنَ
ʔašḵiṣna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُشْخِصْتُ
ʔušḵiṣtu
أُشْخِصْتَ
ʔušḵiṣta
أُشْخِصَ
ʔušḵiṣa
أُشْخِصْتُمَا
ʔušḵiṣtumā
أُشْخِصَا
ʔušḵiṣā
أُشْخِصْنَا
ʔušḵiṣnā
أُشْخِصْتُمْ
ʔušḵiṣtum
أُشْخِصُوا
ʔušḵiṣū
f أُشْخِصْتِ
ʔušḵiṣti
أُشْخِصَتْ
ʔušḵiṣat
أُشْخِصَتَا
ʔušḵiṣatā
أُشْخِصْتُنَّ
ʔušḵiṣtunna
أُشْخِصْنَ
ʔušḵiṣna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُشْخَصُ
ʔušḵaṣu
تُشْخَصُ
tušḵaṣu
يُشْخَصُ
yušḵaṣu
تُشْخَصَانِ
tušḵaṣāni
يُشْخَصَانِ
yušḵaṣāni
نُشْخَصُ
nušḵaṣu
تُشْخَصُونَ
tušḵaṣūna
يُشْخَصُونَ
yušḵaṣūna
f تُشْخَصِينَ
tušḵaṣīna
تُشْخَصُ
tušḵaṣu
تُشْخَصَانِ
tušḵaṣāni
تُشْخَصْنَ
tušḵaṣna
يُشْخَصْنَ
yušḵaṣna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُشْخَصَ
ʔušḵaṣa
تُشْخَصَ
tušḵaṣa
يُشْخَصَ
yušḵaṣa
تُشْخَصَا
tušḵaṣā
يُشْخَصَا
yušḵaṣā
نُشْخَصَ
nušḵaṣa
تُشْخَصُوا
tušḵaṣū
يُشْخَصُوا
yušḵaṣū
f تُشْخَصِي
tušḵaṣī
تُشْخَصَ
tušḵaṣa
تُشْخَصَا
tušḵaṣā
تُشْخَصْنَ
tušḵaṣna
يُشْخَصْنَ
yušḵaṣna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُشْخَصْ
ʔušḵaṣ
تُشْخَصْ
tušḵaṣ
يُشْخَصْ
yušḵaṣ
تُشْخَصَا
tušḵaṣā
يُشْخَصَا
yušḵaṣā
نُشْخَصْ
nušḵaṣ
تُشْخَصُوا
tušḵaṣū
يُشْخَصُوا
yušḵaṣū
f تُشْخَصِي
tušḵaṣī
تُشْخَصْ
tušḵaṣ
تُشْخَصَا
tušḵaṣā
تُشْخَصْنَ
tušḵaṣna
يُشْخَصْنَ
yušḵaṣna

Etymology 2

Verb

أشخص (form I)

  1. أَشْخَصُ (ʔašḵaṣu) /ʔaʃ.xa.sˤu/: first-person singular non-past active indicative of شَخَصَ (šaḵaṣa)
  2. أَشْخَصَ (ʔašḵaṣa) /ʔaʃ.xa.sˤa/: first-person singular non-past active subjunctive of شَخَصَ (šaḵaṣa)
  3. أَشْخَصْ (ʔašḵaṣ) /ʔaʃ.xasˤ/: first-person singular non-past active jussive of شَخَصَ (šaḵaṣa)

Etymology 3

Verb

أشخص (form II)

  1. أُشَخِّصُ (ʔušaḵḵiṣu) /ʔu.ʃax.xi.sˤu/: first-person singular non-past active indicative of شَخَّصَ (šaḵḵaṣa)
  2. أُشَخَّصُ (ʔušaḵḵaṣu) /ʔu.ʃax.xa.sˤu/: first-person singular non-past passive indicative of شَخَّصَ (šaḵḵaṣa)
  3. أُشَخِّصَ (ʔušaḵḵiṣa) /ʔu.ʃax.xi.sˤa/: first-person singular non-past active subjunctive of شَخَّصَ (šaḵḵaṣa)
  4. أُشَخَّصَ (ʔušaḵḵaṣa) /ʔu.ʃax.xa.sˤa/: first-person singular non-past passive subjunctive of شَخَّصَ (šaḵḵaṣa)
  5. أُشَخِّصْ (ʔušaḵḵiṣ) /ʔu.ʃax.xisˤ/: first-person singular non-past active jussive of شَخَّصَ (šaḵḵaṣa)
  6. أُشَخَّصْ (ʔušaḵḵaṣ) /ʔu.ʃax.xasˤ/: first-person singular non-past passive jussive of شَخَّصَ (šaḵḵaṣa)