أعظ

See also: أغط and أعط

Arabic

Etymology 1

Root
ع ظ ظ (ʕ ẓ ẓ)
2 terms

Pronunciation

  • IPA(key): /ʔa.ʕaðˤ.ðˤa/

Verb

أَعَظَّ • (ʔaʕaẓẓa) IV (non-past يُعِظُّ (yuʕiẓẓu), verbal noun إِعْظَاظ (ʔiʕẓāẓ))

  1. to cause one to be a brave combatant, to make one a tough warrior
  2. to teach martial discipline or to not retreat or break rank in face of death
Conjugation
Conjugation of أَعَظَّ (IV, geminate, full passive, verbal noun إِعْظَاظ)
verbal noun
الْمَصْدَر
إِعْظَاظ
ʔiʕẓāẓ
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُعِظّ
muʕiẓẓ
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُعَظّ
muʕaẓẓ
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَعْظَظْتُ
ʔaʕẓaẓtu
أَعْظَظْتَ
ʔaʕẓaẓta
أَعَظَّ
ʔaʕaẓẓa
أَعْظَظْتُمَا
ʔaʕẓaẓtumā
أَعَظَّا
ʔaʕaẓẓā
أَعْظَظْنَا
ʔaʕẓaẓnā
أَعْظَظْتُمْ
ʔaʕẓaẓtum
أَعَظُّوا
ʔaʕaẓẓū
f أَعْظَظْتِ
ʔaʕẓaẓti
أَعَظَّتْ
ʔaʕaẓẓat
أَعَظَّتَا
ʔaʕaẓẓatā
أَعْظَظْتُنَّ
ʔaʕẓaẓtunna
أَعْظَظْنَ
ʔaʕẓaẓna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُعِظُّ
ʔuʕiẓẓu
تُعِظُّ
tuʕiẓẓu
يُعِظُّ
yuʕiẓẓu
تُعِظَّانِ
tuʕiẓẓāni
يُعِظَّانِ
yuʕiẓẓāni
نُعِظُّ
nuʕiẓẓu
تُعِظُّونَ
tuʕiẓẓūna
يُعِظُّونَ
yuʕiẓẓūna
f تُعِظِّينَ
tuʕiẓẓīna
تُعِظُّ
tuʕiẓẓu
تُعِظَّانِ
tuʕiẓẓāni
تُعْظِظْنَ
tuʕẓiẓna
يُعْظِظْنَ
yuʕẓiẓna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُعِظَّ
ʔuʕiẓẓa
تُعِظَّ
tuʕiẓẓa
يُعِظَّ
yuʕiẓẓa
تُعِظَّا
tuʕiẓẓā
يُعِظَّا
yuʕiẓẓā
نُعِظَّ
nuʕiẓẓa
تُعِظُّوا
tuʕiẓẓū
يُعِظُّوا
yuʕiẓẓū
f تُعِظِّي
tuʕiẓẓī
تُعِظَّ
tuʕiẓẓa
تُعِظَّا
tuʕiẓẓā
تُعْظِظْنَ
tuʕẓiẓna
يُعْظِظْنَ
yuʕẓiẓna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُعِظَّ, أُعِظِّ, أُعْظِظْ
ʔuʕiẓẓa, ʔuʕiẓẓi, ʔuʕẓiẓ
تُعِظَّ, تُعِظِّ, تُعْظِظْ
tuʕiẓẓa, tuʕiẓẓi, tuʕẓiẓ
يُعِظَّ, يُعِظِّ, يُعْظِظْ
yuʕiẓẓa, yuʕiẓẓi, yuʕẓiẓ
تُعِظَّا
tuʕiẓẓā
يُعِظَّا
yuʕiẓẓā
نُعِظَّ, نُعِظِّ, نُعْظِظْ
nuʕiẓẓa, nuʕiẓẓi, nuʕẓiẓ
تُعِظُّوا
tuʕiẓẓū
يُعِظُّوا
yuʕiẓẓū
f تُعِظِّي
tuʕiẓẓī
تُعِظَّ, تُعِظِّ, تُعْظِظْ
tuʕiẓẓa, tuʕiẓẓi, tuʕẓiẓ
تُعِظَّا
tuʕiẓẓā
تُعْظِظْنَ
tuʕẓiẓna
يُعْظِظْنَ
yuʕẓiẓna
imperative
الْأَمْر
m أَعِظَّ, أَعِظِّ, أَعْظِظْ
ʔaʕiẓẓa, ʔaʕiẓẓi, ʔaʕẓiẓ
أَعِظَّا
ʔaʕiẓẓā
أَعِظُّوا
ʔaʕiẓẓū
f أَعِظِّي
ʔaʕiẓẓī
أَعْظِظْنَ
ʔaʕẓiẓna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُعْظِظْتُ
ʔuʕẓiẓtu
أُعْظِظْتَ
ʔuʕẓiẓta
أُعِظَّ
ʔuʕiẓẓa
أُعْظِظْتُمَا
ʔuʕẓiẓtumā
أُعِظَّا
ʔuʕiẓẓā
أُعْظِظْنَا
ʔuʕẓiẓnā
أُعْظِظْتُمْ
ʔuʕẓiẓtum
أُعِظُّوا
ʔuʕiẓẓū
f أُعْظِظْتِ
ʔuʕẓiẓti
أُعِظَّتْ
ʔuʕiẓẓat
أُعِظَّتَا
ʔuʕiẓẓatā
أُعْظِظْتُنَّ
ʔuʕẓiẓtunna
أُعْظِظْنَ
ʔuʕẓiẓna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُعَظُّ
ʔuʕaẓẓu
تُعَظُّ
tuʕaẓẓu
يُعَظُّ
yuʕaẓẓu
تُعَظَّانِ
tuʕaẓẓāni
يُعَظَّانِ
yuʕaẓẓāni
نُعَظُّ
nuʕaẓẓu
تُعَظُّونَ
tuʕaẓẓūna
يُعَظُّونَ
yuʕaẓẓūna
f تُعَظِّينَ
tuʕaẓẓīna
تُعَظُّ
tuʕaẓẓu
تُعَظَّانِ
tuʕaẓẓāni
تُعْظَظْنَ
tuʕẓaẓna
يُعْظَظْنَ
yuʕẓaẓna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُعَظَّ
ʔuʕaẓẓa
تُعَظَّ
tuʕaẓẓa
يُعَظَّ
yuʕaẓẓa
تُعَظَّا
tuʕaẓẓā
يُعَظَّا
yuʕaẓẓā
نُعَظَّ
nuʕaẓẓa
تُعَظُّوا
tuʕaẓẓū
يُعَظُّوا
yuʕaẓẓū
f تُعَظِّي
tuʕaẓẓī
تُعَظَّ
tuʕaẓẓa
تُعَظَّا
tuʕaẓẓā
تُعْظَظْنَ
tuʕẓaẓna
يُعْظَظْنَ
yuʕẓaẓna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُعَظَّ, أُعَظِّ, أُعْظَظْ
ʔuʕaẓẓa, ʔuʕaẓẓi, ʔuʕẓaẓ
تُعَظَّ, تُعَظِّ, تُعْظَظْ
tuʕaẓẓa, tuʕaẓẓi, tuʕẓaẓ
يُعَظَّ, يُعَظِّ, يُعْظَظْ
yuʕaẓẓa, yuʕaẓẓi, yuʕẓaẓ
تُعَظَّا
tuʕaẓẓā
يُعَظَّا
yuʕaẓẓā
نُعَظَّ, نُعَظِّ, نُعْظَظْ
nuʕaẓẓa, nuʕaẓẓi, nuʕẓaẓ
تُعَظُّوا
tuʕaẓẓū
يُعَظُّوا
yuʕaẓẓū
f تُعَظِّي
tuʕaẓẓī
تُعَظَّ, تُعَظِّ, تُعْظَظْ
tuʕaẓẓa, tuʕaẓẓi, tuʕẓaẓ
تُعَظَّا
tuʕaẓẓā
تُعْظَظْنَ
tuʕẓaẓna
يُعْظَظْنَ
yuʕẓaẓna

Etymology 2

Verb

أعظ (form I)

  1. أَعِظُ (ʔaʕiẓu) /ʔa.ʕi.ðˤu/: first-person singular non-past active indicative of وَعَظَ (waʕaẓa)
  2. أَعِظَ (ʔaʕiẓa) /ʔa.ʕi.ðˤa/: first-person singular non-past active subjunctive of وَعَظَ (waʕaẓa)
  3. أَعِظْ (ʔaʕiẓ) /ʔa.ʕiðˤ/: first-person singular non-past active jussive of وَعَظَ (waʕaẓa)