ألق

See also: الق, ألف, and الف

Arabic

Etymology 1

Root
ء ل ق (ʔ l q)
3 terms

Verb

أَلَقَ • (ʔalaqa) I (non-past يَأْلِقُ (yaʔliqu), verbal noun أَلْق (ʔalq))

  1. to shine, to sparkle
Conjugation
Conjugation of أَلَقَ (I, sound, a ~ i, no passive, verbal noun أَلْق)
verbal noun
الْمَصْدَر
أَلْق
ʔalq
active participle
اِسْم الْفَاعِل
آلِق
ʔāliq
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَلَقْتُ
ʔalaqtu
أَلَقْتَ
ʔalaqta
أَلَقَ
ʔalaqa
أَلَقْتُمَا
ʔalaqtumā
أَلَقَا
ʔalaqā
أَلَقْنَا
ʔalaqnā
أَلَقْتُمْ
ʔalaqtum
أَلَقُوا
ʔalaqū
f أَلَقْتِ
ʔalaqti
أَلَقَتْ
ʔalaqat
أَلَقَتَا
ʔalaqatā
أَلَقْتُنَّ
ʔalaqtunna
أَلَقْنَ
ʔalaqna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m آلِقُ
ʔāliqu
تَأْلِقُ
taʔliqu
يَأْلِقُ
yaʔliqu
تَأْلِقَانِ
taʔliqāni
يَأْلِقَانِ
yaʔliqāni
نَأْلِقُ
naʔliqu
تَأْلِقُونَ
taʔliqūna
يَأْلِقُونَ
yaʔliqūna
f تَأْلِقِينَ
taʔliqīna
تَأْلِقُ
taʔliqu
تَأْلِقَانِ
taʔliqāni
تَأْلِقْنَ
taʔliqna
يَأْلِقْنَ
yaʔliqna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m آلِقَ
ʔāliqa
تَأْلِقَ
taʔliqa
يَأْلِقَ
yaʔliqa
تَأْلِقَا
taʔliqā
يَأْلِقَا
yaʔliqā
نَأْلِقَ
naʔliqa
تَأْلِقُوا
taʔliqū
يَأْلِقُوا
yaʔliqū
f تَأْلِقِي
taʔliqī
تَأْلِقَ
taʔliqa
تَأْلِقَا
taʔliqā
تَأْلِقْنَ
taʔliqna
يَأْلِقْنَ
yaʔliqna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m آلِقْ
ʔāliq
تَأْلِقْ
taʔliq
يَأْلِقْ
yaʔliq
تَأْلِقَا
taʔliqā
يَأْلِقَا
yaʔliqā
نَأْلِقْ
naʔliq
تَأْلِقُوا
taʔliqū
يَأْلِقُوا
yaʔliqū
f تَأْلِقِي
taʔliqī
تَأْلِقْ
taʔliq
تَأْلِقَا
taʔliqā
تَأْلِقْنَ
taʔliqna
يَأْلِقْنَ
yaʔliqna
imperative
الْأَمْر
m اِئْلِقْ
iʔliq
اِئْلِقَا
iʔliqā
اِئْلِقُوا
iʔliqū
f اِئْلِقِي
iʔliqī
اِئْلِقْنَ
iʔliqna

Etymology 2

Verb

أَلِقْ • (ʔaliq) (form I) /ʔa.liq/

  1. first-person singular non-past active jussive of لَاقَ (lāqa)

Etymology 3

Verb

ألق (form I)

  1. أَلْقَ (ʔalqa) /ʔal.qa/: first-person singular non-past active jussive of لَقِيَ (laqiya)
  2. أُلْقَ (ʔulqa) /ʔul.qa/: first-person singular non-past passive jussive of لَقِيَ (laqiya)

Etymology 4

Verb

ألق (form IV)

  1. أُلْقِ (ʔulqi) /ʔul.qi/: first-person singular non-past active jussive of أَلْقَى (ʔalqā)
  2. أُلْقَ (ʔulqa) /ʔul.qa/: first-person singular non-past passive jussive of أَلْقَى (ʔalqā)
  3. أَلْقِ (ʔalqi) /ʔal.qi/: second-person masculine singular imperative of أَلْقَى (ʔalqā)