أنكح

See also: انكح

Arabic

Etymology 1.1

Root
ن ك ح (n k ḥ)
6 terms

Verb

أَنْكَحَ • (ʔankaḥa) IV (non-past يُنْكِحُ (yunkiḥu), verbal noun إِنْكَاح (ʔinkāḥ))

  1. (ditransitive) to marry off, to give in marriage
    Synonym: زَوَّجَ (zawwaja)
    • 609–632 CE, Qur'an, 28:27:
      قَالَ إِنِّي أُرِيدُ أَنْ أُنكِحَكَ إِحْدَى ابْنَتَيَّ هَاتَيْنِ عَلَى أَن تَأْجُرَنِي ثَمَانِيَ حِجَجٍ
      The old man proposed, “I wish to marry one of these two daughters of mine to you, provided that you stay in my service for eight years. If you complete ten, it will be ˹a favour˺ from you, but I do not wish to make it difficult for you. Allah willing, you will find me an agreeable man.”
Conjugation
Conjugation of أَنْكَحَ (IV, sound, full passive, verbal noun إِنْكَاح)
verbal noun
الْمَصْدَر
إِنْكَاح
ʔinkāḥ
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُنْكِح
munkiḥ
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُنْكَح
munkaḥ
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَنْكَحْتُ
ʔankaḥtu
أَنْكَحْتَ
ʔankaḥta
أَنْكَحَ
ʔankaḥa
أَنْكَحْتُمَا
ʔankaḥtumā
أَنْكَحَا
ʔankaḥā
أَنْكَحْنَا
ʔankaḥnā
أَنْكَحْتُمْ
ʔankaḥtum
أَنْكَحُوا
ʔankaḥū
f أَنْكَحْتِ
ʔankaḥti
أَنْكَحَتْ
ʔankaḥat
أَنْكَحَتَا
ʔankaḥatā
أَنْكَحْتُنَّ
ʔankaḥtunna
أَنْكَحْنَ
ʔankaḥna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُنْكِحُ
ʔunkiḥu
تُنْكِحُ
tunkiḥu
يُنْكِحُ
yunkiḥu
تُنْكِحَانِ
tunkiḥāni
يُنْكِحَانِ
yunkiḥāni
نُنْكِحُ
nunkiḥu
تُنْكِحُونَ
tunkiḥūna
يُنْكِحُونَ
yunkiḥūna
f تُنْكِحِينَ
tunkiḥīna
تُنْكِحُ
tunkiḥu
تُنْكِحَانِ
tunkiḥāni
تُنْكِحْنَ
tunkiḥna
يُنْكِحْنَ
yunkiḥna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُنْكِحَ
ʔunkiḥa
تُنْكِحَ
tunkiḥa
يُنْكِحَ
yunkiḥa
تُنْكِحَا
tunkiḥā
يُنْكِحَا
yunkiḥā
نُنْكِحَ
nunkiḥa
تُنْكِحُوا
tunkiḥū
يُنْكِحُوا
yunkiḥū
f تُنْكِحِي
tunkiḥī
تُنْكِحَ
tunkiḥa
تُنْكِحَا
tunkiḥā
تُنْكِحْنَ
tunkiḥna
يُنْكِحْنَ
yunkiḥna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُنْكِحْ
ʔunkiḥ
تُنْكِحْ
tunkiḥ
يُنْكِحْ
yunkiḥ
تُنْكِحَا
tunkiḥā
يُنْكِحَا
yunkiḥā
نُنْكِحْ
nunkiḥ
تُنْكِحُوا
tunkiḥū
يُنْكِحُوا
yunkiḥū
f تُنْكِحِي
tunkiḥī
تُنْكِحْ
tunkiḥ
تُنْكِحَا
tunkiḥā
تُنْكِحْنَ
tunkiḥna
يُنْكِحْنَ
yunkiḥna
imperative
الْأَمْر
m أَنْكِحْ
ʔankiḥ
أَنْكِحَا
ʔankiḥā
أَنْكِحُوا
ʔankiḥū
f أَنْكِحِي
ʔankiḥī
أَنْكِحْنَ
ʔankiḥna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُنْكِحْتُ
ʔunkiḥtu
أُنْكِحْتَ
ʔunkiḥta
أُنْكِحَ
ʔunkiḥa
أُنْكِحْتُمَا
ʔunkiḥtumā
أُنْكِحَا
ʔunkiḥā
أُنْكِحْنَا
ʔunkiḥnā
أُنْكِحْتُمْ
ʔunkiḥtum
أُنْكِحُوا
ʔunkiḥū
f أُنْكِحْتِ
ʔunkiḥti
أُنْكِحَتْ
ʔunkiḥat
أُنْكِحَتَا
ʔunkiḥatā
أُنْكِحْتُنَّ
ʔunkiḥtunna
أُنْكِحْنَ
ʔunkiḥna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُنْكَحُ
ʔunkaḥu
تُنْكَحُ
tunkaḥu
يُنْكَحُ
yunkaḥu
تُنْكَحَانِ
tunkaḥāni
يُنْكَحَانِ
yunkaḥāni
نُنْكَحُ
nunkaḥu
تُنْكَحُونَ
tunkaḥūna
يُنْكَحُونَ
yunkaḥūna
f تُنْكَحِينَ
tunkaḥīna
تُنْكَحُ
tunkaḥu
تُنْكَحَانِ
tunkaḥāni
تُنْكَحْنَ
tunkaḥna
يُنْكَحْنَ
yunkaḥna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُنْكَحَ
ʔunkaḥa
تُنْكَحَ
tunkaḥa
يُنْكَحَ
yunkaḥa
تُنْكَحَا
tunkaḥā
يُنْكَحَا
yunkaḥā
نُنْكَحَ
nunkaḥa
تُنْكَحُوا
tunkaḥū
يُنْكَحُوا
yunkaḥū
f تُنْكَحِي
tunkaḥī
تُنْكَحَ
tunkaḥa
تُنْكَحَا
tunkaḥā
تُنْكَحْنَ
tunkaḥna
يُنْكَحْنَ
yunkaḥna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُنْكَحْ
ʔunkaḥ
تُنْكَحْ
tunkaḥ
يُنْكَحْ
yunkaḥ
تُنْكَحَا
tunkaḥā
يُنْكَحَا
yunkaḥā
نُنْكَحْ
nunkaḥ
تُنْكَحُوا
tunkaḥū
يُنْكَحُوا
yunkaḥū
f تُنْكَحِي
tunkaḥī
تُنْكَحْ
tunkaḥ
تُنْكَحَا
tunkaḥā
تُنْكَحْنَ
tunkaḥna
يُنْكَحْنَ
yunkaḥna

Etymology 1.2

Verb

أنكح (form I)

  1. أَنْكِحُ (ʔankiḥu) /ʔan.ki.ħu/: first-person singular non-past active indicative of نَكَحَ (nakaḥa)
  2. أَنْكَحُ (ʔankaḥu) /ʔan.ka.ħu/: first-person singular non-past active indicative of نَكَحَ (nakaḥa)
  3. أُنْكَحُ (ʔunkaḥu) /ʔun.ka.ħu/: first-person singular non-past passive indicative of نَكَحَ (nakaḥa)
  4. أَنْكِحَ (ʔankiḥa) /ʔan.ki.ħa/: first-person singular non-past active subjunctive of نَكَحَ (nakaḥa)
  5. أَنْكَحَ (ʔankaḥa) /ʔan.ka.ħa/: first-person singular non-past active subjunctive of نَكَحَ (nakaḥa)
  6. أُنْكَحَ (ʔunkaḥa) /ʔun.ka.ħa/: first-person singular non-past passive subjunctive of نَكَحَ (nakaḥa)
  7. أَنْكِحْ (ʔankiḥ) /ʔan.kiħ/: first-person singular non-past active jussive of نَكَحَ (nakaḥa)
  8. أَنْكَحْ (ʔankaḥ) /ʔan.kaħ/: first-person singular non-past active jussive of نَكَحَ (nakaḥa)
  9. أُنْكَحْ (ʔunkaḥ) /ʔun.kaħ/: first-person singular non-past passive jussive of نَكَحَ (nakaḥa)