نكح

Arabic

Root
ن ك ح (n k ḥ)
6 terms

Verb

نَكَحَ • (nakaḥa) I (non-past يَنْكِحُ (yankiḥu) or يَنْكَحُ (yankaḥu), verbal noun نِكَاح (nikāḥ) or نَكْح (nakḥ))

  1. to marry
    Synonym: تَزَوَّجَ (tazawwaja)
    • 609–632 CE, Qur'an, 2:230:
      فَإِن طَلَّقَهَا فَلَا تَحِلُّ لَهُ مِن بَعْدُ حَتَّى تَنْكِحَ زَوْجًا غَيْرَهُ ۗ فَإِن طَلَّقَهَا فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا أَن يَتَرَاجَعَا إِن ظَنَّا أَن يُقِيمَا حُدُودَ ٱللَّهِ ۗ وَتِلْكَ حُدُودُ ٱللَّهِ يُبَيِّنُهَا لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ
      fa-ʔin ṭallaqahā fa-lā taḥillu lahu min baʕdu ḥattā tankiḥa zawjan ḡayrahu; fa-ʔin ṭallaqahā fa-lā junāḥa ʕalayhimā ʔan yatarājaʕā ʔin ẓannā ʔan yuqīmā ḥudūda lahi; wa-tilka ḥudūdu lahi yubayyinuhā li-qawmin yaʕlamūna
      And if he has divorced her, then she is not lawful to him afterward until she marries a husband other than him. And if the latter husband divorces her, there is no blame upon the woman and her former husband for returning to each other if they think that they can keep the limits of God. These are the limits of God, which He makes clear to a people who know.
  2. (vulgar) to have sex with

Usage notes

  • The sense “to marry” is standard in Islamic religious discourse and hence sometimes in legal contexts. Otherwise تَزَوَّجَ (tazawwaja) is by far the predominant word in Modern Standard Arabic and نَكَحَ (nakaḥa) should be used with caution because in most vernaculars it has become a vulgar word (to fuck).

Conjugation

Conjugation of نَكَحَ (I, sound, a ~ i/a, full passive, verbal nouns نِكَاح, نَكْح)
verbal noun
الْمَصْدَر
نِكَاح, نَكْح
nikāḥ, nakḥ
active participle
اِسْم الْفَاعِل
نَاكِح
nākiḥ
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَنْكُوح
mankūḥ
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m نَكَحْتُ
nakaḥtu
نَكَحْتَ
nakaḥta
نَكَحَ
nakaḥa
نَكَحْتُمَا
nakaḥtumā
نَكَحَا
nakaḥā
نَكَحْنَا
nakaḥnā
نَكَحْتُمْ
nakaḥtum
نَكَحُوا
nakaḥū
f نَكَحْتِ
nakaḥti
نَكَحَتْ
nakaḥat
نَكَحَتَا
nakaḥatā
نَكَحْتُنَّ
nakaḥtunna
نَكَحْنَ
nakaḥna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَنْكِحُ, أَنْكَحُ
ʔankiḥu, ʔankaḥu
تَنْكِحُ, تَنْكَحُ
tankiḥu, tankaḥu
يَنْكِحُ, يَنْكَحُ
yankiḥu, yankaḥu
تَنْكِحَانِ, تَنْكَحَانِ
tankiḥāni, tankaḥāni
يَنْكِحَانِ, يَنْكَحَانِ
yankiḥāni, yankaḥāni
نَنْكِحُ, نَنْكَحُ
nankiḥu, nankaḥu
تَنْكِحُونَ, تَنْكَحُونَ
tankiḥūna, tankaḥūna
يَنْكِحُونَ, يَنْكَحُونَ
yankiḥūna, yankaḥūna
f تَنْكِحِينَ, تَنْكَحِينَ
tankiḥīna, tankaḥīna
تَنْكِحُ, تَنْكَحُ
tankiḥu, tankaḥu
تَنْكِحَانِ, تَنْكَحَانِ
tankiḥāni, tankaḥāni
تَنْكِحْنَ, تَنْكَحْنَ
tankiḥna, tankaḥna
يَنْكِحْنَ, يَنْكَحْنَ
yankiḥna, yankaḥna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَنْكِحَ, أَنْكَحَ
ʔankiḥa, ʔankaḥa
تَنْكِحَ, تَنْكَحَ
tankiḥa, tankaḥa
يَنْكِحَ, يَنْكَحَ
yankiḥa, yankaḥa
تَنْكِحَا, تَنْكَحَا
tankiḥā, tankaḥā
يَنْكِحَا, يَنْكَحَا
yankiḥā, yankaḥā
نَنْكِحَ, نَنْكَحَ
nankiḥa, nankaḥa
تَنْكِحُوا, تَنْكَحُوا
tankiḥū, tankaḥū
يَنْكِحُوا, يَنْكَحُوا
yankiḥū, yankaḥū
f تَنْكِحِي, تَنْكَحِي
tankiḥī, tankaḥī
تَنْكِحَ, تَنْكَحَ
tankiḥa, tankaḥa
تَنْكِحَا, تَنْكَحَا
tankiḥā, tankaḥā
تَنْكِحْنَ, تَنْكَحْنَ
tankiḥna, tankaḥna
يَنْكِحْنَ, يَنْكَحْنَ
yankiḥna, yankaḥna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَنْكِحْ, أَنْكَحْ
ʔankiḥ, ʔankaḥ
تَنْكِحْ, تَنْكَحْ
tankiḥ, tankaḥ
يَنْكِحْ, يَنْكَحْ
yankiḥ, yankaḥ
تَنْكِحَا, تَنْكَحَا
tankiḥā, tankaḥā
يَنْكِحَا, يَنْكَحَا
yankiḥā, yankaḥā
نَنْكِحْ, نَنْكَحْ
nankiḥ, nankaḥ
تَنْكِحُوا, تَنْكَحُوا
tankiḥū, tankaḥū
يَنْكِحُوا, يَنْكَحُوا
yankiḥū, yankaḥū
f تَنْكِحِي, تَنْكَحِي
tankiḥī, tankaḥī
تَنْكِحْ, تَنْكَحْ
tankiḥ, tankaḥ
تَنْكِحَا, تَنْكَحَا
tankiḥā, tankaḥā
تَنْكِحْنَ, تَنْكَحْنَ
tankiḥna, tankaḥna
يَنْكِحْنَ, يَنْكَحْنَ
yankiḥna, yankaḥna
imperative
الْأَمْر
m اِنْكِحْ, اِنْكَحْ
inkiḥ, inkaḥ
اِنْكِحَا, اِنْكَحَا
inkiḥā, inkaḥā
اِنْكِحُوا, اِنْكَحُوا
inkiḥū, inkaḥū
f اِنْكِحِي, اِنْكَحِي
inkiḥī, inkaḥī
اِنْكِحْنَ, اِنْكَحْنَ
inkiḥna, inkaḥna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m نُكِحْتُ
nukiḥtu
نُكِحْتَ
nukiḥta
نُكِحَ
nukiḥa
نُكِحْتُمَا
nukiḥtumā
نُكِحَا
nukiḥā
نُكِحْنَا
nukiḥnā
نُكِحْتُمْ
nukiḥtum
نُكِحُوا
nukiḥū
f نُكِحْتِ
nukiḥti
نُكِحَتْ
nukiḥat
نُكِحَتَا
nukiḥatā
نُكِحْتُنَّ
nukiḥtunna
نُكِحْنَ
nukiḥna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُنْكَحُ
ʔunkaḥu
تُنْكَحُ
tunkaḥu
يُنْكَحُ
yunkaḥu
تُنْكَحَانِ
tunkaḥāni
يُنْكَحَانِ
yunkaḥāni
نُنْكَحُ
nunkaḥu
تُنْكَحُونَ
tunkaḥūna
يُنْكَحُونَ
yunkaḥūna
f تُنْكَحِينَ
tunkaḥīna
تُنْكَحُ
tunkaḥu
تُنْكَحَانِ
tunkaḥāni
تُنْكَحْنَ
tunkaḥna
يُنْكَحْنَ
yunkaḥna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُنْكَحَ
ʔunkaḥa
تُنْكَحَ
tunkaḥa
يُنْكَحَ
yunkaḥa
تُنْكَحَا
tunkaḥā
يُنْكَحَا
yunkaḥā
نُنْكَحَ
nunkaḥa
تُنْكَحُوا
tunkaḥū
يُنْكَحُوا
yunkaḥū
f تُنْكَحِي
tunkaḥī
تُنْكَحَ
tunkaḥa
تُنْكَحَا
tunkaḥā
تُنْكَحْنَ
tunkaḥna
يُنْكَحْنَ
yunkaḥna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُنْكَحْ
ʔunkaḥ
تُنْكَحْ
tunkaḥ
يُنْكَحْ
yunkaḥ
تُنْكَحَا
tunkaḥā
يُنْكَحَا
yunkaḥā
نُنْكَحْ
nunkaḥ
تُنْكَحُوا
tunkaḥū
يُنْكَحُوا
yunkaḥū
f تُنْكَحِي
tunkaḥī
تُنْكَحْ
tunkaḥ
تُنْكَحَا
tunkaḥā
تُنْكَحْنَ
tunkaḥna
يُنْكَحْنَ
yunkaḥna