أوتر

See also: أؤثر and أوثر

Arabic

Etymology 1

Verb

أَوْتَرَ • (ʔawtara) IV (non-past يُوتِرُ (yūtiru), verbal noun إِيتَار (ʔītār))

  1. to string (as a bow), to provide with a string
Conjugation
Conjugation of أَوْتَرَ (IV, sound, full passive, verbal noun إِيتَار)
verbal noun
الْمَصْدَر
إِيتَار
ʔītār
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُوتِر
mūtir
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُوتَر
mūtar
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَوْتَرْتُ
ʔawtartu
أَوْتَرْتَ
ʔawtarta
أَوْتَرَ
ʔawtara
أَوْتَرْتُمَا
ʔawtartumā
أَوْتَرَا
ʔawtarā
أَوْتَرْنَا
ʔawtarnā
أَوْتَرْتُمْ
ʔawtartum
أَوْتَرُوا
ʔawtarū
f أَوْتَرْتِ
ʔawtarti
أَوْتَرَتْ
ʔawtarat
أَوْتَرَتَا
ʔawtaratā
أَوْتَرْتُنَّ
ʔawtartunna
أَوْتَرْنَ
ʔawtarna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُوتِرُ
ʔūtiru
تُوتِرُ
tūtiru
يُوتِرُ
yūtiru
تُوتِرَانِ
tūtirāni
يُوتِرَانِ
yūtirāni
نُوتِرُ
nūtiru
تُوتِرُونَ
tūtirūna
يُوتِرُونَ
yūtirūna
f تُوتِرِينَ
tūtirīna
تُوتِرُ
tūtiru
تُوتِرَانِ
tūtirāni
تُوتِرْنَ
tūtirna
يُوتِرْنَ
yūtirna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُوتِرَ
ʔūtira
تُوتِرَ
tūtira
يُوتِرَ
yūtira
تُوتِرَا
tūtirā
يُوتِرَا
yūtirā
نُوتِرَ
nūtira
تُوتِرُوا
tūtirū
يُوتِرُوا
yūtirū
f تُوتِرِي
tūtirī
تُوتِرَ
tūtira
تُوتِرَا
tūtirā
تُوتِرْنَ
tūtirna
يُوتِرْنَ
yūtirna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُوتِرْ
ʔūtir
تُوتِرْ
tūtir
يُوتِرْ
yūtir
تُوتِرَا
tūtirā
يُوتِرَا
yūtirā
نُوتِرْ
nūtir
تُوتِرُوا
tūtirū
يُوتِرُوا
yūtirū
f تُوتِرِي
tūtirī
تُوتِرْ
tūtir
تُوتِرَا
tūtirā
تُوتِرْنَ
tūtirna
يُوتِرْنَ
yūtirna
imperative
الْأَمْر
m أَوْتِرْ
ʔawtir
أَوْتِرَا
ʔawtirā
أَوْتِرُوا
ʔawtirū
f أَوْتِرِي
ʔawtirī
أَوْتِرْنَ
ʔawtirna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُوتِرْتُ
ʔūtirtu
أُوتِرْتَ
ʔūtirta
أُوتِرَ
ʔūtira
أُوتِرْتُمَا
ʔūtirtumā
أُوتِرَا
ʔūtirā
أُوتِرْنَا
ʔūtirnā
أُوتِرْتُمْ
ʔūtirtum
أُوتِرُوا
ʔūtirū
f أُوتِرْتِ
ʔūtirti
أُوتِرَتْ
ʔūtirat
أُوتِرَتَا
ʔūtiratā
أُوتِرْتُنَّ
ʔūtirtunna
أُوتِرْنَ
ʔūtirna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُوتَرُ
ʔūtaru
تُوتَرُ
tūtaru
يُوتَرُ
yūtaru
تُوتَرَانِ
tūtarāni
يُوتَرَانِ
yūtarāni
نُوتَرُ
nūtaru
تُوتَرُونَ
tūtarūna
يُوتَرُونَ
yūtarūna
f تُوتَرِينَ
tūtarīna
تُوتَرُ
tūtaru
تُوتَرَانِ
tūtarāni
تُوتَرْنَ
tūtarna
يُوتَرْنَ
yūtarna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُوتَرَ
ʔūtara
تُوتَرَ
tūtara
يُوتَرَ
yūtara
تُوتَرَا
tūtarā
يُوتَرَا
yūtarā
نُوتَرَ
nūtara
تُوتَرُوا
tūtarū
يُوتَرُوا
yūtarū
f تُوتَرِي
tūtarī
تُوتَرَ
tūtara
تُوتَرَا
tūtarā
تُوتَرْنَ
tūtarna
يُوتَرْنَ
yūtarna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُوتَرْ
ʔūtar
تُوتَرْ
tūtar
يُوتَرْ
yūtar
تُوتَرَا
tūtarā
يُوتَرَا
yūtarā
نُوتَرْ
nūtar
تُوتَرُوا
tūtarū
يُوتَرُوا
yūtarū
f تُوتَرِي
tūtarī
تُوتَرْ
tūtar
تُوتَرَا
tūtarā
تُوتَرْنَ
tūtarna
يُوتَرْنَ
yūtarna

Etymology 2

Verb

أوتر (form I)

  1. أُوتَرُ (ʔūtaru) /ʔuː.ta.ru/: first-person singular non-past passive indicative of وَتَرَ (watara)
  2. أُوتَرَ (ʔūtara) /ʔuː.ta.ra/: first-person singular non-past passive subjunctive of وَتَرَ (watara)
  3. أُوتَرْ (ʔūtar) /ʔuː.tar/: first-person singular non-past passive jussive of وَتَرَ (watara)

Etymology 3

Verb

أوتر (form II)

  1. أُوَتِّرُ (ʔuwattiru) /ʔu.wat.ti.ru/: first-person singular non-past active indicative of وَتَّرَ (wattara)
  2. أُوَتَّرُ (ʔuwattaru) /ʔu.wat.ta.ru/: first-person singular non-past passive indicative of وَتَّرَ (wattara)
  3. أُوَتِّرَ (ʔuwattira) /ʔu.wat.ti.ra/: first-person singular non-past active subjunctive of وَتَّرَ (wattara)
  4. أُوَتَّرَ (ʔuwattara) /ʔu.wat.ta.ra/: first-person singular non-past passive subjunctive of وَتَّرَ (wattara)
  5. أُوَتِّرْ (ʔuwattir) /ʔu.wat.tir/: first-person singular non-past active jussive of وَتَّرَ (wattara)
  6. أُوَتَّرْ (ʔuwattar) /ʔu.wat.tar/: first-person singular non-past passive jussive of وَتَّرَ (wattara)