إذناب
See also: أذناب
Arabic
Noun
إِذْنَاب • (ʔiḏnāb) m
- verbal noun of أَذْنَبَ (ʔaḏnaba) (form IV)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | إِذْنَاب ʔiḏnāb |
الْإِذْنَاب al-ʔiḏnāb |
إِذْنَاب ʔiḏnāb |
| nominative | إِذْنَابٌ ʔiḏnābun |
الْإِذْنَابُ al-ʔiḏnābu |
إِذْنَابُ ʔiḏnābu |
| accusative | إِذْنَابًا ʔiḏnāban |
الْإِذْنَابَ al-ʔiḏnāba |
إِذْنَابَ ʔiḏnāba |
| genitive | إِذْنَابٍ ʔiḏnābin |
الْإِذْنَابِ al-ʔiḏnābi |
إِذْنَابِ ʔiḏnābi |