إرثة
Arabic
Noun
إِرْثَة • (ʔirṯa) f
- verbal noun of وَرِثَ (wariṯa) (form I)
Declension
| singular | singular triptote in ـَة (-a) | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | إِرْثَة ʔirṯa |
الْإِرْثَة al-ʔirṯa |
إِرْثَة ʔirṯat |
| nominative | إِرْثَةٌ ʔirṯatun |
الْإِرْثَةُ al-ʔirṯatu |
إِرْثَةُ ʔirṯatu |
| accusative | إِرْثَةً ʔirṯatan |
الْإِرْثَةَ al-ʔirṯata |
إِرْثَةَ ʔirṯata |
| genitive | إِرْثَةٍ ʔirṯatin |
الْإِرْثَةِ al-ʔirṯati |
إِرْثَةِ ʔirṯati |