ورث

Arabic

Etymology 1.1

Root
و ر ث (w r ṯ)
12 terms

Cognate with Hebrew יָרַשׁ (yāráš).

Verb

وَرِثَ • (wariṯa) I (non-past يَرِثُ (yariṯu), verbal noun وِرْث (wirṯ) or إِرْث (ʔirṯ) or وِرَاثَة (wirāṯa) or رِثَة (riṯa))

  1. to inherit [with عَنْ (ʕan) ‘from’]
    • 609–632 CE, Qur'an, 21:105:
      وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي ٱلزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ ٱلذِّكْرِ أَنَّ ٱلْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ ٱلصّٰلِحُونَ
      walaqad katabnā fī z-zabūri min baʕdi ḏ-ḏikri ʔanna l-ʔarḍa yariṯuhā ʕibādiya ṣ-ṣāliḥūna
      And already have We written in the Book [of David's psalms], after [mentioning in] the Exposition [of Mosaic Law] (the Torah), that the land shall be inherited by My righteous servants.
    • الصِّدِّيقُونَ يَرِثُونَ ٱلْأَرْضَ وَيَسْكُنُونَهَا إِلَىٰ ٱلْأَبَدِ.
      aṣ-ṣiddīqūna yariṯūna l-ʔarḍa wa-yaskunūnahā ʔilā l-ʔabadi.
      The righteous shall inherit the land, and dwell therein for ever.
      (translation from King James Version, 1611)
Conjugation
Conjugation of وَرِثَ (I, assimilated, i ~ i, full passive, verbal nouns وِرْث, إِرْث, وِرَاثَة, رِثَة)
verbal noun
الْمَصْدَر
وِرْث, إِرْث, وِرَاثَة, رِثَة
wirṯ, ʔirṯ, wirāṯa, riṯa
active participle
اِسْم الْفَاعِل
وَارِث, وَرِيث
wāriṯ, warīṯ
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَوْرُوث
mawrūṯ
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m وَرِثْتُ
wariṯtu
وَرِثْتَ
wariṯta
وَرِثَ
wariṯa
وَرِثْتُمَا
wariṯtumā
وَرِثَا
wariṯā
وَرِثْنَا
wariṯnā
وَرِثْتُمْ
wariṯtum
وَرِثُوا
wariṯū
f وَرِثْتِ
wariṯti
وَرِثَتْ
wariṯat
وَرِثَتَا
wariṯatā
وَرِثْتُنَّ
wariṯtunna
وَرِثْنَ
wariṯna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَرِثُ
ʔariṯu
تَرِثُ
tariṯu
يَرِثُ
yariṯu
تَرِثَانِ
tariṯāni
يَرِثَانِ
yariṯāni
نَرِثُ
nariṯu
تَرِثُونَ
tariṯūna
يَرِثُونَ
yariṯūna
f تَرِثِينَ
tariṯīna
تَرِثُ
tariṯu
تَرِثَانِ
tariṯāni
تَرِثْنَ
tariṯna
يَرِثْنَ
yariṯna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَرِثَ
ʔariṯa
تَرِثَ
tariṯa
يَرِثَ
yariṯa
تَرِثَا
tariṯā
يَرِثَا
yariṯā
نَرِثَ
nariṯa
تَرِثُوا
tariṯū
يَرِثُوا
yariṯū
f تَرِثِي
tariṯī
تَرِثَ
tariṯa
تَرِثَا
tariṯā
تَرِثْنَ
tariṯna
يَرِثْنَ
yariṯna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَرِثْ
ʔariṯ
تَرِثْ
tariṯ
يَرِثْ
yariṯ
تَرِثَا
tariṯā
يَرِثَا
yariṯā
نَرِثْ
nariṯ
تَرِثُوا
tariṯū
يَرِثُوا
yariṯū
f تَرِثِي
tariṯī
تَرِثْ
tariṯ
تَرِثَا
tariṯā
تَرِثْنَ
tariṯna
يَرِثْنَ
yariṯna
imperative
الْأَمْر
m رِثْ
riṯ
رِثَا
riṯā
رِثُوا
riṯū
f رِثِي
riṯī
رِثْنَ
riṯna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m وُرِثْتُ
wuriṯtu
وُرِثْتَ
wuriṯta
وُرِثَ
wuriṯa
وُرِثْتُمَا
wuriṯtumā
وُرِثَا
wuriṯā
وُرِثْنَا
wuriṯnā
وُرِثْتُمْ
wuriṯtum
وُرِثُوا
wuriṯū
f وُرِثْتِ
wuriṯti
وُرِثَتْ
wuriṯat
وُرِثَتَا
wuriṯatā
وُرِثْتُنَّ
wuriṯtunna
وُرِثْنَ
wuriṯna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُورَثُ
ʔūraṯu
تُورَثُ
tūraṯu
يُورَثُ
yūraṯu
تُورَثَانِ
tūraṯāni
يُورَثَانِ
yūraṯāni
نُورَثُ
nūraṯu
تُورَثُونَ
tūraṯūna
يُورَثُونَ
yūraṯūna
f تُورَثِينَ
tūraṯīna
تُورَثُ
tūraṯu
تُورَثَانِ
tūraṯāni
تُورَثْنَ
tūraṯna
يُورَثْنَ
yūraṯna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُورَثَ
ʔūraṯa
تُورَثَ
tūraṯa
يُورَثَ
yūraṯa
تُورَثَا
tūraṯā
يُورَثَا
yūraṯā
نُورَثَ
nūraṯa
تُورَثُوا
tūraṯū
يُورَثُوا
yūraṯū
f تُورَثِي
tūraṯī
تُورَثَ
tūraṯa
تُورَثَا
tūraṯā
تُورَثْنَ
tūraṯna
يُورَثْنَ
yūraṯna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُورَثْ
ʔūraṯ
تُورَثْ
tūraṯ
يُورَثْ
yūraṯ
تُورَثَا
tūraṯā
يُورَثَا
yūraṯā
نُورَثْ
nūraṯ
تُورَثُوا
tūraṯū
يُورَثُوا
yūraṯū
f تُورَثِي
tūraṯī
تُورَثْ
tūraṯ
تُورَثَا
tūraṯā
تُورَثْنَ
tūraṯna
يُورَثْنَ
yūraṯna
Descendants
  • Maltese: wiret
  • Swahili: -rithi

Etymology 1.2

Verb

وَرَّثَ • (warraṯa) II (non-past يُوَرِّثُ (yuwarriṯu), verbal noun تَوْرِيث (tawrīṯ))

  1. (ditransitive) cause someone to inherit, to transfer by will, to bequeath
Conjugation
Conjugation of وَرَّثَ (II, sound, full passive, verbal noun تَوْرِيث)
verbal noun
الْمَصْدَر
تَوْرِيث
tawrīṯ
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُوَرِّث
muwarriṯ
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُوَرَّث
muwarraṯ
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m وَرَّثْتُ
warraṯtu
وَرَّثْتَ
warraṯta
وَرَّثَ
warraṯa
وَرَّثْتُمَا
warraṯtumā
وَرَّثَا
warraṯā
وَرَّثْنَا
warraṯnā
وَرَّثْتُمْ
warraṯtum
وَرَّثُوا
warraṯū
f وَرَّثْتِ
warraṯti
وَرَّثَتْ
warraṯat
وَرَّثَتَا
warraṯatā
وَرَّثْتُنَّ
warraṯtunna
وَرَّثْنَ
warraṯna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُوَرِّثُ
ʔuwarriṯu
تُوَرِّثُ
tuwarriṯu
يُوَرِّثُ
yuwarriṯu
تُوَرِّثَانِ
tuwarriṯāni
يُوَرِّثَانِ
yuwarriṯāni
نُوَرِّثُ
nuwarriṯu
تُوَرِّثُونَ
tuwarriṯūna
يُوَرِّثُونَ
yuwarriṯūna
f تُوَرِّثِينَ
tuwarriṯīna
تُوَرِّثُ
tuwarriṯu
تُوَرِّثَانِ
tuwarriṯāni
تُوَرِّثْنَ
tuwarriṯna
يُوَرِّثْنَ
yuwarriṯna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُوَرِّثَ
ʔuwarriṯa
تُوَرِّثَ
tuwarriṯa
يُوَرِّثَ
yuwarriṯa
تُوَرِّثَا
tuwarriṯā
يُوَرِّثَا
yuwarriṯā
نُوَرِّثَ
nuwarriṯa
تُوَرِّثُوا
tuwarriṯū
يُوَرِّثُوا
yuwarriṯū
f تُوَرِّثِي
tuwarriṯī
تُوَرِّثَ
tuwarriṯa
تُوَرِّثَا
tuwarriṯā
تُوَرِّثْنَ
tuwarriṯna
يُوَرِّثْنَ
yuwarriṯna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُوَرِّثْ
ʔuwarriṯ
تُوَرِّثْ
tuwarriṯ
يُوَرِّثْ
yuwarriṯ
تُوَرِّثَا
tuwarriṯā
يُوَرِّثَا
yuwarriṯā
نُوَرِّثْ
nuwarriṯ
تُوَرِّثُوا
tuwarriṯū
يُوَرِّثُوا
yuwarriṯū
f تُوَرِّثِي
tuwarriṯī
تُوَرِّثْ
tuwarriṯ
تُوَرِّثَا
tuwarriṯā
تُوَرِّثْنَ
tuwarriṯna
يُوَرِّثْنَ
yuwarriṯna
imperative
الْأَمْر
m وَرِّثْ
warriṯ
وَرِّثَا
warriṯā
وَرِّثُوا
warriṯū
f وَرِّثِي
warriṯī
وَرِّثْنَ
warriṯna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m وُرِّثْتُ
wurriṯtu
وُرِّثْتَ
wurriṯta
وُرِّثَ
wurriṯa
وُرِّثْتُمَا
wurriṯtumā
وُرِّثَا
wurriṯā
وُرِّثْنَا
wurriṯnā
وُرِّثْتُمْ
wurriṯtum
وُرِّثُوا
wurriṯū
f وُرِّثْتِ
wurriṯti
وُرِّثَتْ
wurriṯat
وُرِّثَتَا
wurriṯatā
وُرِّثْتُنَّ
wurriṯtunna
وُرِّثْنَ
wurriṯna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُوَرَّثُ
ʔuwarraṯu
تُوَرَّثُ
tuwarraṯu
يُوَرَّثُ
yuwarraṯu
تُوَرَّثَانِ
tuwarraṯāni
يُوَرَّثَانِ
yuwarraṯāni
نُوَرَّثُ
nuwarraṯu
تُوَرَّثُونَ
tuwarraṯūna
يُوَرَّثُونَ
yuwarraṯūna
f تُوَرَّثِينَ
tuwarraṯīna
تُوَرَّثُ
tuwarraṯu
تُوَرَّثَانِ
tuwarraṯāni
تُوَرَّثْنَ
tuwarraṯna
يُوَرَّثْنَ
yuwarraṯna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُوَرَّثَ
ʔuwarraṯa
تُوَرَّثَ
tuwarraṯa
يُوَرَّثَ
yuwarraṯa
تُوَرَّثَا
tuwarraṯā
يُوَرَّثَا
yuwarraṯā
نُوَرَّثَ
nuwarraṯa
تُوَرَّثُوا
tuwarraṯū
يُوَرَّثُوا
yuwarraṯū
f تُوَرَّثِي
tuwarraṯī
تُوَرَّثَ
tuwarraṯa
تُوَرَّثَا
tuwarraṯā
تُوَرَّثْنَ
tuwarraṯna
يُوَرَّثْنَ
yuwarraṯna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُوَرَّثْ
ʔuwarraṯ
تُوَرَّثْ
tuwarraṯ
يُوَرَّثْ
yuwarraṯ
تُوَرَّثَا
tuwarraṯā
يُوَرَّثَا
yuwarraṯā
نُوَرَّثْ
nuwarraṯ
تُوَرَّثُوا
tuwarraṯū
يُوَرَّثُوا
yuwarraṯū
f تُوَرَّثِي
tuwarraṯī
تُوَرَّثْ
tuwarraṯ
تُوَرَّثَا
tuwarraṯā
تُوَرَّثْنَ
tuwarraṯna
يُوَرَّثْنَ
yuwarraṯna

Etymology 1.3

Noun

وِرْث • (wirṯm

  1. verbal noun of وَرِثَ (wariṯa) (form I)
Declension
Declension of noun وِرْث (wirṯ)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal وِرْث
wirṯ
الْوِرْث
al-wirṯ
وِرْث
wirṯ
nominative وِرْثٌ
wirṯun
الْوِرْثُ
al-wirṯu
وِرْثُ
wirṯu
accusative وِرْثًا
wirṯan
الْوِرْثَ
al-wirṯa
وِرْثَ
wirṯa
genitive وِرْثٍ
wirṯin
الْوِرْثِ
al-wirṯi
وِرْثِ
wirṯi
Descendants

Hijazi Arabic

Root
و ر ث
1 term

Etymology 1

From Arabic وِرْث (wirṯ).

Pronunciation

  • IPA(key): /wirθ/, /wirs/

Noun

وِرْث • (wirṯ or wirsm

  1. inheritance

Etymology 2

From Arabic وَرِثَ (wariṯa).

Pronunciation

  • IPA(key): /wi.riθ/, /wi.ris/

Verb

ورث • (wiriṯ) I (non-past يِوْرِث (yiwriṯ))

  1. to inherit
Conjugation
Conjugation of ورث
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m ورثت (wiriṯt) ورثت (wiriṯt) ورث (wiriṯ) ورثنا (wiriṯna) ورثتوا (wiriṯtu) ورثوا (wirṯu)
f ورثتي (wiriṯti) ورثت (wirṯat)
non-past m أورث (ʔawriṯ) تورث (tiwriṯ) يورث (yiwriṯ) نورث (niwriṯ) تورثوا (tiwriṯu) يورثوا (yiwriṯu)
f تورثي (tiwriṯi) تورث (tiwriṯ)
imperative m اورث (awriṯ) اورثوا (awriṯu)
f اورثي (awriṯi)

Etymology 3

From Arabic وَرَّثَ (warraṯa).

Pronunciation

  • IPA(key): /war.raθ/, /war.ras/

Verb

وَرَّث • (warraṯ) II (non-past يِوَرِّث (yiwarriṯ))

  1. to pass on inheritance
  2. (ditransitive) cause someone to inherit, to transfer by will, to bequeath
Conjugation
Conjugation of ورث
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m ورثت (warraṯt) ورثت (warraṯt) ورث (warraṯ) ورثنا (warraṯna) ورثتوا (warraṯtu) ورثوا (warraṯu)
f ورثتي (warraṯti) ورثت (warraṯat)
non-past m أورث (ʔawarriṯ) تورث (tiwarriṯ) يورث (yiwarriṯ) نورث (niwarriṯ) تورثوا (tiwarriṯu) يورثوا (yiwarriṯu)
f تورثي (tiwarriṯi) تورث (tiwarriṯ)
imperative m ورث (warriṯ) ورثوا (warriṯu)
f ورثي (warriṯi)