أورث

See also: أورت

Arabic

Etymology 1

Root
و ر ث (w r ṯ)
12 terms

Cognate with Hebrew הוֹרִישׁ (horísh).

Verb

أَوْرَثَ • (ʔawraṯa) IV (non-past يُورِثُ (yūriṯu), verbal noun إِيرَاث (ʔīrāṯ))

  1. (ditransitive) to make inherit
    • 609–632 CE, Qur'an, 43:72:
      وَتِلۡكَ ٱلۡجَنَّةُ ٱلَّتِيۤ أُورِثۡتُمُوهَا بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
      watilka l-jannatu l-latī ʔūriṯtumūhā bimā kuntum taʕmalūna
      (please add an English translation of this quotation)
Conjugation
Conjugation of أَوْرَثَ (IV, sound, full passive, verbal noun إِيرَاث)
verbal noun
الْمَصْدَر
إِيرَاث
ʔīrāṯ
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُورِث
mūriṯ
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُورَث
mūraṯ
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أَوْرَثْتُ
ʔawraṯtu
أَوْرَثْتَ
ʔawraṯta
أَوْرَثَ
ʔawraṯa
أَوْرَثْتُمَا
ʔawraṯtumā
أَوْرَثَا
ʔawraṯā
أَوْرَثْنَا
ʔawraṯnā
أَوْرَثْتُمْ
ʔawraṯtum
أَوْرَثُوا
ʔawraṯū
f أَوْرَثْتِ
ʔawraṯti
أَوْرَثَتْ
ʔawraṯat
أَوْرَثَتَا
ʔawraṯatā
أَوْرَثْتُنَّ
ʔawraṯtunna
أَوْرَثْنَ
ʔawraṯna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُورِثُ
ʔūriṯu
تُورِثُ
tūriṯu
يُورِثُ
yūriṯu
تُورِثَانِ
tūriṯāni
يُورِثَانِ
yūriṯāni
نُورِثُ
nūriṯu
تُورِثُونَ
tūriṯūna
يُورِثُونَ
yūriṯūna
f تُورِثِينَ
tūriṯīna
تُورِثُ
tūriṯu
تُورِثَانِ
tūriṯāni
تُورِثْنَ
tūriṯna
يُورِثْنَ
yūriṯna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُورِثَ
ʔūriṯa
تُورِثَ
tūriṯa
يُورِثَ
yūriṯa
تُورِثَا
tūriṯā
يُورِثَا
yūriṯā
نُورِثَ
nūriṯa
تُورِثُوا
tūriṯū
يُورِثُوا
yūriṯū
f تُورِثِي
tūriṯī
تُورِثَ
tūriṯa
تُورِثَا
tūriṯā
تُورِثْنَ
tūriṯna
يُورِثْنَ
yūriṯna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُورِثْ
ʔūriṯ
تُورِثْ
tūriṯ
يُورِثْ
yūriṯ
تُورِثَا
tūriṯā
يُورِثَا
yūriṯā
نُورِثْ
nūriṯ
تُورِثُوا
tūriṯū
يُورِثُوا
yūriṯū
f تُورِثِي
tūriṯī
تُورِثْ
tūriṯ
تُورِثَا
tūriṯā
تُورِثْنَ
tūriṯna
يُورِثْنَ
yūriṯna
imperative
الْأَمْر
m أَوْرِثْ
ʔawriṯ
أَوْرِثَا
ʔawriṯā
أَوْرِثُوا
ʔawriṯū
f أَوْرِثِي
ʔawriṯī
أَوْرِثْنَ
ʔawriṯna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m أُورِثْتُ
ʔūriṯtu
أُورِثْتَ
ʔūriṯta
أُورِثَ
ʔūriṯa
أُورِثْتُمَا
ʔūriṯtumā
أُورِثَا
ʔūriṯā
أُورِثْنَا
ʔūriṯnā
أُورِثْتُمْ
ʔūriṯtum
أُورِثُوا
ʔūriṯū
f أُورِثْتِ
ʔūriṯti
أُورِثَتْ
ʔūriṯat
أُورِثَتَا
ʔūriṯatā
أُورِثْتُنَّ
ʔūriṯtunna
أُورِثْنَ
ʔūriṯna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُورَثُ
ʔūraṯu
تُورَثُ
tūraṯu
يُورَثُ
yūraṯu
تُورَثَانِ
tūraṯāni
يُورَثَانِ
yūraṯāni
نُورَثُ
nūraṯu
تُورَثُونَ
tūraṯūna
يُورَثُونَ
yūraṯūna
f تُورَثِينَ
tūraṯīna
تُورَثُ
tūraṯu
تُورَثَانِ
tūraṯāni
تُورَثْنَ
tūraṯna
يُورَثْنَ
yūraṯna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُورَثَ
ʔūraṯa
تُورَثَ
tūraṯa
يُورَثَ
yūraṯa
تُورَثَا
tūraṯā
يُورَثَا
yūraṯā
نُورَثَ
nūraṯa
تُورَثُوا
tūraṯū
يُورَثُوا
yūraṯū
f تُورَثِي
tūraṯī
تُورَثَ
tūraṯa
تُورَثَا
tūraṯā
تُورَثْنَ
tūraṯna
يُورَثْنَ
yūraṯna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُورَثْ
ʔūraṯ
تُورَثْ
tūraṯ
يُورَثْ
yūraṯ
تُورَثَا
tūraṯā
يُورَثَا
yūraṯā
نُورَثْ
nūraṯ
تُورَثُوا
tūraṯū
يُورَثُوا
yūraṯū
f تُورَثِي
tūraṯī
تُورَثْ
tūraṯ
تُورَثَا
tūraṯā
تُورَثْنَ
tūraṯna
يُورَثْنَ
yūraṯna

Etymology 2

Verb

أورث (form I)

  1. أُورَثُ (ʔūraṯu) /ʔuː.ra.θu/: first-person singular non-past passive indicative of وَرِثَ (wariṯa)
  2. أُورَثَ (ʔūraṯa) /ʔuː.ra.θa/: first-person singular non-past passive subjunctive of وَرِثَ (wariṯa)
  3. أُورَثْ (ʔūraṯ) /ʔuː.raθ/: first-person singular non-past passive jussive of وَرِثَ (wariṯa)