إقرار

See also: اقرار and افراز

Arabic

Root
ق ر ر (q r r)
19 terms

Etymology

Verbal noun of أَقَرَّ (ʔaqarra).

Pronunciation

  • IPA(key): /ʔiq.raːr/
  • Rhymes: -aːr

Noun

إِقْرَار • (ʔiqrārm

  1. verbal noun of أَقَرَّ (ʔaqarra) (form IV)
  2. endorsement
  3. sanction
  4. authorization
  5. confirmation, affirmation
  6. confession
  7. acknowledgement of a duty or debt
  8. bond

Declension

Declension of noun إِقْرَار (ʔiqrār)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal إِقْرَار
ʔiqrār
الْإِقْرَار
al-ʔiqrār
إِقْرَار
ʔiqrār
nominative إِقْرَارٌ
ʔiqrārun
الْإِقْرَارُ
al-ʔiqrāru
إِقْرَارُ
ʔiqrāru
accusative إِقْرَارًا
ʔiqrāran
الْإِقْرَارَ
al-ʔiqrāra
إِقْرَارَ
ʔiqrāra
genitive إِقْرَارٍ
ʔiqrārin
الْإِقْرَارِ
al-ʔiqrāri
إِقْرَارِ
ʔiqrāri

Descendants

  • Azerbaijani: iqrar
    • Azerbaijani: İlqar
  • Georgian: იღრარი (iɣrari)
  • Malay: ikrar
  • Persian: اقرار (eqrâr)
  • Swahili: ikirari
  • Ottoman Turkish: اقرار (ikrar)
    • Turkish: ikrar
    • Middle Armenian: իխրար (ixrar)
  • Turkmen: ykrar
  • Uyghur: ئىقرار (iqrar)
  • Uzbek: iqror

References