إقرار
Arabic
| Root |
|---|
| ق ر ر (q r r) |
| 19 terms |
Etymology
Verbal noun of أَقَرَّ (ʔaqarra).
Pronunciation
- IPA(key): /ʔiq.raːr/
- Rhymes: -aːr
Noun
إِقْرَار • (ʔiqrār) m
- verbal noun of أَقَرَّ (ʔaqarra) (form IV)
- endorsement
- sanction
- authorization
- confirmation, affirmation
- confession
- acknowledgement of a duty or debt
- bond
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | إِقْرَار ʔiqrār |
الْإِقْرَار al-ʔiqrār |
إِقْرَار ʔiqrār |
| nominative | إِقْرَارٌ ʔiqrārun |
الْإِقْرَارُ al-ʔiqrāru |
إِقْرَارُ ʔiqrāru |
| accusative | إِقْرَارًا ʔiqrāran |
الْإِقْرَارَ al-ʔiqrāra |
إِقْرَارَ ʔiqrāra |
| genitive | إِقْرَارٍ ʔiqrārin |
الْإِقْرَارِ al-ʔiqrāri |
إِقْرَارِ ʔiqrāri |
Descendants
- → Azerbaijani: iqrar
- ⇒ Azerbaijani: İlqar
- → Georgian: იღრარი (iɣrari)
- → Malay: ikrar
- Indonesian: ikrar
- → Persian: اقرار (eqrâr)
- → Swahili: ikirari
- → Ottoman Turkish: اقرار (ikrar)
- → Turkmen: ykrar
- → Uyghur: ئىقرار (iqrar)
- → Uzbek: iqror
References
- Steingass, Francis Joseph (1884) “إقرار”, in The Student's Arabic–English Dictionary[1], London: W.H. Allen