احتفاظ
Arabic
| Root |
|---|
| ح ض ر (ḥ ḍ r) |
| 22 terms |
Noun
اِحْتِفَاظ • (iḥtifāẓ) m
- verbal noun of اِحْتَفَظَ (iḥtafaẓa) (form VIII)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | اِحْتِفَاظ iḥtifāẓ |
الِاحْتِفَاظ al-iḥtifāẓ |
اِحْتِفَاظ iḥtifāẓ |
| nominative | اِحْتِفَاظٌ iḥtifāẓun |
الِاحْتِفَاظُ al-iḥtifāẓu |
اِحْتِفَاظُ iḥtifāẓu |
| accusative | اِحْتِفَاظًا iḥtifāẓan |
الِاحْتِفَاظَ al-iḥtifāẓa |
اِحْتِفَاظَ iḥtifāẓa |
| genitive | اِحْتِفَاظٍ iḥtifāẓin |
الِاحْتِفَاظِ al-iḥtifāẓi |
اِحْتِفَاظِ iḥtifāẓi |