اضطرار
Arabic
| Root |
|---|
| ض ر ر (ḍ r r) |
| 13 terms |
Etymology
Verbal noun of اِضْطَرَّ (iḍṭarra).
Pronunciation
- IPA(key): /idˤ.tˤi.raːr/
- Rhymes: -aːr
Noun
اِضْطِرَار • (iḍṭirār) m
- verbal noun of اِضْطَرَّ (iḍṭarra) (form VIII)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | اِضْطِرَار iḍṭirār |
الِاضْطِرَار al-iḍṭirār |
اِضْطِرَار iḍṭirār |
| nominative | اِضْطِرَارٌ iḍṭirārun |
الِاضْطِرَارُ al-iḍṭirāru |
اِضْطِرَارُ iḍṭirāru |
| accusative | اِضْطِرَارًا iḍṭirāran |
الِاضْطِرَارَ al-iḍṭirāra |
اِضْطِرَارَ iḍṭirāra |
| genitive | اِضْطِرَارٍ iḍṭirārin |
الِاضْطِرَارِ al-iḍṭirāri |
اِضْطِرَارِ iḍṭirāri |
Descendants
Urdu
Etymology
From Arabic اِضْطِرَار (iḍṭirār).
Noun
اضطرار • (iztirār) m