اضطرار

Arabic

Root
ض ر ر (ḍ r r)
13 terms

Etymology

Verbal noun of اِضْطَرَّ (iḍṭarra).

Pronunciation

  • IPA(key): /idˤ.tˤi.raːr/
  • Rhymes: -aːr

Noun

اِضْطِرَار • (iḍṭirārm

  1. verbal noun of اِضْطَرَّ (iḍṭarra) (form VIII)

Declension

Declension of noun اِضْطِرَار (iḍṭirār)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal اِضْطِرَار
iḍṭirār
الِاضْطِرَار
al-iḍṭirār
اِضْطِرَار
iḍṭirār
nominative اِضْطِرَارٌ
iḍṭirārun
الِاضْطِرَارُ
al-iḍṭirāru
اِضْطِرَارُ
iḍṭirāru
accusative اِضْطِرَارًا
iḍṭirāran
الِاضْطِرَارَ
al-iḍṭirāra
اِضْطِرَارَ
iḍṭirāra
genitive اِضْطِرَارٍ
iḍṭirārin
الِاضْطِرَارِ
al-iḍṭirāri
اِضْطِرَارِ
iḍṭirāri

Descendants

  • Ottoman Turkish: اضطرار (ıztırar)
  • Urdu: اضطرار (iztirār)

Urdu

Etymology

From Arabic اِضْطِرَار (iḍṭirār).

Noun

اضطرار • (iztirārm

  1. impulsion
  2. constraint, helplessness