افتكار
Arabic
Noun
اِفْتِكَار • (iftikār) m
- verbal noun of اِفْتَكَرَ (iftakara) (form VIII)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | اِفْتِكَار iftikār |
الِافْتِكَار al-iftikār |
اِفْتِكَار iftikār |
| nominative | اِفْتِكَارٌ iftikārun |
الِافْتِكَارُ al-iftikāru |
اِفْتِكَارُ iftikāru |
| accusative | اِفْتِكَارًا iftikāran |
الِافْتِكَارَ al-iftikāra |
اِفْتِكَارَ iftikāra |
| genitive | اِفْتِكَارٍ iftikārin |
الِافْتِكَارِ al-iftikāri |
اِفْتِكَارِ iftikāri |