افتكر

See also: أفتكر

Arabic

Verb

اِفْتَكَرَ • (iftakara) VIII (non-past يَفْتَكِرُ (yaftakiru), verbal noun اِفْتِكَار (iftikār))

  1. to reflect, to meditate [with فِي () ‘on something’]
  2. to consider, to contemplate [with فِي () ‘something’]
  3. to think [with فِي () ‘of something’]
  4. (transitive) to remember, to recall (someone, something)

Conjugation

Conjugation of اِفْتَكَرَ (VIII, sound, full passive, verbal noun اِفْتِكَار)
verbal noun
الْمَصْدَر
اِفْتِكَار
iftikār
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُفْتَكِر
muftakir
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُفْتَكَر
muftakar
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m اِفْتَكَرْتُ
iftakartu
اِفْتَكَرْتَ
iftakarta
اِفْتَكَرَ
iftakara
اِفْتَكَرْتُمَا
iftakartumā
اِفْتَكَرَا
iftakarā
اِفْتَكَرْنَا
iftakarnā
اِفْتَكَرْتُمْ
iftakartum
اِفْتَكَرُوا
iftakarū
f اِفْتَكَرْتِ
iftakarti
اِفْتَكَرَتْ
iftakarat
اِفْتَكَرَتَا
iftakaratā
اِفْتَكَرْتُنَّ
iftakartunna
اِفْتَكَرْنَ
iftakarna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَفْتَكِرُ
ʔaftakiru
تَفْتَكِرُ
taftakiru
يَفْتَكِرُ
yaftakiru
تَفْتَكِرَانِ
taftakirāni
يَفْتَكِرَانِ
yaftakirāni
نَفْتَكِرُ
naftakiru
تَفْتَكِرُونَ
taftakirūna
يَفْتَكِرُونَ
yaftakirūna
f تَفْتَكِرِينَ
taftakirīna
تَفْتَكِرُ
taftakiru
تَفْتَكِرَانِ
taftakirāni
تَفْتَكِرْنَ
taftakirna
يَفْتَكِرْنَ
yaftakirna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَفْتَكِرَ
ʔaftakira
تَفْتَكِرَ
taftakira
يَفْتَكِرَ
yaftakira
تَفْتَكِرَا
taftakirā
يَفْتَكِرَا
yaftakirā
نَفْتَكِرَ
naftakira
تَفْتَكِرُوا
taftakirū
يَفْتَكِرُوا
yaftakirū
f تَفْتَكِرِي
taftakirī
تَفْتَكِرَ
taftakira
تَفْتَكِرَا
taftakirā
تَفْتَكِرْنَ
taftakirna
يَفْتَكِرْنَ
yaftakirna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَفْتَكِرْ
ʔaftakir
تَفْتَكِرْ
taftakir
يَفْتَكِرْ
yaftakir
تَفْتَكِرَا
taftakirā
يَفْتَكِرَا
yaftakirā
نَفْتَكِرْ
naftakir
تَفْتَكِرُوا
taftakirū
يَفْتَكِرُوا
yaftakirū
f تَفْتَكِرِي
taftakirī
تَفْتَكِرْ
taftakir
تَفْتَكِرَا
taftakirā
تَفْتَكِرْنَ
taftakirna
يَفْتَكِرْنَ
yaftakirna
imperative
الْأَمْر
m اِفْتَكِرْ
iftakir
اِفْتَكِرَا
iftakirā
اِفْتَكِرُوا
iftakirū
f اِفْتَكِرِي
iftakirī
اِفْتَكِرْنَ
iftakirna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m اُفْتُكِرْتُ
uftukirtu
اُفْتُكِرْتَ
uftukirta
اُفْتُكِرَ
uftukira
اُفْتُكِرْتُمَا
uftukirtumā
اُفْتُكِرَا
uftukirā
اُفْتُكِرْنَا
uftukirnā
اُفْتُكِرْتُمْ
uftukirtum
اُفْتُكِرُوا
uftukirū
f اُفْتُكِرْتِ
uftukirti
اُفْتُكِرَتْ
uftukirat
اُفْتُكِرَتَا
uftukiratā
اُفْتُكِرْتُنَّ
uftukirtunna
اُفْتُكِرْنَ
uftukirna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُفْتَكَرُ
ʔuftakaru
تُفْتَكَرُ
tuftakaru
يُفْتَكَرُ
yuftakaru
تُفْتَكَرَانِ
tuftakarāni
يُفْتَكَرَانِ
yuftakarāni
نُفْتَكَرُ
nuftakaru
تُفْتَكَرُونَ
tuftakarūna
يُفْتَكَرُونَ
yuftakarūna
f تُفْتَكَرِينَ
tuftakarīna
تُفْتَكَرُ
tuftakaru
تُفْتَكَرَانِ
tuftakarāni
تُفْتَكَرْنَ
tuftakarna
يُفْتَكَرْنَ
yuftakarna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُفْتَكَرَ
ʔuftakara
تُفْتَكَرَ
tuftakara
يُفْتَكَرَ
yuftakara
تُفْتَكَرَا
tuftakarā
يُفْتَكَرَا
yuftakarā
نُفْتَكَرَ
nuftakara
تُفْتَكَرُوا
tuftakarū
يُفْتَكَرُوا
yuftakarū
f تُفْتَكَرِي
tuftakarī
تُفْتَكَرَ
tuftakara
تُفْتَكَرَا
tuftakarā
تُفْتَكَرْنَ
tuftakarna
يُفْتَكَرْنَ
yuftakarna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُفْتَكَرْ
ʔuftakar
تُفْتَكَرْ
tuftakar
يُفْتَكَرْ
yuftakar
تُفْتَكَرَا
tuftakarā
يُفْتَكَرَا
yuftakarā
نُفْتَكَرْ
nuftakar
تُفْتَكَرُوا
tuftakarū
يُفْتَكَرُوا
yuftakarū
f تُفْتَكَرِي
tuftakarī
تُفْتَكَرْ
tuftakar
تُفْتَكَرَا
tuftakarā
تُفْتَكَرْنَ
tuftakarna
يُفْتَكَرْنَ
yuftakarna

Descendants

  • Maltese: ftakar
  • Egyptian Arabic: افتكر (iftakar)

Egyptian Arabic

Etymology

Inherited from Arabic اِفْتَكَر (iftakar, to reflect, to consider; to think).

Pronunciation

  • IPA(key): /if.ta.kar/, [ɪfˈtækɑr]

Verb

افتكر • (iftakar) VIII (active participle مفتكر (miftikir)) (chiefly past-tense)

  1. (transitive) to remember
  2. (ditransitive) to take for, to think
    افتكرتو ميّتiftakartu mayyitI thought he was dead

Conjugation

This entry needs an inflection-table template.