Ottoman Turkish
Etymology
Borrowed from Arabic إِمَام (ʔimām).
Noun
امام • (imam) (definite accusative امامی (imamı), plural ائمه (eimme))
- (Islam) imam
- leader
Declension
Declension of امام (imam)
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
امام (imam)
|
ائمه (eimme)
|
| definite accusative
|
امامی (imamı)
|
ائمه‌یی (eimmeyi)
|
| dative
|
امامه (imama)
|
ائمه‌یه (eimmeye)
|
| locative
|
امامده (imamda)
|
ائمه‌ده (eimmede)
|
| ablative
|
امامدن (imamdan)
|
ائمه‌دن (eimmeden)
|
| genitive
|
امامك (imamıñ)
|
ائمه‌نك (eimmeniñ)
|
Possessive forms
| 1st person singular
|
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
امامم (imamım)
|
ائمه‌م (eimmem)
|
| definite accusative
|
اماممی (imamımı)
|
ائمه‌می (eimmemi)
|
| dative
|
اماممه (imamıma)
|
ائمه‌مه (eimmeme)
|
| locative
|
اماممده (imamımda)
|
ائمه‌مده (eimmemde)
|
| ablative
|
اماممدن (imamımdan)
|
ائمه‌مدن (eimmemden)
|
| genitive
|
اماممك (imamımıñ)
|
ائمه‌مك (eimmemiñ)
|
| 2nd person singular
|
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
امامك (imamıñ)
|
ائمه‌ك (eimmeñ)
|
| definite accusative
|
امامكی (imamıñı)
|
ائمه‌كی (eimmeñi)
|
| dative
|
امامكه (imamıña)
|
ائمه‌كه (eimmeñe)
|
| locative
|
امامكده (imamıñda)
|
ائمه‌كده (eimmeñde)
|
| ablative
|
امامكدن (imamıñdan)
|
ائمه‌كدن (eimmeñden)
|
| genitive
|
امامكك (imamıñıñ)
|
ائمه‌كك (eimmeñiñ)
|
| 3rd person singular
|
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
امامی (imamı)
|
ائمه‌سی (eimmesi)
|
| definite accusative
|
امامنی (imamını)
|
ائمه‌سنی (eimmesini)
|
| dative
|
امامنه (imamına)
|
ائمه‌سنه (eimmesine)
|
| locative
|
امامنده (imamında)
|
ائمه‌سنده (eimmesinde)
|
| ablative
|
امامندن (imamından)
|
ائمه‌سندن (eimmesinden)
|
| genitive
|
امامنك (imamınıñ)
|
ائمه‌سنك (eimmesiniñ)
|
| 1st person plural
|
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
اماممز (imamımız)
|
ائمه‌مز (eimmemiz)
|
| definite accusative
|
اماممزی (imamımızı)
|
ائمه‌مزی (eimmemizi)
|
| dative
|
اماممزه (imamımıza)
|
ائمه‌مزه (eimmemize)
|
| locative
|
اماممزده (imamımızda)
|
ائمه‌مزده (eimmemizde)
|
| ablative
|
اماممزدن (imamımızdan)
|
ائمه‌مزدن (eimmemizden)
|
| genitive
|
اماممزك (imamımızıñ)
|
ائمه‌مزك (eimmemiziñ)
|
| 2nd person plural
|
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
امامكز (imamıñız)
|
ائمه‌كز (eimmeñiz)
|
| definite accusative
|
امامكزی (imamıñızı)
|
ائمه‌كزی (eimmeñizi)
|
| dative
|
امامكزه (imamıñıza)
|
ائمه‌كزه (eimmeñize)
|
| locative
|
امامكزده (imamıñızda)
|
ائمه‌كزده (eimmeñizde)
|
| ablative
|
امامكزدن (imamıñızdan)
|
ائمه‌كزدن (eimmeñizden)
|
| genitive
|
امامكزك (imamıñızıñ)
|
ائمه‌كزك (eimmeñiziñ)
|
| 3rd person plural
|
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
اماملری (imamları)
|
ائمه‌لری (eimmeleri)
|
| definite accusative
|
اماملرینی (imamlarını)
|
ائمه‌لرینی (eimmelerini)
|
| dative
|
اماملرینه (imamlarına)
|
ائمه‌لرینه (eimmelerine)
|
| locative
|
اماملرنده (imamlarında)
|
ائمه‌لرنده (eimmelerinde)
|
| ablative
|
اماملرندن (imamlarından)
|
ائمه‌لرندن (eimmelerinden)
|
| genitive
|
اماملرینك (imamlarınıñ)
|
ائمه‌لرینك (eimmeleriniñ)
|
|
Descendants
- Turkish: imam
- → Albanian: imam
- →? Armenian: իմամ (imam)
- → Bulgarian: има́м (imám)
- → Greek: ιμάμης (imámis)
- → Hungarian: imám
- → Macedonian: имам (imam)
- → Serbo-Croatian: ìmām
References
- Çağbayır, Yaşar (2007) “imam”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 2157b
- Devellioğlu, Ferit (1962) “imâm”, in Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lûgat[1] (in Turkish), Istanbul: Türk Dil Kurumu, page 516b
- Karapetean, Petros Zēkʻi (1912) “امام”, in Mec baṙaran ōsmanerēnē hayerēn [Great Ottoman–Armenian Dictionary], Constantinople: Aršak Karōean, page 119a
- Kélékian, Diran (1911) “امام”, in Dictionnaire turc-français[2] (in French), Constantinople: Mihran, page 142a
- Nişanyan, Sevan (2002–) “imam”, in Nişanyan Sözlük
- Pōzačean, Yakovbos (1841) “իմամ”, in Hamaṙōt baṙaran i tačkakanē i hay [Concise Ottoman–Armenian Dictionary][3], Vienna: Mekhitarist Press, page 310b
- Redhouse, James W. (1890) “امام”, in A Turkish and English Lexicon[4], Constantinople: A. H. Boyajian, page 194a
- Şemseddin Sâmi (1899–1901) “امام”, in قاموس تركی [kamus-ı türki] (in Ottoman Turkish), Constantinople: İkdam Matbaası, page 162a
Pashto
Etymology
From Arabic إِمَام (ʔimām).
Noun
امام • (emām) m
- (Islam) imam
Persian
Etymology
Borrowed from Arabic إِمَام (ʔimām).
Pronunciation
| Readings
|
| Classical reading?
|
imām
|
| Dari reading?
|
imām
|
| Iranian reading?
|
emâm
|
| Tajik reading?
|
imom
|
Noun
| Dari
|
امام
|
| Iranian Persian
|
| Tajik
|
имом
|
اِمام • (emâm) (plural اَئمه (a'emme), or اِمامان (emâmân))
- (Islam) imam
- (literary) leader
- Synonyms: پیشوا (pêšvâ), رَهبَر (rahbar)
Descendants
Urdu
Etymology
Borrowed from Classical Persian اِمَام (imām), borrowed from Arabic إِمَام (ʔimām).
Pronunciation
Noun
امام • (imām) m (Hindi spelling इमाम)
- (Islam) imam