انحدار
Arabic
| Root |
|---|
| ح د ر (ḥ d r) |
| 3 terms |
Etymology
Verbal noun of اِنْحَدَرَ (inḥadara, “to come down”).
Pronunciation
- IPA(key): /in.ħi.daːr/
Noun
اِنْحِدَار • (inḥidār) m
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | اِنْحِدَار inḥidār |
الِانْحِدَار al-inḥidār |
اِنْحِدَار inḥidār |
| nominative | اِنْحِدَارٌ inḥidārun |
الِانْحِدَارُ al-inḥidāru |
اِنْحِدَارُ inḥidāru |
| accusative | اِنْحِدَارًا inḥidāran |
الِانْحِدَارَ al-inḥidāra |
اِنْحِدَارَ inḥidāra |
| genitive | اِنْحِدَارٍ inḥidārin |
الِانْحِدَارِ al-inḥidāri |
اِنْحِدَارِ inḥidāri |
Descendants
- → Ottoman Turkish: انحدار (inhidâr)