انحرف

See also: أنحرف

Arabic

Root
ح ر ف (ḥ r f)
13 terms

Verb

اِنْحَرَفَ • (inḥarafa) VII (non-past يَنْحَرِفُ (yanḥarifu), verbal noun اِنْحِرَاف (inḥirāf))

  1. to deviate, to depart, to digress, to turn away [with عَن (ʕan) ‘from someone/something’]
  2. to turn [with إِلَى (ʔilā) ‘towards someone/something’]
  3. to branch off
  4. to be twisted, to be slanted, to be crooked
  5. to be distorted, to be perverted, to be corrupted

Conjugation

Conjugation of اِنْحَرَفَ (VII, sound, impersonal passive, verbal noun اِنْحِرَاف)
verbal noun
الْمَصْدَر
اِنْحِرَاف
inḥirāf
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُنْحَرِف
munḥarif
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُنْحَرَف
munḥaraf
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m اِنْحَرَفْتُ
inḥaraftu
اِنْحَرَفْتَ
inḥarafta
اِنْحَرَفَ
inḥarafa
اِنْحَرَفْتُمَا
inḥaraftumā
اِنْحَرَفَا
inḥarafā
اِنْحَرَفْنَا
inḥarafnā
اِنْحَرَفْتُمْ
inḥaraftum
اِنْحَرَفُوا
inḥarafū
f اِنْحَرَفْتِ
inḥarafti
اِنْحَرَفَتْ
inḥarafat
اِنْحَرَفَتَا
inḥarafatā
اِنْحَرَفْتُنَّ
inḥaraftunna
اِنْحَرَفْنَ
inḥarafna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَنْحَرِفُ
ʔanḥarifu
تَنْحَرِفُ
tanḥarifu
يَنْحَرِفُ
yanḥarifu
تَنْحَرِفَانِ
tanḥarifāni
يَنْحَرِفَانِ
yanḥarifāni
نَنْحَرِفُ
nanḥarifu
تَنْحَرِفُونَ
tanḥarifūna
يَنْحَرِفُونَ
yanḥarifūna
f تَنْحَرِفِينَ
tanḥarifīna
تَنْحَرِفُ
tanḥarifu
تَنْحَرِفَانِ
tanḥarifāni
تَنْحَرِفْنَ
tanḥarifna
يَنْحَرِفْنَ
yanḥarifna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَنْحَرِفَ
ʔanḥarifa
تَنْحَرِفَ
tanḥarifa
يَنْحَرِفَ
yanḥarifa
تَنْحَرِفَا
tanḥarifā
يَنْحَرِفَا
yanḥarifā
نَنْحَرِفَ
nanḥarifa
تَنْحَرِفُوا
tanḥarifū
يَنْحَرِفُوا
yanḥarifū
f تَنْحَرِفِي
tanḥarifī
تَنْحَرِفَ
tanḥarifa
تَنْحَرِفَا
tanḥarifā
تَنْحَرِفْنَ
tanḥarifna
يَنْحَرِفْنَ
yanḥarifna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَنْحَرِفْ
ʔanḥarif
تَنْحَرِفْ
tanḥarif
يَنْحَرِفْ
yanḥarif
تَنْحَرِفَا
tanḥarifā
يَنْحَرِفَا
yanḥarifā
نَنْحَرِفْ
nanḥarif
تَنْحَرِفُوا
tanḥarifū
يَنْحَرِفُوا
yanḥarifū
f تَنْحَرِفِي
tanḥarifī
تَنْحَرِفْ
tanḥarif
تَنْحَرِفَا
tanḥarifā
تَنْحَرِفْنَ
tanḥarifna
يَنْحَرِفْنَ
yanḥarifna
imperative
الْأَمْر
m اِنْحَرِفْ
inḥarif
اِنْحَرِفَا
inḥarifā
اِنْحَرِفُوا
inḥarifū
f اِنْحَرِفِي
inḥarifī
اِنْحَرِفْنَ
inḥarifna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m اُنْحُرِفَ
unḥurifa
f
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m يُنْحَرَفُ
yunḥarafu
f
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m يُنْحَرَفَ
yunḥarafa
f
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m يُنْحَرَفْ
yunḥaraf
f