انسل

See also: أنسل

Arabic

Etymology 1

Root
س ل ل (s l l)
10 terms

Pronunciation

IPA^(key): /in.sal.la/

Verb

اِنْسَلَّ • (insalla) VII (non-past يَنْسَلُّ (yansallu), verbal noun اِنْسِلَال (insilāl))

to sneak, to slip, to steal oneself, to creep [with مِن (min) ‘away from, out from’] [with إِلَى (ʔilā) ‘to, into’]
1. to infiltrate, to advance [with إِلَى (ʔilā) ‘into’]
  Antonym: اِنْسَحَبَ (insaḥaba)
(rare) to be consumptive, to suffer tuberculosis

Conjugation

Conjugation of **اِنْسَلَّ** (VII, geminate, no passive (?), verbal noun *اِنْسِلَال*)

verbal noun الْمَصْدَر					اِنْسِلَال insilāl
active participle اِسْم الْفَاعِل					مُنْسَلّ munsall
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	اِنْسَلَلْتُ insalaltu	اِنْسَلَلْتَ insalalta	اِنْسَلَّ insalla	اِنْسَلَلْتُمَا insalaltumā	اِنْسَلَّا insallā	اِنْسَلَلْنَا insalalnā	اِنْسَلَلْتُمْ insalaltum	اِنْسَلُّوا insallū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	اِنْسَلَلْتُ insalaltu	اِنْسَلَلْتِ insalalti	اِنْسَلَّتْ insallat	اِنْسَلَلْتُمَا insalaltumā	اِنْسَلَّتَا insallatā	اِنْسَلَلْنَا insalalnā	اِنْسَلَلْتُنَّ insalaltunna	اِنْسَلَلْنَ insalalna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَنْسَلُّ ʔansallu	تَنْسَلُّ tansallu	يَنْسَلُّ yansallu	تَنْسَلَّانِ tansallāni	يَنْسَلَّانِ yansallāni	نَنْسَلُّ nansallu	تَنْسَلُّونَ tansallūna	يَنْسَلُّونَ yansallūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	f	أَنْسَلُّ ʔansallu	تَنْسَلِّينَ tansallīna	تَنْسَلُّ tansallu	تَنْسَلَّانِ tansallāni	تَنْسَلَّانِ tansallāni	نَنْسَلُّ nansallu	تَنْسَلِلْنَ tansalilna	يَنْسَلِلْنَ yansalilna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَنْسَلَّ ʔansalla	تَنْسَلَّ tansalla	يَنْسَلَّ yansalla	تَنْسَلَّا tansallā	يَنْسَلَّا yansallā	نَنْسَلَّ nansalla	تَنْسَلُّوا tansallū	يَنْسَلُّوا yansallū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أَنْسَلَّ ʔansalla	تَنْسَلِّي tansallī	تَنْسَلَّ tansalla	تَنْسَلَّا tansallā	تَنْسَلَّا tansallā	نَنْسَلَّ nansalla	تَنْسَلِلْنَ tansalilna	يَنْسَلِلْنَ yansalilna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَنْسَلَّ, أَنْسَلِّ, أَنْسَلِلْ ʔansalla, ʔansalli, ʔansalil	تَنْسَلَّ, تَنْسَلِّ, تَنْسَلِلْ tansalla, tansalli, tansalil	يَنْسَلَّ, يَنْسَلِّ, يَنْسَلِلْ yansalla, yansalli, yansalil	تَنْسَلَّا tansallā	يَنْسَلَّا yansallā	نَنْسَلَّ, نَنْسَلِّ, نَنْسَلِلْ nansalla, nansalli, nansalil	تَنْسَلُّوا tansallū	يَنْسَلُّوا yansallū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f		تَنْسَلِّي tansallī	تَنْسَلَّ, تَنْسَلِّ, تَنْسَلِلْ tansalla, tansalli, tansalil	تَنْسَلَّا tansallā	تَنْسَلَّا tansallā		تَنْسَلِلْنَ tansalilna	يَنْسَلِلْنَ yansalilna
imperative الْأَمْر	m		اِنْسَلَّ, اِنْسَلِّ, اِنْسَلِلْ insalla, insalli, insalil		اِنْسَلَّا insallā			اِنْسَلُّوا insallū
imperative الْأَمْر	f		اِنْسَلِّي insallī		اِنْسَلَّا insallā			اِنْسَلِلْنَ insalilna

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

اُنْسُلْ • (unsul) (form I) /un.sul/

second-person masculine singular imperative of نَسَلَ (nasala)