اورو

Old Anatolian Turkish

Etymology 1

Inherited from Proto-Turkic *ȫrü, from Proto-Turkic *ȫr- (to rise). Cognate with Turkmen öri, ör, Salar öre

Alternative forms

  • اوری (öri)

Adverb

اورو • (örü)(mostly in idioms)

  1. upright, vertical, erect
    ارلر اورو طوردیerler örü durdıthe men stood upright/stood up
  2. up
Derived terms
  • اورو طورمق (örü durmaq, to rise, to stand up)
  • اورو قالقمق (örü qalqmaq, to rise, to stand up)

Noun

اورو • (örü) (definite accusative اورویی (örüyi), plural اورولر (örüler))

  1. grassland, an area dominated by grass or grasslike vegetation; strictly one reserved for herbivore cattle to consume
Descendants
  • Azerbaijani: örü, öri
  • Ottoman Turkish: اوری (örü), اورو (örü)

Further reading

  • Kanar, Mehmet (2018) “örü”, in Eski Anadolu Türkçesi Sözlüğü [Old Anatolian Turkish Dictionary] (in Turkish), 2nd edition, Istanbul: Say Yayınları, page 543
  • “örü”, in XIII. Yüzyılından Beri Türkiye Türkçesiyle Yazılmış Kitaplarından Toplanan Tanıklarıyle Tarama Sözlüğü (Türk Dil Kurumu yayınları; 212)‎[1] (in Turkish), Ankara: Türk Dil Kurumu, 1963–1977

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

اورو • (oru) (definite accusative اورویی (oruyı), plural اورولر (orular))

  1. alternative form of اور (or, dyke)

Further reading

  • Kanar, Mehmet (2018) “oru”, in Eski Anadolu Türkçesi Sözlüğü [Old Anatolian Turkish Dictionary] (in Turkish), 2nd edition, Istanbul: Say Yayınları, page 526
  • “örü”, in XIII. Yüzyılından Beri Türkiye Türkçesiyle Yazılmış Kitaplarından Toplanan Tanıklarıyle Tarama Sözlüğü (Türk Dil Kurumu yayınları; 212)‎[2] (in Turkish), Ankara: Türk Dil Kurumu, 1963–1977