اویكن
Ottoman Turkish
Etymology
From Proto-Turkic *öpke (“lung, anger”). Cognate with Turkmen öýken (“lung”). Doublet of اوفكه (öfke, “anger”).
Noun
اویكن • (öyken, öygen)
Related terms
- اوفكه (öfke)
Descendants
- Turkish: öyken (dialectal)
Further reading
- Kélékian, Diran (1911) “اویكن”, in Dictionnaire turc-français[1] (in French), Constantinople: Mihran, page 206
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Pulmo”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[2], Vienna, column 1405
- Redhouse, James W. (1890) “اویكن”, in A Turkish and English Lexicon[3], Constantinople: A. H. Boyajian, page 274