ایكن

See also: ايکن

Old Anatolian Turkish

Etymology

Inherited from Proto-Turkic *ẹ̄rken (while), a derivation from *ẹ̄r- (to be).[1]

Conjunction

اِیكَنْ • (ikän)

  1. while, whilst, during

Descendants

  • Azerbaijani: ikən, -kən, -kan
  • Gagauz: -kenä, -kana
  • Ottoman Turkish: ایكن (iken)

References

  1. ^ Nişanyan, Sevan (2002–) “erken”, in Nişanyan Sözlük

Further reading

  • Boeschoten, Hendrik (2022) “erkän”, in A Dictionary of Early Middle Turkic (Handbook of Oriental Studies; I.169), Leiden and Boston: Brill, page 71
  • XIII. Yüzyılından Beri Türkiye Türkçesiyle Yazılmış Kitaplarından Toplanan Tanıklarıyle Tarama Sözlüğü (Türk Dil Kurumu yayınları; 212)‎[1] (in Turkish), Ankara: Türk Dil Kurumu, 1963–1977, page 256

Ottoman Turkish

Adverb

ایكن • (iken)

  1. while, whilst

Descendants

Further reading