بلاغة

See also: بلاعة

Arabic

Root
ب ل غ (b l ḡ)
11 terms

Etymology

Verbal noun of بَلُغَ (baluḡa).

Pronunciation

  • IPA(key): /ba.laː.ɣa/

Noun

بَلَاغَة • (balāḡaf

  1. verbal noun of بَلُغَ (baluḡa) (form I)
  2. rhetoric
  3. eloquence
    Synonym: فَصَاحَة (faṣāḥa)

Declension

Declension of noun بَلَاغَة (balāḡa)
singular singular triptote in ـَة (-a)
indefinite definite construct
informal بَلَاغَة
balāḡa
الْبَلَاغَة
al-balāḡa
بَلَاغَة
balāḡat
nominative بَلَاغَةٌ
balāḡatun
الْبَلَاغَةُ
al-balāḡatu
بَلَاغَةُ
balāḡatu
accusative بَلَاغَةً
balāḡatan
الْبَلَاغَةَ
al-balāḡata
بَلَاغَةَ
balāḡata
genitive بَلَاغَةٍ
balāḡatin
الْبَلَاغَةِ
al-balāḡati
بَلَاغَةِ
balāḡati

Descendants

  • Azerbaijani: bəlağət
  • Persian: بلاغت
  • Ottoman Turkish: بلاغت (belağat)
    • Turkish: belagat
  • Uzbek: balogʻat

References