بوح
See also: پوچ and بوچ
Arabic
Noun
بَوْح • (bawḥ) m
- verbal noun of بَاحَ (bāḥa) (form I)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | بَوْح bawḥ |
الْبَوْح al-bawḥ |
بَوْح bawḥ |
| nominative | بَوْحٌ bawḥun |
الْبَوْحُ al-bawḥu |
بَوْحُ bawḥu |
| accusative | بَوْحًا bawḥan |
الْبَوْحَ al-bawḥa |
بَوْحَ bawḥa |
| genitive | بَوْحٍ bawḥin |
الْبَوْحِ al-bawḥi |
بَوْحِ bawḥi |