تأليه
Arabic
Noun
تَأْلِيه • (taʔlīh) m
- verbal noun of أَلَّهَ (ʔallaha) (form II)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | تَأْلِيه taʔlīh |
التَّأْلِيه at-taʔlīh |
تَأْلِيه taʔlīh |
| nominative | تَأْلِيهٌ taʔlīhun |
التَّأْلِيهُ at-taʔlīhu |
تَأْلِيهُ taʔlīhu |
| accusative | تَأْلِيهًا taʔlīhan |
التَّأْلِيهَ at-taʔlīha |
تَأْلِيهَ taʔlīha |
| genitive | تَأْلِيهٍ taʔlīhin |
التَّأْلِيهِ at-taʔlīhi |
تَأْلِيهِ taʔlīhi |