تحكيم

Arabic

Root
ح ك م (ḥ k m)
19 terms

Etymology

Verbal noun of حَكَّمَ (ḥakkama).

Pronunciation

  • IPA(key): /taħ.kiːm/

Noun

تَحْكِيم • (taḥkīmm (plural تَحْكِيمَات (taḥkīmāt))

  1. verbal noun of حَكَّمَ (ḥakkama) (form II)
  2. (law) arbitration

Declension

Declension of noun تَحْكِيم (taḥkīm)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal تَحْكِيم
taḥkīm
التَّحْكِيم
at-taḥkīm
تَحْكِيم
taḥkīm
nominative تَحْكِيمٌ
taḥkīmun
التَّحْكِيمُ
at-taḥkīmu
تَحْكِيمُ
taḥkīmu
accusative تَحْكِيمًا
taḥkīman
التَّحْكِيمَ
at-taḥkīma
تَحْكِيمَ
taḥkīma
genitive تَحْكِيمٍ
taḥkīmin
التَّحْكِيمِ
at-taḥkīmi
تَحْكِيمِ
taḥkīmi
dual indefinite definite construct
informal تَحْكِيمَيْن
taḥkīmayn
التَّحْكِيمَيْن
at-taḥkīmayn
تَحْكِيمَيْ
taḥkīmay
nominative تَحْكِيمَانِ
taḥkīmāni
التَّحْكِيمَانِ
at-taḥkīmāni
تَحْكِيمَا
taḥkīmā
accusative تَحْكِيمَيْنِ
taḥkīmayni
التَّحْكِيمَيْنِ
at-taḥkīmayni
تَحْكِيمَيْ
taḥkīmay
genitive تَحْكِيمَيْنِ
taḥkīmayni
التَّحْكِيمَيْنِ
at-taḥkīmayni
تَحْكِيمَيْ
taḥkīmay
plural sound feminine plural
indefinite definite construct
informal تَحْكِيمَات
taḥkīmāt
التَّحْكِيمَات
at-taḥkīmāt
تَحْكِيمَات
taḥkīmāt
nominative تَحْكِيمَاتٌ
taḥkīmātun
التَّحْكِيمَاتُ
at-taḥkīmātu
تَحْكِيمَاتُ
taḥkīmātu
accusative تَحْكِيمَاتٍ
taḥkīmātin
التَّحْكِيمَاتِ
at-taḥkīmāti
تَحْكِيمَاتِ
taḥkīmāti
genitive تَحْكِيمَاتٍ
taḥkīmātin
التَّحْكِيمَاتِ
at-taḥkīmāti
تَحْكِيمَاتِ
taḥkīmāti

Descendants

  • Azerbaijani: təhkim
  • Indonesian: tahkim
  • Persian: تحکیم
    • Urdu: تحکیم
  • Ottoman Turkish: تحكیم (taḥkim)

(from the plural form تَحْكِيمَات (taḥkīmāt))