تحكيم
Arabic
| Root |
|---|
| ح ك م (ḥ k m) |
| 19 terms |
Etymology
Verbal noun of حَكَّمَ (ḥakkama).
Pronunciation
- IPA(key): /taħ.kiːm/
Noun
تَحْكِيم • (taḥkīm) m (plural تَحْكِيمَات (taḥkīmāt))
- verbal noun of حَكَّمَ (ḥakkama) (form II)
- (law) arbitration
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | تَحْكِيم taḥkīm |
التَّحْكِيم at-taḥkīm |
تَحْكِيم taḥkīm |
| nominative | تَحْكِيمٌ taḥkīmun |
التَّحْكِيمُ at-taḥkīmu |
تَحْكِيمُ taḥkīmu |
| accusative | تَحْكِيمًا taḥkīman |
التَّحْكِيمَ at-taḥkīma |
تَحْكِيمَ taḥkīma |
| genitive | تَحْكِيمٍ taḥkīmin |
التَّحْكِيمِ at-taḥkīmi |
تَحْكِيمِ taḥkīmi |
| dual | indefinite | definite | construct |
| informal | تَحْكِيمَيْن taḥkīmayn |
التَّحْكِيمَيْن at-taḥkīmayn |
تَحْكِيمَيْ taḥkīmay |
| nominative | تَحْكِيمَانِ taḥkīmāni |
التَّحْكِيمَانِ at-taḥkīmāni |
تَحْكِيمَا taḥkīmā |
| accusative | تَحْكِيمَيْنِ taḥkīmayni |
التَّحْكِيمَيْنِ at-taḥkīmayni |
تَحْكِيمَيْ taḥkīmay |
| genitive | تَحْكِيمَيْنِ taḥkīmayni |
التَّحْكِيمَيْنِ at-taḥkīmayni |
تَحْكِيمَيْ taḥkīmay |
| plural | sound feminine plural | ||
| indefinite | definite | construct | |
| informal | تَحْكِيمَات taḥkīmāt |
التَّحْكِيمَات at-taḥkīmāt |
تَحْكِيمَات taḥkīmāt |
| nominative | تَحْكِيمَاتٌ taḥkīmātun |
التَّحْكِيمَاتُ at-taḥkīmātu |
تَحْكِيمَاتُ taḥkīmātu |
| accusative | تَحْكِيمَاتٍ taḥkīmātin |
التَّحْكِيمَاتِ at-taḥkīmāti |
تَحْكِيمَاتِ taḥkīmāti |
| genitive | تَحْكِيمَاتٍ taḥkīmātin |
التَّحْكِيمَاتِ at-taḥkīmāti |
تَحْكِيمَاتِ taḥkīmāti |
Descendants
- → Azerbaijani: təhkim
- → Indonesian: tahkim
- → Persian: تحکیم
- → Urdu: تحکیم
- → Ottoman Turkish: تحكیم (taḥkim)
- Turkish: tahkim
(from the plural form تَحْكِيمَات (taḥkīmāt))