تذاكر

Arabic

Etymology 1

Root
ذ ك ر (ḏ k r)
21 terms

Verb

تَذَاكَرَ • (taḏākara) VI (non-past يَتَذَاكَرُ (yataḏākaru), verbal noun تَذَاكُر (taḏākur))

  1. to remind one another of (something), to confer together, to have a talk
Conjugation
Conjugation of تَذَاكَرَ (VI, sound, full passive, verbal noun تَذَاكُر)
verbal noun
الْمَصْدَر
تَذَاكُر
taḏākur
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُتَذَاكِر
mutaḏākir
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُتَذَاكَر
mutaḏākar
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m تَذَاكَرْتُ
taḏākartu
تَذَاكَرْتَ
taḏākarta
تَذَاكَرَ
taḏākara
تَذَاكَرْتُمَا
taḏākartumā
تَذَاكَرَا
taḏākarā
تَذَاكَرْنَا
taḏākarnā
تَذَاكَرْتُمْ
taḏākartum
تَذَاكَرُوا
taḏākarū
f تَذَاكَرْتِ
taḏākarti
تَذَاكَرَتْ
taḏākarat
تَذَاكَرَتَا
taḏākaratā
تَذَاكَرْتُنَّ
taḏākartunna
تَذَاكَرْنَ
taḏākarna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَتَذَاكَرُ
ʔataḏākaru
تَتَذَاكَرُ
tataḏākaru
يَتَذَاكَرُ
yataḏākaru
تَتَذَاكَرَانِ
tataḏākarāni
يَتَذَاكَرَانِ
yataḏākarāni
نَتَذَاكَرُ
nataḏākaru
تَتَذَاكَرُونَ
tataḏākarūna
يَتَذَاكَرُونَ
yataḏākarūna
f تَتَذَاكَرِينَ
tataḏākarīna
تَتَذَاكَرُ
tataḏākaru
تَتَذَاكَرَانِ
tataḏākarāni
تَتَذَاكَرْنَ
tataḏākarna
يَتَذَاكَرْنَ
yataḏākarna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَتَذَاكَرَ
ʔataḏākara
تَتَذَاكَرَ
tataḏākara
يَتَذَاكَرَ
yataḏākara
تَتَذَاكَرَا
tataḏākarā
يَتَذَاكَرَا
yataḏākarā
نَتَذَاكَرَ
nataḏākara
تَتَذَاكَرُوا
tataḏākarū
يَتَذَاكَرُوا
yataḏākarū
f تَتَذَاكَرِي
tataḏākarī
تَتَذَاكَرَ
tataḏākara
تَتَذَاكَرَا
tataḏākarā
تَتَذَاكَرْنَ
tataḏākarna
يَتَذَاكَرْنَ
yataḏākarna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَتَذَاكَرْ
ʔataḏākar
تَتَذَاكَرْ
tataḏākar
يَتَذَاكَرْ
yataḏākar
تَتَذَاكَرَا
tataḏākarā
يَتَذَاكَرَا
yataḏākarā
نَتَذَاكَرْ
nataḏākar
تَتَذَاكَرُوا
tataḏākarū
يَتَذَاكَرُوا
yataḏākarū
f تَتَذَاكَرِي
tataḏākarī
تَتَذَاكَرْ
tataḏākar
تَتَذَاكَرَا
tataḏākarā
تَتَذَاكَرْنَ
tataḏākarna
يَتَذَاكَرْنَ
yataḏākarna
imperative
الْأَمْر
m تَذَاكَرْ
taḏākar
تَذَاكَرَا
taḏākarā
تَذَاكَرُوا
taḏākarū
f تَذَاكَرِي
taḏākarī
تَذَاكَرْنَ
taḏākarna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m تُذُوكِرْتُ
tuḏūkirtu
تُذُوكِرْتَ
tuḏūkirta
تُذُوكِرَ
tuḏūkira
تُذُوكِرْتُمَا
tuḏūkirtumā
تُذُوكِرَا
tuḏūkirā
تُذُوكِرْنَا
tuḏūkirnā
تُذُوكِرْتُمْ
tuḏūkirtum
تُذُوكِرُوا
tuḏūkirū
f تُذُوكِرْتِ
tuḏūkirti
تُذُوكِرَتْ
tuḏūkirat
تُذُوكِرَتَا
tuḏūkiratā
تُذُوكِرْتُنَّ
tuḏūkirtunna
تُذُوكِرْنَ
tuḏūkirna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُتَذَاكَرُ
ʔutaḏākaru
تُتَذَاكَرُ
tutaḏākaru
يُتَذَاكَرُ
yutaḏākaru
تُتَذَاكَرَانِ
tutaḏākarāni
يُتَذَاكَرَانِ
yutaḏākarāni
نُتَذَاكَرُ
nutaḏākaru
تُتَذَاكَرُونَ
tutaḏākarūna
يُتَذَاكَرُونَ
yutaḏākarūna
f تُتَذَاكَرِينَ
tutaḏākarīna
تُتَذَاكَرُ
tutaḏākaru
تُتَذَاكَرَانِ
tutaḏākarāni
تُتَذَاكَرْنَ
tutaḏākarna
يُتَذَاكَرْنَ
yutaḏākarna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُتَذَاكَرَ
ʔutaḏākara
تُتَذَاكَرَ
tutaḏākara
يُتَذَاكَرَ
yutaḏākara
تُتَذَاكَرَا
tutaḏākarā
يُتَذَاكَرَا
yutaḏākarā
نُتَذَاكَرَ
nutaḏākara
تُتَذَاكَرُوا
tutaḏākarū
يُتَذَاكَرُوا
yutaḏākarū
f تُتَذَاكَرِي
tutaḏākarī
تُتَذَاكَرَ
tutaḏākara
تُتَذَاكَرَا
tutaḏākarā
تُتَذَاكَرْنَ
tutaḏākarna
يُتَذَاكَرْنَ
yutaḏākarna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُتَذَاكَرْ
ʔutaḏākar
تُتَذَاكَرْ
tutaḏākar
يُتَذَاكَرْ
yutaḏākar
تُتَذَاكَرَا
tutaḏākarā
يُتَذَاكَرَا
yutaḏākarā
نُتَذَاكَرْ
nutaḏākar
تُتَذَاكَرُوا
tutaḏākarū
يُتَذَاكَرُوا
yutaḏākarū
f تُتَذَاكَرِي
tutaḏākarī
تُتَذَاكَرْ
tutaḏākar
تُتَذَاكَرَا
tutaḏākarā
تُتَذَاكَرْنَ
tutaḏākarna
يُتَذَاكَرْنَ
yutaḏākarna

Etymology 2

Noun

تَذَاكُر • (taḏākurm

  1. verbal noun of تَذَاكَرَ (taḏākara) (form VI)
Declension
Declension of noun تَذَاكُر (taḏākur)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal تَذَاكُر
taḏākur
التَّذَاكُر
at-taḏākur
تَذَاكُر
taḏākur
nominative تَذَاكُرٌ
taḏākurun
التَّذَاكُرُ
at-taḏākuru
تَذَاكُرُ
taḏākuru
accusative تَذَاكُرًا
taḏākuran
التَّذَاكُرَ
at-taḏākura
تَذَاكُرَ
taḏākura
genitive تَذَاكُرٍ
taḏākurin
التَّذَاكُرِ
at-taḏākuri
تَذَاكُرِ
taḏākuri

Etymology 3

Noun

تَذَاكِر • (taḏākirf pl

  1. plural of تَذْكِرَة (taḏkira)

Etymology 4

Verb

تذاكر (form III)

  1. تُذَاكِرُ (tuḏākiru) /tu.ðaː.ki.ru/: inflection of ذَاكَرَ (ḏākara):
    1. second-person masculine singular non-past active indicative
    2. third-person feminine singular non-past active indicative
  2. تُذَاكَرُ (tuḏākaru) /tu.ðaː.ka.ru/: inflection of ذَاكَرَ (ḏākara):
    1. second-person masculine singular non-past passive indicative
    2. third-person feminine singular non-past passive indicative
  3. تُذَاكِرَ (tuḏākira) /tu.ðaː.ki.ra/: inflection of ذَاكَرَ (ḏākara):
    1. second-person masculine singular non-past active subjunctive
    2. third-person feminine singular non-past active subjunctive
  4. تُذَاكَرَ (tuḏākara) /tu.ðaː.ka.ra/: inflection of ذَاكَرَ (ḏākara):
    1. second-person masculine singular non-past passive subjunctive
    2. third-person feminine singular non-past passive subjunctive
  5. تُذَاكِرْ (tuḏākir) /tu.ðaː.kir/: inflection of ذَاكَرَ (ḏākara):
    1. second-person masculine singular non-past active jussive
    2. third-person feminine singular non-past active jussive
  6. تُذَاكَرْ (tuḏākar) /tu.ðaː.kar/: inflection of ذَاكَرَ (ḏākara):
    1. second-person masculine singular non-past passive jussive
    2. third-person feminine singular non-past passive jussive