تواتري

Arabic

Etymology 1

Verb

تواتري (form III)

  1. تُوَاتِرِي (tuwātirī) /tu.waː.ti.riː/: second-person feminine singular non-past active subjunctive/jussive of وَاتَرَ (wātara)
  2. تُوَاتَرِي (tuwātarī) /tu.waː.ta.riː/: second-person feminine singular non-past passive subjunctive/jussive of وَاتَرَ (wātara)

Etymology 2

Verb

تَوَاتَرِي • (tawātarī) (form VI) /ta.waː.ta.riː/

  1. second-person feminine singular imperative of تَوَاتَرَ (tawātara)