توزين
Arabic
Noun
تَوْزِين • (tawzīn) m
- verbal noun of وَزَّنَ (wazzana) (form II)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | تَوْزِين tawzīn |
التَّوْزِين at-tawzīn |
تَوْزِين tawzīn |
| nominative | تَوْزِينٌ tawzīnun |
التَّوْزِينُ at-tawzīnu |
تَوْزِينُ tawzīnu |
| accusative | تَوْزِينًا tawzīnan |
التَّوْزِينَ at-tawzīna |
تَوْزِينَ tawzīna |
| genitive | تَوْزِينٍ tawzīnin |
التَّوْزِينِ at-tawzīni |
تَوْزِينِ tawzīni |