ثيب

Arabic

Root
ث ي ب (ṯ y b)
1 term

Pronunciation

  • IPA(key): /θaj.jib/

Noun

ثَيِّب • (ṯayyibf (plural ثَيِّبَات (ṯayyibāt) or ثُيَّب (ṯuyyab))

  1. a man or woman who has ever been married; not a virgin
    Synonyms: بِكْر (bikr), عَذْرَاء (ʕaḏrāʔ)
    • 609–632 CE, Qur'an, 66:5:
      تَائِبَاتٍ عَابِدَاتٍ سَائِحَاتٍ ثَيِّبَاتٍ وَأَبْكَارًا
      tāʔibātin ʕābidātin sāʔiḥātin ṯayyibātin waʔabkāran
      repentant, dedicated to worship and fasting—previously married or virgins.
  2. a woman who is divorced or widowed
    Synonym: بِكْر (bikr)
  3. some gramineous plant

Declension

Declension of noun ثَيِّب (ṯayyib)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal ثَيِّب
ṯayyib
الثَّيِّب
aṯ-ṯayyib
ثَيِّب
ṯayyib
nominative ثَيِّبٌ
ṯayyibun
الثَّيِّبُ
aṯ-ṯayyibu
ثَيِّبُ
ṯayyibu
accusative ثَيِّبًا
ṯayyiban
الثَّيِّبَ
aṯ-ṯayyiba
ثَيِّبَ
ṯayyiba
genitive ثَيِّبٍ
ṯayyibin
الثَّيِّبِ
aṯ-ṯayyibi
ثَيِّبِ
ṯayyibi
dual indefinite definite construct
informal ثَيِّبَيْن
ṯayyibayn
الثَّيِّبَيْن
aṯ-ṯayyibayn
ثَيِّبَيْ
ṯayyibay
nominative ثَيِّبَانِ
ṯayyibāni
الثَّيِّبَانِ
aṯ-ṯayyibāni
ثَيِّبَا
ṯayyibā
accusative ثَيِّبَيْنِ
ṯayyibayni
الثَّيِّبَيْنِ
aṯ-ṯayyibayni
ثَيِّبَيْ
ṯayyibay
genitive ثَيِّبَيْنِ
ṯayyibayni
الثَّيِّبَيْنِ
aṯ-ṯayyibayni
ثَيِّبَيْ
ṯayyibay
plural sound feminine plural‎;
basic broken plural triptote
indefinite definite construct
informal ثَيِّبَات‎; ثُيَّب
ṯayyibāt‎; ṯuyyab
الثَّيِّبَات‎; الثُّيَّب
aṯ-ṯayyibāt‎; aṯ-ṯuyyab
ثَيِّبَات‎; ثُيَّب
ṯayyibāt‎; ṯuyyab
nominative ثَيِّبَاتٌ‎; ثُيَّبٌ
ṯayyibātun‎; ṯuyyabun
الثَّيِّبَاتُ‎; الثُّيَّبُ
aṯ-ṯayyibātu‎; aṯ-ṯuyyabu
ثَيِّبَاتُ‎; ثُيَّبُ
ṯayyibātu‎; ṯuyyabu
accusative ثَيِّبَاتٍ‎; ثُيَّبًا
ṯayyibātin‎; ṯuyyaban
الثَّيِّبَاتِ‎; الثُّيَّبَ
aṯ-ṯayyibāti‎; aṯ-ṯuyyaba
ثَيِّبَاتِ‎; ثُيَّبَ
ṯayyibāti‎; ṯuyyaba
genitive ثَيِّبَاتٍ‎; ثُيَّبٍ
ṯayyibātin‎; ṯuyyabin
الثَّيِّبَاتِ‎; الثُّيَّبِ
aṯ-ṯayyibāti‎; aṯ-ṯuyyabi
ثَيِّبَاتِ‎; ثُيَّبِ
ṯayyibāti‎; ṯuyyabi