بكر

See also: پکر and بکر

Arabic

Etymology

From the root ب ك ر (b k r). Compare Hebrew בְּכוֹר (bəḵōr, firstborn).

Verb

بَكَرَ • (bakara) I (non-past يَبْكُرُ (yabkuru), verbal noun بُكُور (bukūr))

  1. to be early [with إِلَى (ʔilā) ‘at something’]
  2. to come early [with إِلَى (ʔilā) ‘to something’]
    بَكَرَ إِلَيْهِ قَبْلَ أَنْ يُغادِرَ بَيْتَهُ.
    bakara ʔilayhi qabla ʔan yuḡādira baytahu.
    (please add an English translation of this usage example)
  3. to get up early

Conjugation

Conjugation of بَكَرَ (I, sound, a ~ u, impersonal passive (?), verbal noun بُكُور)
verbal noun
الْمَصْدَر
بُكُور
bukūr
active participle
اِسْم الْفَاعِل
بَاكِر
bākir
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَبْكُور
mabkūr
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m بَكَرْتُ
bakartu
بَكَرْتَ
bakarta
بَكَرَ
bakara
بَكَرْتُمَا
bakartumā
بَكَرَا
bakarā
بَكَرْنَا
bakarnā
بَكَرْتُمْ
bakartum
بَكَرُوا
bakarū
f بَكَرْتِ
bakarti
بَكَرَتْ
bakarat
بَكَرَتَا
bakaratā
بَكَرْتُنَّ
bakartunna
بَكَرْنَ
bakarna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَبْكُرُ
ʔabkuru
تَبْكُرُ
tabkuru
يَبْكُرُ
yabkuru
تَبْكُرَانِ
tabkurāni
يَبْكُرَانِ
yabkurāni
نَبْكُرُ
nabkuru
تَبْكُرُونَ
tabkurūna
يَبْكُرُونَ
yabkurūna
f تَبْكُرِينَ
tabkurīna
تَبْكُرُ
tabkuru
تَبْكُرَانِ
tabkurāni
تَبْكُرْنَ
tabkurna
يَبْكُرْنَ
yabkurna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَبْكُرَ
ʔabkura
تَبْكُرَ
tabkura
يَبْكُرَ
yabkura
تَبْكُرَا
tabkurā
يَبْكُرَا
yabkurā
نَبْكُرَ
nabkura
تَبْكُرُوا
tabkurū
يَبْكُرُوا
yabkurū
f تَبْكُرِي
tabkurī
تَبْكُرَ
tabkura
تَبْكُرَا
tabkurā
تَبْكُرْنَ
tabkurna
يَبْكُرْنَ
yabkurna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَبْكُرْ
ʔabkur
تَبْكُرْ
tabkur
يَبْكُرْ
yabkur
تَبْكُرَا
tabkurā
يَبْكُرَا
yabkurā
نَبْكُرْ
nabkur
تَبْكُرُوا
tabkurū
يَبْكُرُوا
yabkurū
f تَبْكُرِي
tabkurī
تَبْكُرْ
tabkur
تَبْكُرَا
tabkurā
تَبْكُرْنَ
tabkurna
يَبْكُرْنَ
yabkurna
imperative
الْأَمْر
m اُبْكُرْ
ubkur
اُبْكُرَا
ubkurā
اُبْكُرُوا
ubkurū
f اُبْكُرِي
ubkurī
اُبْكُرْنَ
ubkurna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m بُكِرَ
bukira
f
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m يُبْكَرُ
yubkaru
f
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m يُبْكَرَ
yubkara
f
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m يُبْكَرْ
yubkar
f

Verb

بَكَّرَ • (bakkara) II (non-past يُبَكِّرُ (yubakkiru), verbal noun تَبْكِير (tabkīr))

  1. to be early [with إِلَى (ʔilā) ‘at something’]
  2. to come early [with إِلَى (ʔilā) ‘to something’]
  3. to get up early
  4. to early or prematurely [with فِي () or بِ (bi, + verbal noun) ‘do something’]

Conjugation

Conjugation of بَكَّرَ (II, sound, impersonal passive (?), verbal noun تَبْكِير)
verbal noun
الْمَصْدَر
تَبْكِير
tabkīr
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُبَكِّر
mubakkir
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُبَكَّر
mubakkar
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m بَكَّرْتُ
bakkartu
بَكَّرْتَ
bakkarta
بَكَّرَ
bakkara
بَكَّرْتُمَا
bakkartumā
بَكَّرَا
bakkarā
بَكَّرْنَا
bakkarnā
بَكَّرْتُمْ
bakkartum
بَكَّرُوا
bakkarū
f بَكَّرْتِ
bakkarti
بَكَّرَتْ
bakkarat
بَكَّرَتَا
bakkaratā
بَكَّرْتُنَّ
bakkartunna
بَكَّرْنَ
bakkarna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُبَكِّرُ
ʔubakkiru
تُبَكِّرُ
tubakkiru
يُبَكِّرُ
yubakkiru
تُبَكِّرَانِ
tubakkirāni
يُبَكِّرَانِ
yubakkirāni
نُبَكِّرُ
nubakkiru
تُبَكِّرُونَ
tubakkirūna
يُبَكِّرُونَ
yubakkirūna
f تُبَكِّرِينَ
tubakkirīna
تُبَكِّرُ
tubakkiru
تُبَكِّرَانِ
tubakkirāni
تُبَكِّرْنَ
tubakkirna
يُبَكِّرْنَ
yubakkirna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُبَكِّرَ
ʔubakkira
تُبَكِّرَ
tubakkira
يُبَكِّرَ
yubakkira
تُبَكِّرَا
tubakkirā
يُبَكِّرَا
yubakkirā
نُبَكِّرَ
nubakkira
تُبَكِّرُوا
tubakkirū
يُبَكِّرُوا
yubakkirū
f تُبَكِّرِي
tubakkirī
تُبَكِّرَ
tubakkira
تُبَكِّرَا
tubakkirā
تُبَكِّرْنَ
tubakkirna
يُبَكِّرْنَ
yubakkirna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُبَكِّرْ
ʔubakkir
تُبَكِّرْ
tubakkir
يُبَكِّرْ
yubakkir
تُبَكِّرَا
tubakkirā
يُبَكِّرَا
yubakkirā
نُبَكِّرْ
nubakkir
تُبَكِّرُوا
tubakkirū
يُبَكِّرُوا
yubakkirū
f تُبَكِّرِي
tubakkirī
تُبَكِّرْ
tubakkir
تُبَكِّرَا
tubakkirā
تُبَكِّرْنَ
tubakkirna
يُبَكِّرْنَ
yubakkirna
imperative
الْأَمْر
m بَكِّرْ
bakkir
بَكِّرَا
bakkirā
بَكِّرُوا
bakkirū
f بَكِّرِي
bakkirī
بَكِّرْنَ
bakkirna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m بُكِّرَ
bukkira
f
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m يُبَكَّرُ
yubakkaru
f
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m يُبَكَّرَ
yubakkara
f
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m يُبَكَّرْ
yubakkar
f

Proper noun

بَكْر • (bakrm

  1. a male given name, Bakr
    أبو بكر، بو بكرThe father of Bakr

Declension

Declension of noun بَكْر (bakr)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal بَكْر
bakr
nominative بَكْرٌ
bakrun
accusative بَكْرًا
bakran
genitive بَكْرٍ
bakrin

Noun

بِكْر • (bikrm (plural أَبْكَار (ʔabkār))

  1. firstborn child
  2. male or female virgin, celibate
    • 609–632 CE, Qur'an, 56:36:
      فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْكَارًا
      fajaʕalnāhunna ʔabkāran
      And [we] made them virgins
    • Traditional, “يَا مَرْيَمُ الْبِكْرُ فُقْتِ [O Virgin Mary Ye Surpassed]”‎[1]:
      يَا مَرْيَمُ الْبِكْرُ فُقْتِ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَكُلَّ نَجْمٍ بِأَفْلَاكِ السَّمَاءِ سَرَى
      yā maryamu l-bikru fuqti š-šamsa wālqamara wakulla najmin biʔaflāki s-samāʔi sarā
      O Virgin Mary, ye surpassed the sun and the moon and all the stars that orbited the heavenly spheres by night.

Declension

Declension of noun بِكْر (bikr)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal بِكْر
bikr
الْبِكْر
al-bikr
بِكْر
bikr
nominative بِكْرٌ
bikrun
الْبِكْرُ
al-bikru
بِكْرُ
bikru
accusative بِكْرًا
bikran
الْبِكْرَ
al-bikra
بِكْرَ
bikra
genitive بِكْرٍ
bikrin
الْبِكْرِ
al-bikri
بِكْرِ
bikri
dual indefinite definite construct
informal بِكْرَيْن
bikrayn
الْبِكْرَيْن
al-bikrayn
بِكْرَيْ
bikray
nominative بِكْرَانِ
bikrāni
الْبِكْرَانِ
al-bikrāni
بِكْرَا
bikrā
accusative بِكْرَيْنِ
bikrayni
الْبِكْرَيْنِ
al-bikrayni
بِكْرَيْ
bikray
genitive بِكْرَيْنِ
bikrayni
الْبِكْرَيْنِ
al-bikrayni
بِكْرَيْ
bikray
plural basic broken plural triptote
indefinite definite construct
informal أَبْكَار
ʔabkār
الْأَبْكَار
al-ʔabkār
أَبْكَار
ʔabkār
nominative أَبْكَارٌ
ʔabkārun
الْأَبْكَارُ
al-ʔabkāru
أَبْكَارُ
ʔabkāru
accusative أَبْكَارًا
ʔabkāran
الْأَبْكَارَ
al-ʔabkāra
أَبْكَارَ
ʔabkāra
genitive أَبْكَارٍ
ʔabkārin
الْأَبْكَارِ
al-ʔabkāri
أَبْكَارِ
ʔabkāri

Descendants

  • Ottoman Turkish: بكار (bekâr)
    • Turkish: bekâr
    • Albanian: beqar
    • Armenian: պէքեար (pēkʻear)
    • Greek: μπεκιάρης (bekiáris)
    • Macedonian: беќар (beḱar)
    • Romanian: becher
    • Serbo-Croatian:
      Cyrillic script: бѐћа̄р
      Latin script: bèćār
  • Persian: بکر (bekr)

Noun

بُكَر • (bukarpl

  1. plural of بُكْرَة (bukra)

Gulf Arabic

Noun

بَكَّر • (transliteration neededm (plural بَكَّرَات)

  1. (dialectal) a pair of pliers

Ottoman Turkish

Etymology

Borrowed from Arabic بِكْر (bikr, firstborn; virgin). Doublet of بكار (bekâr, bachelor).

Adjective

بكر • (bikr or bikir)

  1. virgin, chaste, in a state of virginity, not having had sexual intercourse

Noun

بكر • (bikr or bikir) (definite accusative بكری (bikri), plural ابكار (ebkâr))

  1. firstborn, firstling, the first child born to in the birth order of a couple through childbirth
    Synonym: نخست زاد (nuhust zad)
  2. virgin, maid, vestal, a woman or female animal who has never had any sexual intercourse
    Synonyms: بتول (betul), دوشیزه (duşize)
  3. (of a woman) virginity, maidenhood, the state or characteristic of being a virgin or a maiden
    Synonyms: بكارت (bekâret), قیزلق (kızlık)
  4. hymen, maidenhead, a membrane which occludes the vaginal opening in human females
    Synonyms: بكارت (bekâret), قیزلق (kızlık)

Further reading

South Levantine Arabic

Root
ب ك ر
4 terms

Etymology

From Arabic بَكَّرَ (bakkara).

Pronunciation

  • IPA(key): /bak.kar/, [ˈbak.kar]
  • Audio (al-Lidd):(file)

Verb

بكّر • (bakkar) II (present ببكّر (bibakker))

  1. to be early
    Antonym: تأخّر (tʔaḵḵar)

Conjugation

Conjugation of بكر
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m بكّرت (bakkart) بكّرت (bakkart) بكّر (bakkar) بكّرنا (bakkarna) بكّرتو (bakkartu) بكّرو (bakkaru)
f بكّرتي (bakkarti) بكّرت (bakkarat)
present m ببكّر (babakkir) بتبكّر (bitbakkir) ببكّر (bibakkir) منبكّر (minbakkir) بتبكّرو (bitbakkru) ببكّرو (bibakkru)
f بتبكّري (bitbakkri) بتبكّر (bitbakkir)
subjunctive m ابكّر (abakkir) تبكّر (tbakkir) يبكّر (ybakkir) نبكّر (nbakkir) تبكّرو (tbakkru) يبكّرو (ybakkru)
f تبكّري (tbakkri) تبكّر (tbakkir)
imperative m بكّر (bakkir) بكّرو (bakkru)
f بكّري (bakkri)

See also