جهانگیر
Persian
Etymology
From جهان (jahân, “world”) + گیر (gir, present stem of گرفتن (gereftan, “to take”)).
Pronunciation
(phonemic)
- (Classical Persian) IPA(key): /d͡ʒa.haːn.ˈɡiːɾ/
- (Dari, formal) IPA(key): [d͡ʒä.ɦɑːŋ.ɡíːɾ]
- (Iran, formal) IPA(key): [d͡ʒæ.ɦɒːɲ.ɡʲíːɹ]
- (Tajik, formal) IPA(key): [d͡ʒä.ɦɔŋ.ɡíɾ]
| Readings | |
|---|---|
| Classical reading? | jahāngīr |
| Dari reading? | jahāngīr |
| Iranian reading? | jahângir |
| Tajik reading? | jahongir |
(phonetic Iranian pronunciation)
- IPA(key): [d͡ʒæhɒŋˈɡʲiːɾ]
Adjective
جهانگیر • (jahāngīr / jahângir) (Tajik spelling ҷаҳонгир)
- world-conquering
- prevailing throughout the entire world
- 1732—1733, Lāla Amānat Rāy, “جلوه ذات [Jelve-ye Zât]”, in Stefano Pellò, transl., Black Curls in a Mirror: The Eighteenth-Century Persian Kṛṣṇa of Lāla Amānat Rāy’s Jilwa-yi ẕāt and the Tongue of Bīdil, International Journal of Hindu Studies (2018) 22:
- فلک از لمعه ماه جهانگیر لبالب بود همچون کاسه شیر
- falak az lam'e-ye mâh-e jahângir labâlab bud hamčon kâse-ye šir
- The sky, with the flashes of the world-conquering moon, was overflowing like a bowl full of milk.
Derived terms
- جهانگیر نگر (jahângir nagar, “city of the world-conqueror”)
- جهانگیری (jahângiri, “world conquest”)
Noun
جهانگیر • (jahāngīr / jahângir) (plural جهانگیران (jahāngīrān / jahângirân), Tajik spelling ҷаҳонгир)
Proper noun
جهانگیر • (jahāngīr / jahângir) (Tajik spelling Ҷаҳонгир)
- a male given name, Jahangir
- (in particular) Jahangir, Mughal emperor (lived 1569—1627, r. 1605—1627)