حلل

Arabic

Root
ح ل ل (ḥ l l)
21 terms

Verb

حَلَّلَ • (ḥallala) II (non-past يُحَلِّلُ (yuḥallilu), verbal noun تَحْلِيل (taḥlīl) or تَحِلَّة (taḥilla))

  1. to analyze
  2. to solve, to dissolve
  3. to permit, to proclaim lawful, to legitimize
    Synonym: أَحَلَّ (ʔaḥalla)
    • a. 1839, Muhammad Al-Shawkani, فتح القدير, volume 2, Dār an-Nawādir, published 2010, page 200:
      وَهٰكَذَا مَنْ حَرَّمَ حَلَالًا، أَوْ حَلَّلَ حَرَامًا، فَإِنَّهُ يَدْخُلُ فِي الْمُسْرِفِينَ، وَيَخْرُجُ عَنِ الْمُقْتَصِدِينَ
      wahākaḏā man ḥarrama ḥalālan, ʔaw ḥallala ḥarāman, faʔinnahu yadḵulu fī l-musrifīna, wayaḵruju ʕani l-muqtaṣidīna
      Thus, whoever forbids what is lawful, or permits what is forbidden, then he is included among the transgressors, and is excluded from the moderate.
  4. to allow to alight, to put up, to make a halt, to stay
  5. to redeem an oath
  6. to make a mental reservation in taking an oath

Conjugation

Conjugation of حَلَّلَ (II, sound, full passive, verbal nouns تَحْلِيل, تَحِلَّة)
verbal noun
الْمَصْدَر
تَحْلِيل, تَحِلَّة
taḥlīl, taḥilla
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُحَلِّل
muḥallil
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُحَلَّل
muḥallal
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m حَلَّلْتُ
ḥallaltu
حَلَّلْتَ
ḥallalta
حَلَّلَ
ḥallala
حَلَّلْتُمَا
ḥallaltumā
حَلَّلَا
ḥallalā
حَلَّلْنَا
ḥallalnā
حَلَّلْتُمْ
ḥallaltum
حَلَّلُوا
ḥallalū
f حَلَّلْتِ
ḥallalti
حَلَّلَتْ
ḥallalat
حَلَّلَتَا
ḥallalatā
حَلَّلْتُنَّ
ḥallaltunna
حَلَّلْنَ
ḥallalna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُحَلِّلُ
ʔuḥallilu
تُحَلِّلُ
tuḥallilu
يُحَلِّلُ
yuḥallilu
تُحَلِّلَانِ
tuḥallilāni
يُحَلِّلَانِ
yuḥallilāni
نُحَلِّلُ
nuḥallilu
تُحَلِّلُونَ
tuḥallilūna
يُحَلِّلُونَ
yuḥallilūna
f تُحَلِّلِينَ
tuḥallilīna
تُحَلِّلُ
tuḥallilu
تُحَلِّلَانِ
tuḥallilāni
تُحَلِّلْنَ
tuḥallilna
يُحَلِّلْنَ
yuḥallilna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُحَلِّلَ
ʔuḥallila
تُحَلِّلَ
tuḥallila
يُحَلِّلَ
yuḥallila
تُحَلِّلَا
tuḥallilā
يُحَلِّلَا
yuḥallilā
نُحَلِّلَ
nuḥallila
تُحَلِّلُوا
tuḥallilū
يُحَلِّلُوا
yuḥallilū
f تُحَلِّلِي
tuḥallilī
تُحَلِّلَ
tuḥallila
تُحَلِّلَا
tuḥallilā
تُحَلِّلْنَ
tuḥallilna
يُحَلِّلْنَ
yuḥallilna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُحَلِّلْ
ʔuḥallil
تُحَلِّلْ
tuḥallil
يُحَلِّلْ
yuḥallil
تُحَلِّلَا
tuḥallilā
يُحَلِّلَا
yuḥallilā
نُحَلِّلْ
nuḥallil
تُحَلِّلُوا
tuḥallilū
يُحَلِّلُوا
yuḥallilū
f تُحَلِّلِي
tuḥallilī
تُحَلِّلْ
tuḥallil
تُحَلِّلَا
tuḥallilā
تُحَلِّلْنَ
tuḥallilna
يُحَلِّلْنَ
yuḥallilna
imperative
الْأَمْر
m حَلِّلْ
ḥallil
حَلِّلَا
ḥallilā
حَلِّلُوا
ḥallilū
f حَلِّلِي
ḥallilī
حَلِّلْنَ
ḥallilna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m حُلِّلْتُ
ḥulliltu
حُلِّلْتَ
ḥullilta
حُلِّلَ
ḥullila
حُلِّلْتُمَا
ḥulliltumā
حُلِّلَا
ḥullilā
حُلِّلْنَا
ḥullilnā
حُلِّلْتُمْ
ḥulliltum
حُلِّلُوا
ḥullilū
f حُلِّلْتِ
ḥullilti
حُلِّلَتْ
ḥullilat
حُلِّلَتَا
ḥullilatā
حُلِّلْتُنَّ
ḥulliltunna
حُلِّلْنَ
ḥullilna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُحَلَّلُ
ʔuḥallalu
تُحَلَّلُ
tuḥallalu
يُحَلَّلُ
yuḥallalu
تُحَلَّلَانِ
tuḥallalāni
يُحَلَّلَانِ
yuḥallalāni
نُحَلَّلُ
nuḥallalu
تُحَلَّلُونَ
tuḥallalūna
يُحَلَّلُونَ
yuḥallalūna
f تُحَلَّلِينَ
tuḥallalīna
تُحَلَّلُ
tuḥallalu
تُحَلَّلَانِ
tuḥallalāni
تُحَلَّلْنَ
tuḥallalna
يُحَلَّلْنَ
yuḥallalna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُحَلَّلَ
ʔuḥallala
تُحَلَّلَ
tuḥallala
يُحَلَّلَ
yuḥallala
تُحَلَّلَا
tuḥallalā
يُحَلَّلَا
yuḥallalā
نُحَلَّلَ
nuḥallala
تُحَلَّلُوا
tuḥallalū
يُحَلَّلُوا
yuḥallalū
f تُحَلَّلِي
tuḥallalī
تُحَلَّلَ
tuḥallala
تُحَلَّلَا
tuḥallalā
تُحَلَّلْنَ
tuḥallalna
يُحَلَّلْنَ
yuḥallalna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُحَلَّلْ
ʔuḥallal
تُحَلَّلْ
tuḥallal
يُحَلَّلْ
yuḥallal
تُحَلَّلَا
tuḥallalā
يُحَلَّلَا
yuḥallalā
نُحَلَّلْ
nuḥallal
تُحَلَّلُوا
tuḥallalū
يُحَلَّلُوا
yuḥallalū
f تُحَلَّلِي
tuḥallalī
تُحَلَّلْ
tuḥallal
تُحَلَّلَا
tuḥallalā
تُحَلَّلْنَ
tuḥallalna
يُحَلَّلْنَ
yuḥallalna

References

Adjective

حَلَٰل • (ḥalāl)

  1. archaic spelling of حَلَال (ḥalāl)

Noun

حَلَٰل • (ḥalālm

  1. archaic spelling of حَلَال (ḥalāl)

South Levantine Arabic

Root
ح ل ل
7 terms

Etymology

From Arabic حَلَّلَ (ḥallala).

Pronunciation

  • IPA(key): /ħal.lal/, [ˈħal.lal]
  • Audio (al-Lidd):(file)

Verb

حلّل • (ḥallal) II (present بحلّل (biḥallel))

  1. to analyze

Conjugation

Conjugation of حلل
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m حلّلت (ḥallalt) حلّلت (ḥallalt) حلّل (ḥallal) حلّلنا (ḥallalna) حلّلتو (ḥallaltu) حلّلو (ḥallalu)
f حلّلتي (ḥallalti) حلّلت (ḥallalat)
present m بحلّل (baḥallil) بتحلّل (bitḥallil) بحلّل (biḥallil) منحلّل (minḥallil) بتحلّلو (bitḥalllu) بحلّلو (biḥalllu)
f بتحلّلي (bitḥallli) بتحلّل (bitḥallil)
subjunctive m احلّل (aḥallil) تحلّل (tḥallil) يحلّل (yḥallil) نحلّل (nḥallil) تحلّلو (tḥalllu) يحلّلو (yḥalllu)
f تحلّلي (tḥallli) تحلّل (tḥallil)
imperative m حلّل (ḥallil) حلّلو (ḥalllu)
f حلّلي (ḥallli)