خاتمة
Arabic
| Root |
|---|
| خ ت م (ḵ t m) |
| 10 terms |
Etymology
Derived from the feminine form of active participle of the verb خَتَمَ (ḵatama).
Pronunciation
- IPA(key): /xaː.ti.ma/
Noun
خَاتِمَة • (ḵātima) f (plural خَاتِمَات (ḵātimāt) or خَوَاتِم (ḵawātim) or خَوَاتِيم (ḵawātīm))
- the last part of a thing
- Antonym: فَاتِحَة (fātiḥa)
- end, closure, termination, conclusion, outcome
- Synonyms: see Thesaurus:نهاية
- العِبْرَة بِالخَوَاتِيم ― al-ʕibra(t) bi-l-ḵawātīm ― Matters can only be judged by their conclusions
- epilogue, afterword
- (Islam) the last verse of a sura of the Quran
- (Islam) fate (the way someone's life ends)
Declension
| singular | singular triptote in ـَة (-a) | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | خَاتِمَة ḵātima |
الْخَاتِمَة al-ḵātima |
خَاتِمَة ḵātimat |
| nominative | خَاتِمَةٌ ḵātimatun |
الْخَاتِمَةُ al-ḵātimatu |
خَاتِمَةُ ḵātimatu |
| accusative | خَاتِمَةً ḵātimatan |
الْخَاتِمَةَ al-ḵātimata |
خَاتِمَةَ ḵātimata |
| genitive | خَاتِمَةٍ ḵātimatin |
الْخَاتِمَةِ al-ḵātimati |
خَاتِمَةِ ḵātimati |
| dual | indefinite | definite | construct |
| informal | خَاتِمَتَيْن ḵātimatayn |
الْخَاتِمَتَيْن al-ḵātimatayn |
خَاتِمَتَيْ ḵātimatay |
| nominative | خَاتِمَتَانِ ḵātimatāni |
الْخَاتِمَتَانِ al-ḵātimatāni |
خَاتِمَتَا ḵātimatā |
| accusative | خَاتِمَتَيْنِ ḵātimatayni |
الْخَاتِمَتَيْنِ al-ḵātimatayni |
خَاتِمَتَيْ ḵātimatay |
| genitive | خَاتِمَتَيْنِ ḵātimatayni |
الْخَاتِمَتَيْنِ al-ḵātimatayni |
خَاتِمَتَيْ ḵātimatay |
| plural | sound feminine plural; basic broken plural diptote | ||
| indefinite | definite | construct | |
| informal | خَاتِمَات; خَوَاتِم; خَوَاتِيم ḵātimāt; ḵawātim; ḵawātīm |
الْخَاتِمَات; الْخَوَاتِم; الْخَوَاتِيم al-ḵātimāt; al-ḵawātim; al-ḵawātīm |
خَاتِمَات; خَوَاتِم; خَوَاتِيم ḵātimāt; ḵawātim; ḵawātīm |
| nominative | خَاتِمَاتٌ; خَوَاتِمُ; خَوَاتِيمُ ḵātimātun; ḵawātimu; ḵawātīmu |
الْخَاتِمَاتُ; الْخَوَاتِمُ; الْخَوَاتِيمُ al-ḵātimātu; al-ḵawātimu; al-ḵawātīmu |
خَاتِمَاتُ; خَوَاتِمُ; خَوَاتِيمُ ḵātimātu; ḵawātimu; ḵawātīmu |
| accusative | خَاتِمَاتٍ; خَوَاتِمَ; خَوَاتِيمَ ḵātimātin; ḵawātima; ḵawātīma |
الْخَاتِمَاتِ; الْخَوَاتِمَ; الْخَوَاتِيمَ al-ḵātimāti; al-ḵawātima; al-ḵawātīma |
خَاتِمَاتِ; خَوَاتِمَ; خَوَاتِيمَ ḵātimāti; ḵawātima; ḵawātīma |
| genitive | خَاتِمَاتٍ; خَوَاتِمَ; خَوَاتِيمَ ḵātimātin; ḵawātima; ḵawātīma |
الْخَاتِمَاتِ; الْخَوَاتِمِ; الْخَوَاتِيمِ al-ḵātimāti; al-ḵawātimi; al-ḵawātīmi |
خَاتِمَاتِ; خَوَاتِمِ; خَوَاتِيمِ ḵātimāti; ḵawātimi; ḵawātīmi |