فاتحة
Arabic
| Root |
|---|
| ف ت ح (f t ḥ) |
| 18 terms |
Etymology
Derived from the feminine form of active participle of the verb فَتَحَ (fataḥa).
Pronunciation
- IPA(key): /faː.ti.ħa/
Noun
فَاتِحَة • (fātiḥa) f (plural فَوَاتِح (fawātiḥ))
- start, beginning, commencement
- preface, preamble, introduction
- Antonym: خَاتِمَة (ḵātima)
Declension
| singular | singular triptote in ـَة (-a) | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | فَاتِحَة fātiḥa |
الْفَاتِحَة al-fātiḥa |
فَاتِحَة fātiḥat |
| nominative | فَاتِحَةٌ fātiḥatun |
الْفَاتِحَةُ al-fātiḥatu |
فَاتِحَةُ fātiḥatu |
| accusative | فَاتِحَةً fātiḥatan |
الْفَاتِحَةَ al-fātiḥata |
فَاتِحَةَ fātiḥata |
| genitive | فَاتِحَةٍ fātiḥatin |
الْفَاتِحَةِ al-fātiḥati |
فَاتِحَةِ fātiḥati |
| dual | indefinite | definite | construct |
| informal | فَاتِحَتَيْن fātiḥatayn |
الْفَاتِحَتَيْن al-fātiḥatayn |
فَاتِحَتَيْ fātiḥatay |
| nominative | فَاتِحَتَانِ fātiḥatāni |
الْفَاتِحَتَانِ al-fātiḥatāni |
فَاتِحَتَا fātiḥatā |
| accusative | فَاتِحَتَيْنِ fātiḥatayni |
الْفَاتِحَتَيْنِ al-fātiḥatayni |
فَاتِحَتَيْ fātiḥatay |
| genitive | فَاتِحَتَيْنِ fātiḥatayni |
الْفَاتِحَتَيْنِ al-fātiḥatayni |
فَاتِحَتَيْ fātiḥatay |
| plural | basic broken plural diptote | ||
| indefinite | definite | construct | |
| informal | فَوَاتِح fawātiḥ |
الْفَوَاتِح al-fawātiḥ |
فَوَاتِح fawātiḥ |
| nominative | فَوَاتِحُ fawātiḥu |
الْفَوَاتِحُ al-fawātiḥu |
فَوَاتِحُ fawātiḥu |
| accusative | فَوَاتِحَ fawātiḥa |
الْفَوَاتِحَ al-fawātiḥa |
فَوَاتِحَ fawātiḥa |
| genitive | فَوَاتِحَ fawātiḥa |
الْفَوَاتِحِ al-fawātiḥi |
فَوَاتِحِ fawātiḥi |
Descendants
Adjective
فَاتِحَة • (fātiḥa) f
- feminine singular of فَاتِح (fātiḥ)
References
- Wehr, Hans (1979) “فتح”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN