فاتحة

Arabic

Root
ف ت ح (f t ḥ)
18 terms

Etymology

Derived from the feminine form of active participle of the verb فَتَحَ (fataḥa).

Pronunciation

  • IPA(key): /faː.ti.ħa/

Noun

فَاتِحَة • (fātiḥaf (plural فَوَاتِح (fawātiḥ))

  1. start, beginning, commencement
  2. preface, preamble, introduction
    Antonym: خَاتِمَة (ḵātima)

Declension

Declension of noun فَاتِحَة (fātiḥa)
singular singular triptote in ـَة (-a)
indefinite definite construct
informal فَاتِحَة
fātiḥa
الْفَاتِحَة
al-fātiḥa
فَاتِحَة
fātiḥat
nominative فَاتِحَةٌ
fātiḥatun
الْفَاتِحَةُ
al-fātiḥatu
فَاتِحَةُ
fātiḥatu
accusative فَاتِحَةً
fātiḥatan
الْفَاتِحَةَ
al-fātiḥata
فَاتِحَةَ
fātiḥata
genitive فَاتِحَةٍ
fātiḥatin
الْفَاتِحَةِ
al-fātiḥati
فَاتِحَةِ
fātiḥati
dual indefinite definite construct
informal فَاتِحَتَيْن
fātiḥatayn
الْفَاتِحَتَيْن
al-fātiḥatayn
فَاتِحَتَيْ
fātiḥatay
nominative فَاتِحَتَانِ
fātiḥatāni
الْفَاتِحَتَانِ
al-fātiḥatāni
فَاتِحَتَا
fātiḥatā
accusative فَاتِحَتَيْنِ
fātiḥatayni
الْفَاتِحَتَيْنِ
al-fātiḥatayni
فَاتِحَتَيْ
fātiḥatay
genitive فَاتِحَتَيْنِ
fātiḥatayni
الْفَاتِحَتَيْنِ
al-fātiḥatayni
فَاتِحَتَيْ
fātiḥatay
plural basic broken plural diptote
indefinite definite construct
informal فَوَاتِح
fawātiḥ
الْفَوَاتِح
al-fawātiḥ
فَوَاتِح
fawātiḥ
nominative فَوَاتِحُ
fawātiḥu
الْفَوَاتِحُ
al-fawātiḥu
فَوَاتِحُ
fawātiḥu
accusative فَوَاتِحَ
fawātiḥa
الْفَوَاتِحَ
al-fawātiḥa
فَوَاتِحَ
fawātiḥa
genitive فَوَاتِحَ
fawātiḥa
الْفَوَاتِحِ
al-fawātiḥi
فَوَاتِحِ
fawātiḥi

Descendants

  • Bashkir: фатиха (fatixa, Fatiha; blessing), бата (bata).

Adjective

فَاتِحَة • (fātiḥaf

  1. feminine singular of فَاتِح (fātiḥ)

References

  • Wehr, Hans (1979) “فتح”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN