خارقة

Arabic

Root
خ ر ق (ḵ r q)
13 terms

Etymology

Tool noun formed from active participle of خَرَقَ (ḵaraqa, to violate, to break), as خَارِق (ḵāriq, who violates (conventions) (person)) +‎ ـَة (-a).

Pronunciation

IPA(key): /xaː.ri.qa/

Noun

خَارِقَة • (ḵāriqaf (plural خَوَارِق (ḵawāriq))

  1. miracle, supernatural event

Declension

Declension of noun خَارِقَة (ḵāriqa)
singular singular triptote in ـَة (-a)
indefinite definite construct
informal خَارِقَة
ḵāriqa
الْخَارِقَة
al-ḵāriqa
خَارِقَة
ḵāriqat
nominative خَارِقَةٌ
ḵāriqatun
الْخَارِقَةُ
al-ḵāriqatu
خَارِقَةُ
ḵāriqatu
accusative خَارِقَةً
ḵāriqatan
الْخَارِقَةَ
al-ḵāriqata
خَارِقَةَ
ḵāriqata
genitive خَارِقَةٍ
ḵāriqatin
الْخَارِقَةِ
al-ḵāriqati
خَارِقَةِ
ḵāriqati
dual indefinite definite construct
informal خَارِقَتَيْن
ḵāriqatayn
الْخَارِقَتَيْن
al-ḵāriqatayn
خَارِقَتَيْ
ḵāriqatay
nominative خَارِقَتَانِ
ḵāriqatāni
الْخَارِقَتَانِ
al-ḵāriqatāni
خَارِقَتَا
ḵāriqatā
accusative خَارِقَتَيْنِ
ḵāriqatayni
الْخَارِقَتَيْنِ
al-ḵāriqatayni
خَارِقَتَيْ
ḵāriqatay
genitive خَارِقَتَيْنِ
ḵāriqatayni
الْخَارِقَتَيْنِ
al-ḵāriqatayni
خَارِقَتَيْ
ḵāriqatay
plural basic broken plural diptote
indefinite definite construct
informal خَوَارِق
ḵawāriq
الْخَوَارِق
al-ḵawāriq
خَوَارِق
ḵawāriq
nominative خَوَارِقُ
ḵawāriqu
الْخَوَارِقُ
al-ḵawāriqu
خَوَارِقُ
ḵawāriqu
accusative خَوَارِقَ
ḵawāriqa
الْخَوَارِقَ
al-ḵawāriqa
خَوَارِقَ
ḵawāriqa
genitive خَوَارِقَ
ḵawāriqa
الْخَوَارِقِ
al-ḵawāriqi
خَوَارِقِ
ḵawāriqi

Descendants

  • Azerbaijani: xariqə
  • Persian: خارقه
  • Ottoman Turkish: خارقه (hârika)