خرق

See also: حرف, خرف, حرق, and خ ر ق

Arabic

Root
خ ر ق (ḵ r q)
13 terms

Etymology 1

Pronunciation

  • IPA(key): /xa.ra.qa/

Verb

خَرَقَ • (ḵaraqa) I (non-past يَخْرِقُ (yaḵriqu) or يَخْرُقُ (yaḵruqu), verbal noun خَرْق (ḵarq))

  1. to pierce, to break
  2. to falsely attribute
  3. to tear
  4. to violate, to break (a rule or convention)
Conjugation
Conjugation of خَرَقَ (I, sound, a ~ i/u, full passive, verbal noun خَرْق)
verbal noun
الْمَصْدَر
خَرْق
ḵarq
active participle
اِسْم الْفَاعِل
خَارِق
ḵāriq
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَخْرُوق
maḵrūq
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m خَرَقْتُ
ḵaraqtu
خَرَقْتَ
ḵaraqta
خَرَقَ
ḵaraqa
خَرَقْتُمَا
ḵaraqtumā
خَرَقَا
ḵaraqā
خَرَقْنَا
ḵaraqnā
خَرَقْتُمْ
ḵaraqtum
خَرَقُوا
ḵaraqū
f خَرَقْتِ
ḵaraqti
خَرَقَتْ
ḵaraqat
خَرَقَتَا
ḵaraqatā
خَرَقْتُنَّ
ḵaraqtunna
خَرَقْنَ
ḵaraqna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَخْرِقُ, أَخْرُقُ
ʔaḵriqu, ʔaḵruqu
تَخْرِقُ, تَخْرُقُ
taḵriqu, taḵruqu
يَخْرِقُ, يَخْرُقُ
yaḵriqu, yaḵruqu
تَخْرِقَانِ, تَخْرُقَانِ
taḵriqāni, taḵruqāni
يَخْرِقَانِ, يَخْرُقَانِ
yaḵriqāni, yaḵruqāni
نَخْرِقُ, نَخْرُقُ
naḵriqu, naḵruqu
تَخْرِقُونَ, تَخْرُقُونَ
taḵriqūna, taḵruqūna
يَخْرِقُونَ, يَخْرُقُونَ
yaḵriqūna, yaḵruqūna
f تَخْرِقِينَ, تَخْرُقِينَ
taḵriqīna, taḵruqīna
تَخْرِقُ, تَخْرُقُ
taḵriqu, taḵruqu
تَخْرِقَانِ, تَخْرُقَانِ
taḵriqāni, taḵruqāni
تَخْرِقْنَ, تَخْرُقْنَ
taḵriqna, taḵruqna
يَخْرِقْنَ, يَخْرُقْنَ
yaḵriqna, yaḵruqna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَخْرِقَ, أَخْرُقَ
ʔaḵriqa, ʔaḵruqa
تَخْرِقَ, تَخْرُقَ
taḵriqa, taḵruqa
يَخْرِقَ, يَخْرُقَ
yaḵriqa, yaḵruqa
تَخْرِقَا, تَخْرُقَا
taḵriqā, taḵruqā
يَخْرِقَا, يَخْرُقَا
yaḵriqā, yaḵruqā
نَخْرِقَ, نَخْرُقَ
naḵriqa, naḵruqa
تَخْرِقُوا, تَخْرُقُوا
taḵriqū, taḵruqū
يَخْرِقُوا, يَخْرُقُوا
yaḵriqū, yaḵruqū
f تَخْرِقِي, تَخْرُقِي
taḵriqī, taḵruqī
تَخْرِقَ, تَخْرُقَ
taḵriqa, taḵruqa
تَخْرِقَا, تَخْرُقَا
taḵriqā, taḵruqā
تَخْرِقْنَ, تَخْرُقْنَ
taḵriqna, taḵruqna
يَخْرِقْنَ, يَخْرُقْنَ
yaḵriqna, yaḵruqna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَخْرِقْ, أَخْرُقْ
ʔaḵriq, ʔaḵruq
تَخْرِقْ, تَخْرُقْ
taḵriq, taḵruq
يَخْرِقْ, يَخْرُقْ
yaḵriq, yaḵruq
تَخْرِقَا, تَخْرُقَا
taḵriqā, taḵruqā
يَخْرِقَا, يَخْرُقَا
yaḵriqā, yaḵruqā
نَخْرِقْ, نَخْرُقْ
naḵriq, naḵruq
تَخْرِقُوا, تَخْرُقُوا
taḵriqū, taḵruqū
يَخْرِقُوا, يَخْرُقُوا
yaḵriqū, yaḵruqū
f تَخْرِقِي, تَخْرُقِي
taḵriqī, taḵruqī
تَخْرِقْ, تَخْرُقْ
taḵriq, taḵruq
تَخْرِقَا, تَخْرُقَا
taḵriqā, taḵruqā
تَخْرِقْنَ, تَخْرُقْنَ
taḵriqna, taḵruqna
يَخْرِقْنَ, يَخْرُقْنَ
yaḵriqna, yaḵruqna
imperative
الْأَمْر
m اِخْرِقْ, اُخْرُقْ
iḵriq, uḵruq
اِخْرِقَا, اُخْرُقَا
iḵriqā, uḵruqā
اِخْرِقُوا, اُخْرُقُوا
iḵriqū, uḵruqū
f اِخْرِقِي, اُخْرُقِي
iḵriqī, uḵruqī
اِخْرِقْنَ, اُخْرُقْنَ
iḵriqna, uḵruqna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m خُرِقْتُ
ḵuriqtu
خُرِقْتَ
ḵuriqta
خُرِقَ
ḵuriqa
خُرِقْتُمَا
ḵuriqtumā
خُرِقَا
ḵuriqā
خُرِقْنَا
ḵuriqnā
خُرِقْتُمْ
ḵuriqtum
خُرِقُوا
ḵuriqū
f خُرِقْتِ
ḵuriqti
خُرِقَتْ
ḵuriqat
خُرِقَتَا
ḵuriqatā
خُرِقْتُنَّ
ḵuriqtunna
خُرِقْنَ
ḵuriqna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُخْرَقُ
ʔuḵraqu
تُخْرَقُ
tuḵraqu
يُخْرَقُ
yuḵraqu
تُخْرَقَانِ
tuḵraqāni
يُخْرَقَانِ
yuḵraqāni
نُخْرَقُ
nuḵraqu
تُخْرَقُونَ
tuḵraqūna
يُخْرَقُونَ
yuḵraqūna
f تُخْرَقِينَ
tuḵraqīna
تُخْرَقُ
tuḵraqu
تُخْرَقَانِ
tuḵraqāni
تُخْرَقْنَ
tuḵraqna
يُخْرَقْنَ
yuḵraqna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُخْرَقَ
ʔuḵraqa
تُخْرَقَ
tuḵraqa
يُخْرَقَ
yuḵraqa
تُخْرَقَا
tuḵraqā
يُخْرَقَا
yuḵraqā
نُخْرَقَ
nuḵraqa
تُخْرَقُوا
tuḵraqū
يُخْرَقُوا
yuḵraqū
f تُخْرَقِي
tuḵraqī
تُخْرَقَ
tuḵraqa
تُخْرَقَا
tuḵraqā
تُخْرَقْنَ
tuḵraqna
يُخْرَقْنَ
yuḵraqna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُخْرَقْ
ʔuḵraq
تُخْرَقْ
tuḵraq
يُخْرَقْ
yuḵraq
تُخْرَقَا
tuḵraqā
يُخْرَقَا
yuḵraqā
نُخْرَقْ
nuḵraq
تُخْرَقُوا
tuḵraqū
يُخْرَقُوا
yuḵraqū
f تُخْرَقِي
tuḵraqī
تُخْرَقْ
tuḵraq
تُخْرَقَا
tuḵraqā
تُخْرَقْنَ
tuḵraqna
يُخْرَقْنَ
yuḵraqna

Etymology 2

Verbal noun of خَرَقَ (ḵaraqa).

Pronunciation

  • IPA(key): /xarq/

Noun

خَرْق • (ḵarqm (plural خُرُوق (ḵurūq))

  1. verbal noun of خَرَقَ (ḵaraqa) (form I)
  2. (uncountable) rending, tearing
    Synonym: تَمْزِيق (tamzīq)
  3. (uncountable) perforating, making a hole
  4. (countable) tear, hole, perforation
    Synonym: ثُقْب (ṯuqb)
  5. (uncountable) infringement, violation
    Synonyms: اِنْتِهَاك (intihāk), مُخَالَفَة (muḵālafa)
  6. a wide extent of open country, a wilderness
Declension
Declension of noun خَرْق (ḵarq)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal خَرْق
ḵarq
الْخَرْق
al-ḵarq
خَرْق
ḵarq
nominative خَرْقٌ
ḵarqun
الْخَرْقُ
al-ḵarqu
خَرْقُ
ḵarqu
accusative خَرْقًا
ḵarqan
الْخَرْقَ
al-ḵarqa
خَرْقَ
ḵarqa
genitive خَرْقٍ
ḵarqin
الْخَرْقِ
al-ḵarqi
خَرْقِ
ḵarqi
dual indefinite definite construct
informal خَرْقَيْن
ḵarqayn
الْخَرْقَيْن
al-ḵarqayn
خَرْقَيْ
ḵarqay
nominative خَرْقَانِ
ḵarqāni
الْخَرْقَانِ
al-ḵarqāni
خَرْقَا
ḵarqā
accusative خَرْقَيْنِ
ḵarqayni
الْخَرْقَيْنِ
al-ḵarqayni
خَرْقَيْ
ḵarqay
genitive خَرْقَيْنِ
ḵarqayni
الْخَرْقَيْنِ
al-ḵarqayni
خَرْقَيْ
ḵarqay
plural basic broken plural triptote
indefinite definite construct
informal خُرُوق
ḵurūq
الْخُرُوق
al-ḵurūq
خُرُوق
ḵurūq
nominative خُرُوقٌ
ḵurūqun
الْخُرُوقُ
al-ḵurūqu
خُرُوقُ
ḵurūqu
accusative خُرُوقًا
ḵurūqan
الْخُرُوقَ
al-ḵurūqa
خُرُوقَ
ḵurūqa
genitive خُرُوقٍ
ḵurūqin
الْخُرُوقِ
al-ḵurūqi
خُرُوقِ
ḵurūqi
Descendants
  • Ottoman Turkish: خرق (hark)

Etymology 3

Causative of خَرَقَ (ḵaraqa, to pierce).

Pronunciation

  • IPA(key): /xar.ra.qa/

Verb

خَرَّقَ • (ḵarraqa) II (non-past يُخَرِّقُ (yuḵarriqu), verbal noun تَخْرِيق (taḵrīq))

  1. to rend, to break, to tear something apart forcibly
Conjugation
Conjugation of خَرَّقَ (II, sound, full passive, verbal noun تَخْرِيق)
verbal noun
الْمَصْدَر
تَخْرِيق
taḵrīq
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُخَرِّق
muḵarriq
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُخَرَّق
muḵarraq
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m خَرَّقْتُ
ḵarraqtu
خَرَّقْتَ
ḵarraqta
خَرَّقَ
ḵarraqa
خَرَّقْتُمَا
ḵarraqtumā
خَرَّقَا
ḵarraqā
خَرَّقْنَا
ḵarraqnā
خَرَّقْتُمْ
ḵarraqtum
خَرَّقُوا
ḵarraqū
f خَرَّقْتِ
ḵarraqti
خَرَّقَتْ
ḵarraqat
خَرَّقَتَا
ḵarraqatā
خَرَّقْتُنَّ
ḵarraqtunna
خَرَّقْنَ
ḵarraqna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُخَرِّقُ
ʔuḵarriqu
تُخَرِّقُ
tuḵarriqu
يُخَرِّقُ
yuḵarriqu
تُخَرِّقَانِ
tuḵarriqāni
يُخَرِّقَانِ
yuḵarriqāni
نُخَرِّقُ
nuḵarriqu
تُخَرِّقُونَ
tuḵarriqūna
يُخَرِّقُونَ
yuḵarriqūna
f تُخَرِّقِينَ
tuḵarriqīna
تُخَرِّقُ
tuḵarriqu
تُخَرِّقَانِ
tuḵarriqāni
تُخَرِّقْنَ
tuḵarriqna
يُخَرِّقْنَ
yuḵarriqna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُخَرِّقَ
ʔuḵarriqa
تُخَرِّقَ
tuḵarriqa
يُخَرِّقَ
yuḵarriqa
تُخَرِّقَا
tuḵarriqā
يُخَرِّقَا
yuḵarriqā
نُخَرِّقَ
nuḵarriqa
تُخَرِّقُوا
tuḵarriqū
يُخَرِّقُوا
yuḵarriqū
f تُخَرِّقِي
tuḵarriqī
تُخَرِّقَ
tuḵarriqa
تُخَرِّقَا
tuḵarriqā
تُخَرِّقْنَ
tuḵarriqna
يُخَرِّقْنَ
yuḵarriqna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُخَرِّقْ
ʔuḵarriq
تُخَرِّقْ
tuḵarriq
يُخَرِّقْ
yuḵarriq
تُخَرِّقَا
tuḵarriqā
يُخَرِّقَا
yuḵarriqā
نُخَرِّقْ
nuḵarriq
تُخَرِّقُوا
tuḵarriqū
يُخَرِّقُوا
yuḵarriqū
f تُخَرِّقِي
tuḵarriqī
تُخَرِّقْ
tuḵarriq
تُخَرِّقَا
tuḵarriqā
تُخَرِّقْنَ
tuḵarriqna
يُخَرِّقْنَ
yuḵarriqna
imperative
الْأَمْر
m خَرِّقْ
ḵarriq
خَرِّقَا
ḵarriqā
خَرِّقُوا
ḵarriqū
f خَرِّقِي
ḵarriqī
خَرِّقْنَ
ḵarriqna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m خُرِّقْتُ
ḵurriqtu
خُرِّقْتَ
ḵurriqta
خُرِّقَ
ḵurriqa
خُرِّقْتُمَا
ḵurriqtumā
خُرِّقَا
ḵurriqā
خُرِّقْنَا
ḵurriqnā
خُرِّقْتُمْ
ḵurriqtum
خُرِّقُوا
ḵurriqū
f خُرِّقْتِ
ḵurriqti
خُرِّقَتْ
ḵurriqat
خُرِّقَتَا
ḵurriqatā
خُرِّقْتُنَّ
ḵurriqtunna
خُرِّقْنَ
ḵurriqna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُخَرَّقُ
ʔuḵarraqu
تُخَرَّقُ
tuḵarraqu
يُخَرَّقُ
yuḵarraqu
تُخَرَّقَانِ
tuḵarraqāni
يُخَرَّقَانِ
yuḵarraqāni
نُخَرَّقُ
nuḵarraqu
تُخَرَّقُونَ
tuḵarraqūna
يُخَرَّقُونَ
yuḵarraqūna
f تُخَرَّقِينَ
tuḵarraqīna
تُخَرَّقُ
tuḵarraqu
تُخَرَّقَانِ
tuḵarraqāni
تُخَرَّقْنَ
tuḵarraqna
يُخَرَّقْنَ
yuḵarraqna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُخَرَّقَ
ʔuḵarraqa
تُخَرَّقَ
tuḵarraqa
يُخَرَّقَ
yuḵarraqa
تُخَرَّقَا
tuḵarraqā
يُخَرَّقَا
yuḵarraqā
نُخَرَّقَ
nuḵarraqa
تُخَرَّقُوا
tuḵarraqū
يُخَرَّقُوا
yuḵarraqū
f تُخَرَّقِي
tuḵarraqī
تُخَرَّقَ
tuḵarraqa
تُخَرَّقَا
tuḵarraqā
تُخَرَّقْنَ
tuḵarraqna
يُخَرَّقْنَ
yuḵarraqna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُخَرَّقْ
ʔuḵarraq
تُخَرَّقْ
tuḵarraq
يُخَرَّقْ
yuḵarraq
تُخَرَّقَا
tuḵarraqā
يُخَرَّقَا
yuḵarraqā
نُخَرَّقْ
nuḵarraq
تُخَرَّقُوا
tuḵarraqū
يُخَرَّقُوا
yuḵarraqū
f تُخَرَّقِي
tuḵarraqī
تُخَرَّقْ
tuḵarraq
تُخَرَّقَا
tuḵarraqā
تُخَرَّقْنَ
tuḵarraqna
يُخَرَّقْنَ
yuḵarraqna

Etymology 4

See the etymology of the corresponding lemma form.

Pronunciation

  • IPA(key): /xi.raq/

Noun

خِرَق • (ḵiraqf pl

  1. plural of خِرْقَة (ḵirqa)

References

Hijazi Arabic

Root
خ ر ق
2 terms

Etymology 1

From Arabic خَرَقَ (ḵaraqa).

Pronunciation

  • IPA(key): /xa.raɡ/

Verb

خَرَق • (ḵarag) I (non-past يِخْرُق (yiḵrug))

  1. to pierce, to break
    Synonym: خَرَم (ḵaram)
  2. to puncture
  3. to tear
    Synonym: (informal) فَشَخ (fašaḵ)
Conjugation
Conjugation of خرق
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m خرقت (ḵaragt) خرقت (ḵaragt) خرق (ḵarag) خرقنا (ḵaragna) خرقتوا (ḵaragtu) خرقوا (ḵaragu)
f خرقتي (ḵaragti) خرقت (ḵaragat)
non-past m أخرق (ʔaḵrug) تخرق (tiḵrug) يخرق (yiḵrug) نخرق (niḵrug) تخرقوا (tiḵrugu) يخرقوا (yiḵrugu)
f تخرقي (tiḵrugi) تخرق (tiḵrug)
imperative m اخرق (aḵrug) اخرقوا (aḵrugu)
f اخرقي (aḵrugi)

Etymology 2

From Arabic خَرَّقَ (ḵarraqa).

Pronunciation

  • IPA(key): /xar.raɡ/

Verb

خرق • (ḵarrag) II (non-past يِخَرِّق (yiḵarrig))

  1. to pierce, to break aggressively
Conjugation
Conjugation of خرق
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m خرقت (ḵarragt) خرقت (ḵarragt) خرق (ḵarrag) خرقنا (ḵarragna) خرقتوا (ḵarragtu) خرقوا (ḵarragu)
f خرقتي (ḵarragti) خرقت (ḵarragat)
non-past m أخرق (ʔaḵarrig) تخرق (tiḵarrig) يخرق (yiḵarrig) نخرق (niḵarrig) تخرقوا (tiḵarrigu) يخرقوا (yiḵarrigu)
f تخرقي (tiḵarrigi) تخرق (tiḵarrig)
imperative m خرق (ḵarrig) خرقوا (ḵarrigu)
f خرقي (ḵarrigi)

Etymology 3

From Arabic خَرْق (ḵarq).

Pronunciation

  • IPA(key): /xurɡ/, [xʊrɡ]

Noun

خرق • (ḵurgm (plural خروق (ḵurūg))

  1. hole, tear
  2. puncture
    Synonyms: فتحة (fatḥa), خرم (ḵurm)

Etymology 4

Pronunciation

  • IPA(key): /xi.raɡ/, [xɪraɡ]

Noun

خِرَق • (ḵiragpl

  1. plural of خِرْقَة (ḵirga)